Serial Zorro

ZORINA13

Wzięta pani fotograf Chris (Jane Seymour) dowiaduje się o tragicznym wypadku siostry. Dziewczyna jest w ciąży. By ratować dziecko, nie chce poddać się operacji. Efekt jest łatwy do przewidzenia. Młoda mama umiera, siostra zaś musi znaleźć rodziców dla wcześniaka. Początkowo szuka dla maleńkiego Kevina rodziny zastępczej. Potem jednak decyduje się sama nim zająć. Dziecko pozwala jej spojrzeć na świat inaczej, nie tylko przez pryzmat kariery. Przez 7 lat otacza Kevina miłością. Aż pewnego dnia w jej domu zjawia się Manson (James Bralin), ojciec chłopca. Mężczyzna powiadamia Chris, że będzie starać się o sądowe przyznanie opieki nad synem. Zdezorientowany chłopiec nie potrafi zdecydować, z kim z dorosłych chciałby zamieszkać. Dla dobra Kevina Chris i Manson pobierają się. Z czasem związek oparty na poczuciu obowiązku i rozsądku przeradza się w prawdziwe uczucie.
Jane Seymour na balu jako współczesny Kopciuszek ,w której zakochuje się własny mąż.

Kronikarz56

Brzmi bardzo ciekawie. A zatem taki tytuł nosi ten film? Nieco mylące, bo przecież u nas w Polsce też mamy film o takim tytule. Tak czy inaczej, tutaj historia niczym z jakiegoś Harlequina. Ale tak czy siak, brzmi naprawdę interesująco. I chyba też dowód na to, że kiedyś to dopiero kręcili filmy o miłości. Dzisiaj już tego nie potrafią.

ZORINA13

Filmy kręcone ponad 20 lat temu są często przyjemniejsze dla mnie w odbiorze niż nowe romansidła.

Kronikarz56

No właśnie. Tym nowym romansidłom po prostu brak tego, co posiadają te stare i dobre filmy. Serca. Po prostu serca im brak. Nie ma tego uroku i czaru prawdziwej miłości, która jest niezbyt dobrze ukazana i czasami wyskakuje nie wiadomo skąd i nie wiadomo nawet specjalnie dlaczego. A niekiedy nazbyt szybko. Tutaj z kolei bohaterowie mieli czas, aby się dobrze poznać, zrozumieć i pokochać. Wszystko brzmi, jak mi opowiadałaś o tym filmie, tak naturalnie i szczerze, bez żadnych dorysowań czy upiększeń.