Serial Zorro

ZORINA13

Może i trochę tak jest, trudno mi to ocenić.
Tak wyszło, że jest gwiazdor Guy zauroczony, zaintrygowaną tą dziewczyną tak inną od tych otaczających go ślicznych, ale próżnych i pustych aktorek i modelek.

Kronikarz56

Myślę, że sporo podobieństw jest. Przede wszystkim w tym, że w obu przypadkach chłopak jest pewien swego, do tego słodki uparciuch, a dziewczyna też uparta i nie jest pewna, co o tym sądzić, ale chłopak już się jej podoba Smile

Tak czy inaczej, bardzo mi się ta historia podoba i uważam, że koniecznie musisz ją kontynuować. Jestem bardzo ciekaw dalszego ciągu Smile

ZORINA13

Miło to czytać, że moja powiastka przypadła ci do gustu.

Kronikarz56

Owszem, Twoja powiastka bardzo mi przypadła do gustu. Bardzo mocno. Z chęcią poczytam o dalszych perypetiach bohaterów Smile

ZORINA13

-Pan w moim kierunku -spytała Scarlett, widząc aktora jadącego samochodem.
-Jak zawsze -odparł z uśmiechem. Chce cię zabrać w pewne magiczne miejsce.
-Gdzie -spytała zaciekawiona dziewczyna.
-Do opery -rzekł mężczyzna.
-Ja nie lubię muzyki poważnej -odparła młoda kobieta.
-Tak mówisz tylko, bo nie poznałeś jej zbyt dobrze -stwierdził po chwili milczenia. Muzyka to najwspanialsza rzecz na świecie, obok książek.
Skinęła niepewnie głową.
Znalazła w nim kogoś bliskiego, partnera do rozmowy. Bardzo jej imponował tym, że przeczytał milion książek i był chodzącą encyklopedią, a nie tylko pustą wydmuszką.
Piękny jak pogański książę, a otaczała go przecież aura ciepła, życzliwości i czegoś wyjątkowo miłego.
Te wszystkie garnitury, kamizelki nosił z naturalną swobodą, jakby nie zdając sobie sprawy z ich wspaniałości.
Ona była ubrana w ciemnozieloną sukienkę.

Ku jej zdumieniu okazało się, że miał sporo racji. Muzyka klasyczna, też może odkryć nowe nieznane, czarodziejskie tajemnice, światy, być zmysłowa, tajemnicza, niepokojąca i intrygująca.

-To był wspaniały wieczór -rzekła dziewczyna, gdy wyszli z filharmonii.
I cudowny tydzień.
-On nie musi się wcale skończyć -odparł patrząc jej prosto w oczy. Wystarczy zaryzykować. Boisz się tego prawda ?
-Bo oboje wiemy, że nic z tego nie będzie, nawet wtedy, gdy zaryzykuję -odpowiedziała Scarlett po chwili namysłu. Nie jestem księżniczką, tą, którą zwalisz z nóg i poprowadzisz po schodach. Żyjemy w dwóch różnych światach i żadne z nas nie może zostawić swych obowiązków i powinności.
Ty masz wokół siebie morza gorące, ja nadzieję.
-Oboje mamy nadzieję -odparł mężczyzna po chwili milczenia i przyciągnął ją delikatnie do siebie i pocałował w usta.
Oddała pocałunek, a z nieba zaczął padać ulewny deszcz.
-Deszcz pada -rzekła Scarlett odsuwając się od aktora.
-Doprawdy -rzekł Guy uśmiechając się do niej swym czarującym uśmiechem. Nie zauważyłem, bo tam, gdzie stoję, świeci słońce.
-To powiedział Gene Kelly w Deszczowej piosence -odgadła Scarlett, miłośniczka kina. To była taka urocza, teatralna scena. Przy tobie się czuję jak bohaterka starego romansu.
-A ja chce cię złapać i cieszyć się życiem u twojego boku -rzekł Guy patrząc na nią z uśmiechem.
-Złapać -rzekła Scarlett. To ja jestem jakoś zdobyczą ?
-Nie o to mi chodziło -odparł mężczyzna. Czuję, że jesteś moją bratnią duszą. Dasz mi szansę ?
-Muszę pomyśleć -rzekła dziewczyna. Potrzebuje więcej czasu.
-Dobrze -rzekł mężczyzna. Musisz mi uwierzyć jak wiele ty i twoje słowa znaczą dla mnie. Będę walczył jak lew, bo kocham cię jak nikt na świecie.
-Nie wiem, czy to miłość między nami, czy tylko magiczna mieszanka młodości i fascynacji nowym odczuciem -rzekła młoda kobieta.
-To trzeba to sprawdzić -odparł Guy nie przestając się uśmiechać. Dasz mi szansę i nie będziesz już uciekała przede mną ?
-Nie przed tobą uciekałam -odparła lekko drżącym głosem.
-A przed czym ?
-Ty wiesz -rzekła patrząc mu głęboko w oczy, a jej spojrzenie powiedziało mu więcej niż tysiąc słów.
-Ale nie będziesz już uciekać ?
-Nie będę -odparła rumieniąc się lekko, a rumieniec na jej policzku był niczym herbaciana, jesienna róża.
Odprowadził ją do domu, a potem udał się do baru, gdzie zamówił martini, wstrząśnięte, ale nie mieszane.
-Nie wiedziałem, że Zorro pije martini -rzekł zdziwiony barman.
-Posłuchaj -odparł Guy z rozdrażnieniem. Ja nie jestem Zorro, ja jestem Guy Williams. Jestem tylko aktorem, który go gra w serialu dla dzieci. Rozumiesz ?
-Tak jest -zgodził się uprzejmie barman.

Kronikarz56

Bardzo ładny fragment. Guy kontynuuje swoje zdobywanie serca ukochanej Scarlett, a przy okazji jeszcze w bardzo przyjemny sposób to robi. Na pewno osiągnie swój cel, bo ją pokochał szczerze, jestem tego pewien. A miłość ta nie jest tylko jednostronna, to pewne Smile

Przy okazji widzę tutaj nawiązanie do naszych rozmów, że Guy podkreśla, że nie jest Zorro, tylko go gra. I popija martini jak Bond, którego mógłby rewelacyjnie zagarać Smile

Widać wyraźne nawiązania do naszych rozmów. Czerp śmiało dalsze pomysły do swojej historii. Bardzo mi się to podoba Smile

ZORINA13

Rozmowy forumowe wpływają czasem na opowiadania w sposób świadomy lub nieświadomy.
Pierwotne zakończenie tej historii było inne, że zostali tylko przyjaciółmi i każde poszło w swoją stronę, zostając w swoim świecie.
Jednak teraz doszłam do wniosku, że to byłoby za krótkie i za gorzkie w swojej wymowie, bo jego zauroczenie dziewczyną jest bardzo szczere.
Guy byłby moim zdaniem rewelacyjnym Bondem. A aktorzy często na to narzekają, że widzowie nie chwytają filmowej metafory i biorą ich postacie zbyt dosłownie.
A tu Guy w płaszczu porucznika Columbo.

Kronikarz56

Rozumiem. Cieszę się, że nasze rozmowy inspirują Cię do tego, aby potem tworzyć bardzo ładne fanfiki, bo ten fanfik jest ładny Smile

Owszem, takie zakończenie byłoby bardzo smutne i gorzkie. Skoro on ją szczerze pokochał, niechaj więc będzie porządny happy end Smile

Otóż to, Guy byłby świetnym Bondem, jestem tego pewien. Właśnie, widzowie mają to do siebie, że nieraz potrafią mylić aktora z rolą, którą zagrał. He he he - świetnie wygląda w tym płaszczu Smile

Ciekawe, jakie śledztwo teraz prowadzi? Smile

ZORINA13

No właśnie ciekawe, jakie śledztwo prowadzi dzisiaj ?

To ja typ niepokorny, nikt nie wie co we mnie tkwi, ten sam choć niepodobny, kochanie proszę wybacz mi.
To zdjęcie z Bonanzy, gdzie Guy grał właśnie Willa Cartwighta, typa niepokornego.
Prowadził tam Will jakieś podejrzane interesy i uciekając przed mafią, upozorował własną śmierć.
Wprowadzał świeżość do tego dusznego świata Bonanzy, ale niestety za krótko tam grał.

Kronikarz56

Rozumiem, a czy jego postać była w tym serialu zła, czy raczej niekoniecznie? Bo trudno mi jest sobie wyobrazić Guya w roli jakiegoś drania Smile

Ale tak czy inaczej typ niepokorny już bardzo do niego pasuje i to byłoby ciekawe zobaczyć go w takiej właśnie roli Smile

ZORINA13

Ja nie odbierałam jego postaci jak drania, chociaż zakochał się w narzeczonej kuzyna i razem z nią wyjechał w stronę zachodzącego słońca.
Taki niespokojny duch, na ranczu mu się przykrzyło i ta cała rodzina, wszyscy tacy porządni, że aż nudni w swojej doskonałości, a on był po prostu inny.

Laura, w której Will się zakochał, była całkiem sympatyczna.

Jednak uważam dalej, że Annette dużo bardziej by do niego pasowała.

Kronikarz56

Rozumiem, a zatem to tak wyglądało. Uwiódł narzeczoną kuzyna i oboje odjechali w stronę zachodzącego słońca? No nieźle Smile

Niespokojny duch był tam z niego zdecydowanie i w sumie, skoro tam wszyscy byli tacy porządni i moralnie, taki typ niepokorny tam się przydał Smile

A tu się całkowicie zgadzam z Tobą. Anette byłaby dużo lepsza w tej roli. Wygląda przecudownie i niesamowicie seksownej, zwłaszcza w tej koszulce Smile

ZORINA13

-Świetna kampania reklamowa Guy, ale ta dziewczyna ma już zniknąć -rzekła agentka.
Elizabeth Holmes, agentka gwiazd była młoda i przystojna. Ubrana zawsze w czarny kostium, mówiąca nienaturalnie niskim głosem, uważała cele brytów za swoją własność.
-Dlaczego ma zniknąć -odparł Guy. Nie chce, żeby znikała.
-Zorro nie może romansować ze swoją fanką -rzekła Elizabeth ostrym tonem.
To nie pasuję do profilu naszej stacji. Zapłacimy dziewczynie tyle ile trzeba, dostanie wszystko, co sobie wymarzy, ale ma zniknąć. Poza tym sam mówiłeś, że nie chcesz tracić czasu na te spotkania.
-Ja już nie mam nic do powiedzenia w tej sprawie -spytała Scarlett, która stanęła w drzwiach.
Zapadła cisza, po czym dziewczyna odwróciła się na piecie i po chwili mężczyzna dogonił ją na ulicy.
-Posłuchaj -rzekł, to nie tak jak myślisz.
-Co za banalny tekst -odparła Scarlett. Przecież nie wiesz co myślę. Byłam głupia, przez chwilę wierząc w marzenia. A to wszystko było tylko sprytnym chwytem marketingowym.
- To nie tak -odparł mężczyzna. Jednego wątku nie było w ich scenariuszu. Że ja cię naprawdę pokochałem.
Kobieta milczała tak długo, że zwątpił, że uzyska odpowiedź. A potem ona podeszła do niego chwycił ją w ramiona i obsypał gradem pocałunków.
-Pójdziemy do ciebie, czy do mnie ?
-Ja nigdy -rzekła Scarlett, rumieniąc się.
-Nigdy nie byłaś z mężczyzną ? Spokojnie, do niczego nie będę cię zmuszał.
Uśmiechnęła się do niego, a on odwzajemnił jej uśmiech.
Zaprowadził ją do hotelu, gdzie w pokoju był stolik, przy którym mogło usiąść pięć osób.
Na jednej ze ścian wisiała szpada z serialu Zorro i portret uśmiechniętego Guya.
Poprosiła o szklankę mocnej herbaty, bo za kawą nigdy nie przepadała. Przeglądnęła stare gazety, które miał w pokoju hotelowym i postanowiła niektóre wziąć do domu, bo lubiła bardzo czytać i analizować wszystko.
-Chcesz już iść -spytał, gdy już wypiła herbatę.
-Nie -odparła po chwili milczenia.
-Nie chce cię zranić, za bardzo cię kocham -rzekł chcąc powściągnąć swoje uczucia na wodzy.
-Ja też cię kocham -odparła, patrząc mu prosto w oczy.
Pocałował ją delikatnie, a ona oddała pocałunek. Z każdą chwilą pocałunki robiły się coraz bardziej namiętne.
W końcu zaczęli się rozbierać i zdjęli z siebie ubrania. Gdy leżeli później razem w łóżku, patrzył z zachwytem na jej ciało, jakby zbudowane z masy perłowej i róży. Słowa, które by dostatecznie to opisały, byłyby trudne do uchwycenia, piękne jak kwiaty na łące.
-Nie będziesz żałowała ?
-Nie -rzekła z przekonaniem w głosie. Na pewno nie.

Kronikarz56

Jaka piękna scena! Naprawdę piękna! Widzę tutaj chyba lekki wpływ rozdziału mojej powieści, opisanego z perspektywy Marty Smile

Choć mogę się oczywiście mylić. Brzmi też trochę jak nasze rozmowy. Zwłaszcza: "Nie chcę cię do niczego zmuszać". I to, że ona jeszcze z nikim... To mi bardzo coś przypomina Smile

Tak czy inaczej, ten rozdział jest cudowny i z przyjemnością bym poczytał więcej takich.

ZORINA13

Tak, częściowo mnie zainspirowała twoja powieść.
I trochę uwspółcześniłam, bo w filmach z lat 50 nie było scen namiętnego seksu.
I tak miałam wątpliwości czy nie za szybko się taka scena pojawiła i czy wypada wymyślać, by Guy miał fikcyjny romans ze swoją fanką.
Dziękuje za komentarz. Cieszę się, że ta scena przypadła ci go gustu.