Serial Zorro

Kronikarz56

Powiedzmy sobie szczerze: ta para budzi mnóstwo pozytywnych emocji, widać między nimi ogromną namiętności i widać, że nawet wizualnie do siebie pasują. Ciekawe było to, iż w tej wersji Maria nosiła czasami okulary. Okularniczka zdobyła serce arcyksięcia. Interesujące, czyż nie? Smile

ZORINA13

Mam mieszane uczucia wobec Rudolfa.
Z jednej strony miał trudne dzieciństwo, a z drugiej sam też ranił innych.
Wizualnie to bardzo ładny film, dopieszczony w każdym szczególe.

Kronikarz56

Ja mam tak samo. Ale bardziej mi go jednak żal. Prawdą jest jednak to, co napisała autorka "SKARBÓW ŚNIEGU". Że niekochane dzieci nie umieją kochać. Muszą jednak zaznać miłości w życiu od kogokolwiek, aby same nauczyć się właściwie kochać. Inaczej będą umieli tylko ranić. Żal mi go i żal mi tych, którzy cierpieli przez niego i przez jego rodziców. Ofiary ich głupoty były liczne. Głupoty i jeszcze krótkowzroczności. Nie wiem, czy będąc na jego miejscu, zaszczuty, odepchnięty przez matkę, wzgardzony przez ojca, nie kochany tak naprawdę przez nikogo, sam bym nie chciał umrzeć. Nie wiem i wolę nie wiedzieć. Ale wiem, że nie umiem go potępić. A już na pewno nie w tej wersji filmowej, gdzie tak rewelacyjnie zagrali ci wszyscy aktorzy. Naprawdę, film im się udał. Choć jak wiemy, prawda historyczna jest mniej romantyczna, a Rudolf prawdopodobnie był chory psychicznie i wykorzystał Marię, aby nie umierać samemu. W filmie z kolei nie chce, aby ona odchodziła z nim, chce ją odesłać i dopiero, kiedy ona się orientuje w jego planach, dołącza do niego i niemal przymusza go, aby się zabili razem. Piękna wizja, ale nieprawdziwa. Ale... Czy to ważne? Ważne, że na ekranie on ją kocha i umiera dla niej, a my wierzymy, bośmy zakochani Very Happy

ZORINA13

Prawda historyczna to jedno a prawda ekranu to co innego.

Kronikarz56

Nie inaczej. Przy okazji, nie wiem, jak Ty, ale ja uważam, że obaj filmowi Rudolfowie są o wiele bardziej przystojniejszymi mężczyznami i bardziej mogący się podobać kobietom niż ten prawdziwy. Sama zobacz po zdjęciu. Sama oceń. Ja nie jestem znawcą męskiej urody i nie wiem, co się może paniom podobać, a co nie. Ale uważam, że ta broda mocno go postarzała.

ZORINA13

Nie podoba mnie się to, że ta moda na brodaczy wraca. Mężczyźni wyglądają przez to tak staro i wszyscy tak samo.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 23:33, 22 Mar 2023 Temat postu:

Jak to dobrze, że jednak w filmie Rudolf wygląda normalnie, gładko ogolony i z tylko lekkimi wąsikami, które także dodają mu sporo uroku.

ZORINA13

Owszem, sympatyczny aktor z subtelną urodą z epoki.

Kronikarz56

Oto, jak wyglądali naprawdę Rudolf i Maria Vetsera. Muszę powiedzieć, że na tym zdjęciu widać aż nadto, jaka dzieliła ich różnica wieku. W filmowych wersjach, zwłaszcza tych dwóch przez nas lubianych, zdecydowanie tej różnicy już nie widać. Jak to świat filmu potrafi zmienić w ciekawy sposób prawdę i ją ulepszyć na swój sposób.

ZORINA13

Ale brzydal na tym portrecie. A te jego oczy robią wrażenie, takie smutne pełne depresji.

Kronikarz56

Prawda czasu, prawda ekranu. Zobacz, jak różni się prawdziwy wygląd Rudolfa od Maxa von Thuna grającego tę postać w filmie "ARCYKSIĄŻĘ RUDOLF". A zobacz Marię Vetserę. W rzeczywiście miała siedemnaście lat. Czy dałabyś tyle lat seksownej Vittori Puccini? Bo ja zdecydowanie nie. Zwłaszcza w scenach, gdy jest rozebrana. Wtedy to zdecydowanie nie nazwałbym jej dzieckiem. Prawda czasu, prawda ekranu Very Happy

Ale przyznaj sama, czyż nie ma między nimi niesamowitej chemii? Ciekawe jest to, iż kilka lat później spotkali się na planie kolejnego filmu. Mowa o włoskiej wersji "ANNY KARENINY". Mieli tam co prawda tylko jedną wspólną scenę, ale coś tak iskrzyło, że Kitty od razu posądziła Lewina o niegrzeczne myśli wobec niej. Nie wiem, dlaczego. Czyżby widziała ona ich wcześniejszy wspólny występ? Very Happy

ZORINA13

Głównym bohaterem filmu Younga „Mayerling” jest arcyksiążę Rudolf (Omar Sharif), jedyny syn cesarza Franciszka Józefa (James Mason) i cesarzowej Elżbiety (Ava Gardner). Młody książę o szerokich horyzontach posiada bardzo nowoczesne poglądy na monarchię i sympatyzuje z rodzącym się socjalizmem. Pozostaje w konflikcie z ojcem i potajemnie sprzyja powstaniu na Węgrzech. Jednocześnie książkę jest nieszczęśliwie żonaty z belgijską księżniczką Stefanią (Andrea Parisy), a doskwierającą mu samotność topi w ramionach licznych kochanek. Pewnego dnia spędzając czas incognito na miejskiej zabawie poznaje piękną młodą baronównę, Marię Vetserę (Catherine Deneuve).

Ponownie spotyka ją w teatrze i zakochuje się w niej bez pamięci. Niestety miłość nie ma szans na pełną realizację. Starania o unieważnienie małżeństwa w Watykanie nie przynoszą skutku, a Maria zostaje zmuszona wraz z rodziną do opuszczenia Austrii. Jednocześnie powstanie upada, a zdrada Rudolfa wychodzi na jaw. Książę otrzymuje pozwolenie na ostatnie spotkanie z ukochaną. Kochankowie postanawiają spędzić te chwile w ośnieżonym zamku Mayerling. Przekonani o beznadziejności swojego losu wspólnie popełniają samobójstwo.
Wysłano
Na pierwszym planie „Mayerling” znajduje się jednak melodramatyczna historia miłosna z głównymi rolami legendarnych aktorów. Omar Sharif tworzy tu interesującą, choć nie do końca wiarygodną kreację księcia Rudolfa. Egipcjanin okazuje za dużo temperamentu jak na członka europejskiego dworu, biegłego w etykiecie i cesarskich konwenansach. Z drugiej strony magnetyzuje pełnym namiętności spojrzeniem.

Z kolei Catherine Deneuve jako baronówna Maria Vetsera to wcielenie urzekająco pięknej damy, która zachwyca nie tylko urodą i niewinnością, ale również bystrą inteligencją. To połączenie chłodnej elegancji z jednoczesnym nieprzytomnym oddaniem ukochanemu. Kreacja Deneuve jest oparta na wewnętrznej sprzeczności, która czyni ją wyjątkową. A wyjątkowość ta ma uwiarygodnić tak wielką miłość, że bohaterka decyduje się dla ukochanego na śmierć. „Mayerling” jest zatem klasycznym melodramatem, który na dodatek uświetnia cała plejada wielkich gwiazd, dla których warto pamiętać o tym filmie.

Kronikarz56

Piękna i romantyczna para zakochanych kochanków, która nie może być razem z powodu okrutnych zasad panujących na świecie. Bardzo piękna opowieść, choć tak naprawdę jest romantyzowaną opowieścią o prawdziwych wydarzeniach z dodatkiem sporej dawki fikcji. Omar Sharif i Catherine Deneuve są po prostu cudownie na ekranie jako para. Uwielbiam ich kreacje w tym filmie. I to jest właśnie piękno starego kina. Bo tylko w tym starym kinie na ekranie, on ją kocha i umiera dla niej. A my wierzymy, bośmy zakochani Smile

ZORINA13

Prawdziwy Rudolf nie był sympatyczny i to wcale nie była miłość.
Maria była kolejnym z wielu epizodów w jego życiu.