Serial Zorro

ZORINA13

Nieznany Elvis - film dokumentalny, Wielka Brytania 2005
"Nieznany Elvis" to dokument o życiu Elvisa Presleya. O życiu artysty opowiadaj była żona Priscilla, córka Lisa Marie, a także przyjaciele piosenkarza. Ich wspomnienia budują obraz wrażliwego, czułego, ciepłego i hojnego człowieka. Elvis Presley znany był z tego, że często spełniał marzenia innych, kupował znajomym samochody, domy, konie, brał udział w zbiórkach pieniędzy na cele charytatywne, wspierał potrzebujących i chorych. Film zawiera także archiwalne materiały wideo z prób oraz koncertów.

Film był super, nie wiedziałam, że to był taki fajny gość, poryczałam się na końcu.
W filmie mówiono ze miał problemy ze sobą. Lekarze przepisywali mu leki, po których czuł się lepiej, ale wtedy nikt jeszcze nie wiedział, że te lekarstwa to w rzeczywistości były narkotyki łącznie z samym Elvisem.

Kronikarz56

"PAMIĘTNIK PANI HANKI" - teatr telewizji w dwóch częściach z roku 2013. Sceniczna adaptacja słynnej powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Opowieść o losach Hanki Renowickiej, żony dyplomaty Jacka Renowickiego. Kobieta wiedzie nudne życie, okraszone cichymi romansami, flirtami, plotkami z koleżaneczkami i dużymi zakupami. Pewnego dnia, bohaterka dowiaduje się, że jej mąż jest szantażowany przez kobietę, Elizabeth Norman, którą kiedyś jej mąż poślubił i jak wynika z listu, nie wziął z nią rozwodu, a zatem jego małżeństwo z Hanką może stanowić bigamię. Pani Hanka nie wie, co ma o tym myśleć. Postanawia z pomocą wujka, zakały rodziny, acz niezwykle bystrego człowieka, dowiedzieć się czegoś o swojej rywalce. Jednocześnie kobieta wdaje się w romans z dawnym kochankiem swojej przyjaciółki, który to kochanek okazuje się być zagranicznym szpiegiem. Hanka mimowolnie zostaje więc wciągnięta w walkę polskiego wywiadu ze szpiegiem i jego siatką, do której należy też Elizabeth Norman. Może liczyć na pomoc bystrego i dzielnego detektywa z Holandii.

Spektakl nagrany w formie musicalu, bohaterowie śpiewają piosenki napisane i nagrane w starym stylu, kilka z nich to przeboje samego Jerzego Wasowskiego. Aktorzy grają tak dobrze i tak komicznie, że dzięki nim fabuła, dosyć poważna i satyryczna w oryginale, w ich wykonaniu wydaje się być niesamowicie komiczna. Postacie w ich wykonaniu nie są żałosne, a strasznie śmieszne. Dzieło idealne dla miłośników komedii w starym kinie, jak i dla miłośników prozy Dołęgi-Mostowicza i miłośników starych dobrych musicali.

Wielkim atutem dzieła jest również jego obsada: Joanna Kulig, Grzegorz Małecki, Wiktor Zborowski, Magdalena Cielecka, Antoni Pawlicki, Maciej Zakościelny, Krzysztof Wakuliński, Danuta Stenka, Ewa Konstancja Bułhak, Wojciech Pokora, Kamila Baar, Borys Szyc i inni. Z tak znakomicie dobraną obsadą, spektakl ten stanowi naprawdę prawdziwą perełką, ucztę dla duszy.

ZORINA13

Diana. Przekleństwo Spencerów
Historia rodziny Spencerów. Rodzice Diany rozstali się w burzliwych okolicznościach. Diana i jej rodzeństwo dorastali pod opieką nianiek, mając znikomy kontakt z rodzicami.

Kronikarz56 · Wysłany: Nie 21:12, 23 Mar 2025 Temat postu:

Teksas za rzeką (1966) - western komediowy z Alanem Delonem i Deanem Martinem w rolach głównych. Oskarżony o zabójstwo hiszpański książę Baldazar ucieka do Teksasu. W drodze przez granicę ratuje z rąk czarownika piękną Indiankę, narażając się indiańskiemu wodzowi i jego wojownikom. Razem z Indianką i nowymi przyjaciółmi wyrusza w podróż do Teksasu. Tymczasem jego niedoszła żona przybywa na Dziki Zachód, aby odnaleźć ukochanego. Przynajmniej jednak poznaje i zakochuje się w nowym przyjacielu Baldazara, który nieco w prosty i niepozbawiony erotyzmu, ale skuteczny sposób zabiega o jej względy. Znakomita komedia przygodowa, pełna niesamowitych zwrotów akcji, świetnych scen walki i pościgów konnych, nie mówiąc już o po prostu rewelacyjnym humorze, ocierającym się niekiedy o erotyzm, ale bardzo subtelny. Świetny film, polecam każdemu miłośnikowi starych dobrych westernów.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 11:23, 27 Mar 2025 Temat postu: Ostatnio widziałam /widziałem

Blue Jasmine. Blanchett większa od Allena
Film "Blue Jasmine" wzbudził zainteresowanie widzów. W Stanach Zjednoczonych wszyscy zachwycają się nowym filmem Woody'ego Allena. Ale tak naprawdę to grająca główną rolę Cate Blanchett jest zjawiskowa. Reszta stanowi jedynie tło.
Tym razem Woody Allen opowiada nam historię Jasmine (Cate Blanchett) - arystokratycznie wyniosłej, zmanierowanej do granic możliwości (zmieniła imię z Jeanette, ponieważ wydawało jej się zbyt przyziemne) i pretensjonalnej kobiety w średnim wieku. Jednocześnie atrakcyjnej, elokwentnej i z wyczuciem stylu. Kobiety, która zamiast zdobyć wykształcenie, pracę i niezależność wybrała rolę efektownego dodatku dla swojego majętnego męża.
Kłopoty zaczynają się, gdy szarmancki i nieprzyzwoicie bogaty Hal (Alec Baldwin) okazuje się oszustem finansowym. Trafia do więzienia, a jego majątek przejmuje państwo. Jasmine zostaje bez grosza przy duszy. A to dla kobiety, której jedyną umiejętnością jest bywanie na salonach, organizowanie wystawnych przyjęć i przebieranie w luksusowych ciuchach nie najlepsza wiadomość. Przypomina więc sobie o traktowanej protekcjonalnie siostrze (Sally Hawkins jako Gigner) i przeprowadza się z prestiżowej nowojorskiej Piątej Alei na obskurną Van Ness Avenue w San Francisco.
Woody Allen - będący także autorem scenariusza - pokazuje nam krok po kroku, jak oderwana od szarej rzeczywistości Jasmine stara się odbudować swoje życie. I robi to w typowy dla siebie, bezkompromisowy sposób. Bez skrępowania obnaża jej brak zaradności i roszczeniową postawę wobec świata. Wykpiwa wrodzone poczucie wyższości, kontrastując je z beznadziejną sytuacją, w jakiej główna bohaterka się znalazła. Półśrodków nie stosował też pisząc postacie do „Blue Jasmine”. Oprócz neurotycznej Jasmine i roztrzepanej Ginger jest tu też obcesowy i prostolinijny Augie (Andrew Dice Clay), porywczy macho Chili (Bobby Cannavale), flegmatyczny dyplomata Dwight (Peter Sarsgaard) czy niepozorny dźwiękowiec i kobieciarz Al (Louis C.K.).
W "Blue Jasmine" ponownie dostajemy więc pełen przekrój charakterów, temperamentów i podejść do życia. Woody Allen żadnego z nich nie oszczędza, punktując ich wady i sprzeczności. Wszystko to okrasza typowym dla swoich filmów humorem sytuacyjnym zmieszanym z wyrazistymi dialogami. Nuda nie wchodzi w grę.

Nie ma cienia wątpliwości, że w największej mierze jest to zasługą grającej oscarową rolę Cate Blanchett. Nie ma nawet krzty przesady w zachwytach nad jej kreacją. A tych w Stanach Zjednoczonych było całe mnóstwo. Woody Allen jest znany z zostawiania aktorom niezmiernie dużej swobody w tworzeniu postaci (swoją drogą 44-letnia Australijka bardzo się tego obawiała). Tym razem był to jednak strzał w dziesiątkę. Cate Blanchett brawurowo balansuje między zmiennymi nastrojami i stanami świadomości swojej bohaterki. W jednej chwili zanosi się płaczem, by za moment dostać napadu szału. Jest równie wiarygodna jako salonowa lwica i oderwana od rzeczywistości bogaczka, co nękana depresją lekomanka, która w środku miasta zaczyna gadać do samej siebie.