Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Tutaj Sara jest prawdziwą małą księżniczką w dosłownym znaczeniu tego słowa. A swoją drogą, całkiem fajna scena snu. Z udziałem również najważniejszych postaci w filmie.

ZORINA13

Sara wychowuje się w Indiach, pośród wspaniałej przyrody, otoczona przez kochających ją ludzi. Nie ma matki, a najbliższa rodzina to ojciec, kapitan Crewe i niańka Maya (Pushpa Rawal). Przepełnione miłością i poczuciem bezpieczeństwa dzieciństwo Sary kończy się, gdy jej ojciec zostaje powołany do wojska i wyrusza na wojnę. Kapitan Crewe nie chce zostawić córki samej w Indiach i postanawia wysłać ją do szkoły z internatem w Nowym Jorku. Osobiście odwozi Sarę do szkoły, żegna się z nią i obiecuje, że gdy tylko wojna się skończy, zabierze córkę do domu. Sara nie lubi nowej szkoły, jej ponurego gmachu, a szczególnie niezręcznie czuje się w obecności dyrektorki szkoły, despotycznej i oschłej panny Minchin (Eleonor Bron). Zjednuje sobie jednak sympatię szkolnych koleżanek, a to głównie za przyczyną pełnych tajemnic i egzotyki bajek, które z przejęciem opowiada. Położenie Sary zmienia się, gdy nadchodzi wiadomość o śmierci ojca. Pozbawiona źródła utrzymania sierota staje się dla szkoły ciężarem. Dziewczynka dostaje maleńki pokoik na poddaszu i musi zacząć pracować, by częściowo spłacić swój pobyt w szkole. Koleżanki z zamożnych domów odwracają się od niej. Ona nie poddaje się jednak. W ciężkich chwilach znajduje czas i siły, by pomagać komuś, kto jest od niej słabszy i bardziej bezradny.

Kronikarz56

Moja ukochana wersja przygód Sary. Mam do niej szczególną słabość, bo moim zdaniem nawet ulepszyła książkę. No i Sara jest tu bardziej ludzka,nie przypomina mi dorosłego zamkniętego w ciele dziecka, jak to miało się wrażenie w powieści.

ZORINA13

Moja ulubiona filmowa Sara z ojcem.

Kronikarz56

Trzeba przyznać, że przygody Sary z lat 90 zdecydowanie były inspirowane tym filmem z 1939 roku. Nie może być inaczej, ponieważ ogromna liczba podobieństw, a już zwłaszcza pod koniec filmu, jest nazbyt wielka, aby mogła być przypadkiem. W świecie filmów nie ma czegoś takiego jak przypadek. A jeśli nawet jest, to nie tutaj.

ZORINA13

Film został zrealizowany na podstawie książki Frances Hodgson Burnett. Anglia, rok 1899. Zamożny kapitan wojsk brytyjskich, Reginald Crewe (Ian Hunter), opuszcza kraj, gdyż wyrusza na wojnę w Indiach. Jest zmuszony zostawić swoją córeczkę Sarę (Shirley Temple) na pensji u panny Minchin (Mary Nash). Dziewczynka cieszy się względami opiekunów, lecz nie wykorzystuje swojej pozycji i darzy sympatią nawet służącą Becky (Sybil Jason). Pomaga też nauczycielce, Rose (Anita Louise), zakochanej w Geoffreyu (Richard Greene). Po pewnym czasie do Anglii dociera informacja o śmierci Crewe'a. Sytuacja Sary z dnia na dzień staje się coraz cięższa, ponieważ właścicielka pensjonatu każe jej pracować. Dziewczynka pokornie znosi swój los, wierząc, że jej ojciec żyje i wkrótce wróci. Świetna kreacja aktorska Shirley Temple.

Kronikarz56

Cały ten film jest jednym wielkim show naszej słodkiej Shirley, której jednak trudno nie pokochać, kiedy się ją widzi na ekranie. Masz rację, ona umie rozbawić i wzruszyć ludzi nawet dzisiaj, a co dopiero w latach 30 XX wieku, w czasach Wielkiego Kryzysu i nie tylko, gdy bywały ciężkie chwile, to takie filmy bardzo im pomagały podnieść się na duchu.

ZORINA13

Kronikarz56

Urocza i słodka Sara grana przez naszą przesłodką Shirley. Jak tu jej nie lubić? Słodka dziewuszka, która umie zmiękczyć każde twarde serce. No, prawie każde... Panny Minchin nie zmiękczyła, ale to jest beznadziejny przypadek xD

ZORINA13

Dziewczynki bardzo ciekawe nowej koleżanki.

Kronikarz56

Zauważ jednak, że w tej wersji koleżanki nie odgrywają jakoś większej roli. Ermengarda nie jest jakoś specjalnie rozwinięta, Lottie w ogóle się nie pojawia i tylko Lawinia odgrywa jeszcze jakąś rolę, chociaż nie tak dużą jak w książce, gdzie obok panny Minchin była największym wrogiem Sary.

ZORINA13

Bo dużo więcej miejsca zajął ten uroczy wątek miłosny młodej nauczycielki, której imienia nie pamiętam.

Kronikarz56

Nie inaczej. Twórcy filmu nie ukazali wszystkich wydarzeń z książek, za to sobie dodali ten wątek miłosny owej nauczycielki i jej ukochanego oraz dziadka tego ukochanego. Też nie pamiętam ich imion. Oczywiście wątek ten jest bardzo ładny, ale z powieścią Burnett nie ma on za wiele wspólnego.

ZORINA13

Mała księżniczka (audiobook - czyta Kinga Preis) - Frances Hodgson Burnett

Sara Crewe, córka angielskiego oficera stacjonującego w Indiach, ma wszystko, o czym marzy każda dziewczynka. Piękne suknie, wspaniałe zabawki, a nawet własną pokojówkę. Mimo przepychu, który ją otacza, jest bardzo wrażliwa, skromna i chętna do pomocy. Ojciec wysyła ją do Londynu na pensję dla dobrze urodzonych dziewcząt. Ma tam zdobyć wiedzę, która zapewni jej dostatnią przyszłość.

Beztroskie życie Sary zostaje jednak brutalnie przerwane w dniu jej 11. urodzin. Dziewczynka dowiaduje się o śmierci ukochanego ojca i utracie majątku. Od tej chwili musi zarabiać na swoje utrzymanie sama. Panna Minchin – kierowniczka pensji – zatrudnia ją jako służącą i traktuje jak niewolnicę. Czy dziewczynka poradzi sobie w tak trudnym położeniu? Czy jej wrażliwe serce zostanie docenione, a dobre uczynki wynagrodzone? I wreszcie – co połączy ją z tajemniczym starszym panem, który pewnego dnia wprowadzi się do pobliskiego domu?

Ta wzruszająca historia, która uświadamia wszystkim, gdzie leży istota prawdziwego dobra, zaliczana jest dziś do klasyki literatury dziecięcej i młodzieżowej. Obok „Małego lorda” i „Tajemniczego ogrodu” to najpopularniejsza książka Frances Hodgson Burnett. Opowieść o Sarze Crewe wielokrotnie filmowano i przenoszono na scenę, na jej motywach powstał bardzo popularny w 2. połowie lat 80. XX w. japoński serial anime.

W 1939 r. Sarę Crewe zagrała Shirley Temple – nagrodzone Oskarem, najukochańsze dziecko kina. „Mała księżniczka” uchodzi do dziś za jeden z najlepszych filmów z jej udziałem i w niczym nie ustępuje późniejszym adaptacjom.

Kronikarz56

Bardzo dobry audiobook. Kinga Preiss moim zdaniem bardzo ładnie czyta powieść i doskonale się jej słucha. Pokazuje tutaj prawdziwy talent. I przy okazji dowodzi, że umie sprawić, aby jej głos był miły i serdeczny, a nie tylko zrzędliwy.