Serial Zorro

Kronikarz56

Podła panna Minchin uderzyła Sarę. Ale jak widzę, mała Lotta okazuje jawne oburzenie tą sytuacją. A wiesz... Jeśli chodzi o tę wiedźmę Minchin, to w filmie z lat 90 przypomina mi ona z wyglądu Cruellę de Mon. Z jakiegoś powodu ma ona bowiem siwe duże kłęby włosów wplecione w czarne włosy. Trochę jak Cruella. Przypadek? Smile

A swoją drogą, to czy tylko ja, widząc ten fałszywy uśmiech, mam ochotę walnąć ją z całej siły w gębę?

ZORINA13

Nie sądzę.

Kronikarz56

Cieszę się, a więc nie tylko ja mam takie mordercze skłonności wobec tej podłej wiedźmy.

ZORINA13

Kronikarz56

Moja ulubiona wersja losów "MAŁEJ KSIĘŻNICZKI". Po prostu kocham ten film. Urocza i sympatyczna bajka, pomagająca nam uwierzyć w to, że warto mieć dobre serce i wielką wyobraźnię, a dobro zawsze zwycięży nad złem.

ZORINA13

Sara ma gorączkę.

Kronikarz56

Pamiętam to, chyba to miało miejsce wtedy po tym pożarze po Halloween, a może nie? Tak czy siak, panna Minchin łaskawie pozwoliła się Sarze kurować i dopiero potem wrócić do pracy. Jaka łaskawa.

ZORINA13

Kronikarz56

Czyż to był jeden z obrazków na tzw. rzutnik? Pamiętam, że za mojego dzieciństwa były bajki na rzutnik, składające się z kilkunastu lub więcej obrazków z odrobiną tekstu i się w ciemności je czytało poprzez taki rzutnik. Miałem z tej serii kilka bajek m.in. "STEFKA BURCZYMUCHĘ". Łezka się w oku kręci, nostalgia człowieka dopada.

ZORINA13

Tak ,to bajki z rzutnika.

Kronikarz56

Tak coś czułem, że to bajka z rzutnika. Pamiętam je z czasów mojego dzieciństwa. Miały one w sobie jakąś magię. Pamiętam, że była nawet bajka o Zorro w takiej formie.

ZORINA13

Kronikarz56

Ciekawe polskie wydanie książki. Chociaż ilustracje moim zdaniem niezbyt dobrze oddają klimat książki.

ZORINA13

Główna bohaterka powieści- Sara Crewe, córka młodego, przystojnego, zamożnego, do szaleństwa ją kochającego kapitana Ralfa Crewe, przyjechała na pensję do Londynu prosto z Indii, gdzie stacjonował jej ojciec. Była nad wiek dojrzała, inteligentna, zdolna, obdarzona świetną pamięcią, wprost "pochłaniała" książki. Język francuski, będący największą zmorą małej Ermengardy, Sara znała tak dobrze jak swój ojczysty angielski, gdyż jej zmarła przy porodzie matka była Francuzką i ojciec często z nią w tym języku rozmawiał.
Sara Crewe miała szarozielone, otoczone długimi, czarnymi rzęsami oczy i czarne włosy.
Zaofiarowała Ermengardzie swoją pomoc w nauce języka francuskiego, pomagała jej również w nauce historii i innych przedmiotów, w przystępny i atrakcyjny sposób opowiadała to, co przeczytała w książkach.
Następną dziewczynką, którą Sara wzięła pod swoją opiekę, była najmłodsza na pensji uczennica - czteroletnia Lotka Legh, którą po śmierci matki oddał na pensję lekkomyślny młody tatuś, który nie miał pojęcia, co począć z rozpieszczonym do najwyższych granic i nieznośnym dzieckiem. Kiedy Lotka czegoś chciała, albo czegoś nie chciała, wybuchała rozdzierającym płaczem. Ponieważ zaś chciała zazwyczaj tego, czego jej nie było wolno, a nie chciała tego, co by było dla niej dobre, jej przenikliwe wrzaski słychać było często w różnych miejscach pensji panny Minchin. Mała wykorzystywała fakt, że jest półsierotą i skargami, że "nie ma wcale mamy"usiłowała wymusić współczucie.
Szczęśliwe i beztroskie życie Sary pewnego dnia legło w gruzach. Jej ojciec zbankrutował i krótko po tym umarł na tropikalną febrę. Ponieważ nie miała żadnej rodziny, została nędzarką na łasce okrutnej panny Minchin.

Kronikarz56

Zawsze mnie dobija ten moment, kiedy Sara zostaje służącą na pensji i panna Minchin traktuje ją jak śmiecia. W książce dodatkowo dobija jeszcze fakt, uwzględniony również w anime, że Sara była również popychadłem pracującej tam chamskiej kucharki.