Serial Zorro

ZORINA13

-Wychodzę za Adama -rzekła Laura ,patrząc prosto w oczy Willa.
Mężczyzna milczał i nie mogła nic wyczytać z jego twarzy.
-Nic nie powiesz -spytała nieco nerwowo.
-Cóż mogę powiedzieć -odparł mężczyzna ,przywlekając na twarz swoją uprzejmą maskę. Wygrał najlepszy. Życzę wam dużo szczęścia.
-Dziękuje -odparła Laura.
Pożegnała się z Willem i wróciła do domu. Nie ,wiedziała czemu ,poczuła zawód i dlaczego miała cichą nadzieję ,że Will powie by tego ,nie robiła ?
Wiedziała ,że powinna być zadowolona. Adam miał nienaganną opinię.
Był jednak nudny.
Ten jego protekcjonalny ton ,gdy zwracał się do niej ,jak do małej głupiutkiej dziewczynki,bardzo ją drażnił.
Z Willem było zupełnie inaczej ,rozmawiało się z nim dużo swobodniej i naturalnie ,umiał też ciekawie i barwnie opowiadać o swych podróżach i przygodach.
Przypomniała sobie dzień gdy ,zobaczyła go po raz pierwszy.
Stał pod drzewem ,trzymając ręce w kieszeni swych spodni i uśmiechnął się do niej ,w tej samej chwili ,gdy spojrzała w jego kierunku.
Był przystojnym ,wysokim brunetem z małym cienkim ,krótko ostrzyżonym wąsikiem nad zmysłowymi ,delikatnie wykrojonymi wargami.
Te kowbojskie ciuchy jakoś dziwnie się kłóciły z jego wymuskaną figurą i przepyszną twarzą młodego pogańskiego bożka lub księcia ze wschodnich baśni.
Jego uśmiech był jak fala ciepła.
Gdzie się tylko pojawiał ,gasił innych mężczyzn swoją pięknością ,ciepłem i urokiem dużego beztroskiego chłopca. Jego piwne oczy były wesołe i zuchwałe ,były to oczy kapitana Sindbada ,łotrzyka uwielbiającego głód ryzyka ,który każe się włóczyć po świecie i odkrywać nowe ,nieznane lądy ,szukając tam doskonałości i słodyczy.
A dzisiaj ,patrzył na nią tak jakby byli sobie zupełnie obcy ,jak uprzejmy chłodny nieznajomy.

ZORINA13

-Will czy to prawda co Hoss mówił -spytała Laura. Że chcesz jechać do San Francisco.
-Owszem -odparł Will. Dawny kolega do mnie napisał i zaproponował ciekawą pracę.
-Ale -rzekła kobieta ,przecież twój dom jest tutaj. Jesteś częścią tej rodziny.
-Nie jestem -odparł mężczyzna. Nosze tylko te samo nazwisko ,ale jestem inny niż ta cała doskonała rodzina. Jeśli tu zostanę ,będę zgubiony na zawsze.
-Nie rozumiem -rzekła Laura, patrząc na niego ze zdziwieniem. Co masz na myśli, mówiąc ,że jesteś zgubiony na zawsze ? Czy wpadłeś w jakieś problemy z prawem ?
Mężczyzna przez chwile milczał ,po czym podszedł do niej ,położył jej ręce na uszach i delikatnie pocałował jej wargi.
Oddała pocałunek i jakby wróciła wiosna szalonych marzeń i pragnień.
Gdy ją w końcu puścił ,kobieta popatrzyła na niego zbyt oszołomiona ,by powiedzieć co cokolwiek.
-Przepraszam -rzekł ,patrząc jej prosto w oczy. To już się nigdy więcej nie powtórzy. To znaczy ,muszę wyjechać ,by mieć pewność ,że się opanuje.
-Dlaczego to zrobiłeś ?
-Bo cię kocham.
Laura przez chwile milczała.
Po czym spojrzała na Willa i nie wiadomo kiedy i jak nagle znalazła się w ramionach młodego pogańskiego boga ,który obsypał ją gradem pocałunków.
-Dlaczego nie powiedziałeś mi tego wcześniej -spytała w przerwie między jednym pocałunkiem a drugim.
-Bo jestem doskonałym idiotą -odparł Will. Byłem pewien ,że skoro zdecydowałaś się wyjść za Adama ,ja już nie mam u ciebie żadnych szans.
-To nie tak -rzekła Laura. Wszyscy próbowali mi wmówić ,że powinnam być w nim zakochana do szaleństwa ,bo to najlepsza partia w okolicy. Pokochałam cię już pierwszego dnia i czasem się bałam ,że wyczytasz to od razu z mojej twarzy . A ja nawet go nie lubię. Jest przystojny owszem ,ale czasem zachowuje się jak rencista. I mówi do mnie tak, jak mówił mój ojciec. Daje mi do zrozumienia ,że jestem za głupia, by sobie sama bez niego poradzić ,pod pozorami dobrych manier czuje się jego wyższość i pogardę.
Laura zawstydziła się nagle swojej brutalnej szczerości.
-Nie jesteś głupia -rzekł Will ,patrząc na nią z czułością. Nikomu nie pozwolę cię obrażać ,nawet tobie samej zabraniam tak myśleć o sobie.
Musisz powiedzieć Adamowi prawdę .
Skinęła twierdzącą głową i jeszcze raz spojrzała na Willa ,który był pełen tajemniczego wdzięku ,ciepła i człowieczeństwa.
Teraz zrozumiała ,że jest zbyt męski i nowoczesny, by pasować do uniwersum Rospondy.
Wróciła do domu, by spotkać się z Adamem.
-Coś się stało -spytał ,patrząc na nią przenikliwie.
-Tak to znaczy nie -rzekła niepewnie. Chciałam ci powiedzieć ,że Will i ja ,to znaczy ja i Will.
-Zakochałaś się w nim -odparł mężczyzna spokojnie. Widziałem jak na niego ,patrzyłaś ,gdy sądziłaś ,że nikt tego nie widzi. I nie mam o to żadnego żalu.
Widzisz ,oświadczyłem ci się tylko dlatego ,że wszyscy tego ode mnie oczekiwali ,że powinien się w końcu ożenić.

Kamila17

Jak miło.
Fajnie, że rozchodzą się bez zbędnych przykrości. Będa z Willem fajną parą.
Dla Adama trzeba czegoś trudniejszego, żeby troszkę spokorniał

ZORINA13

Laura kiedyś mnie irytowała swoim niezdecydowaniem , teraz patrzę na nią inaczej. Jest bardziej ludzka w tym ,że nie zawsze umie sobie poradzić z różnymi problemami. U Adama nie widziałam nigdy miłości ,raczej tylko chęć pomocy.

Kamila17

Pewnie nie trafił na taką, przy której byłoby to widać

ZORINA13

Chyba nie. Były za łatwe dla niego ,dlatego szybko się nudził.

Kamila17

A jemu jest potrzebna taka, która zawsze wprowadzi w ich życie ogień

ZORINA13

Taka jak ty ,spokojna, ale z ukrytym pazurkiem prawda ?

Kamila17

Hmm.. a tego to nie wiem Rolling Eyes

ZORINA13

Jak zawsze skromna.

Kamila17

Coś w tym jest

ZORINA13

Jesteś jedną z najmilszych znanych mi w Internecie osób serio.
A co do Adama to trochę twórcy przesadzili robiąc z niego skrzyżowanie Supermana z matką Teresą nie sądzisz ?

Kamila17

Też mi się wydaje. Za bardzo idealny jest

ZORINA13

Tak ,za bardzo przesłodzili w późniejszych odcinkach ,w pierwszych epizodach był ciekawszą postacią.

Kamila17

Tak, nawet czasem wydawał się nieco czarnym charakterkiem