Serial Zorro

ZORINA13

Co niby jest romantycznego w przegranych powstaniach i tysiącu ofiar ?
Oczywiście Mickiewicz był prorokiem, wieszczem z tymi duchami wstającymi z grobu, bo nie można iść naprzód nie umiejąc zamknąć przeszłości.
Jednak politycy prawicy robią z romantyzmu jakoś karykaturę.
Owszem, tak jak kiedyś już pisałam to wszystko zależy od człowieka, a nie od narodowości, rasy, orientacji seksualnej, albo jesteś dobrym człowiekiem, albo nie.
W Pianiście Niemiec zobaczył w Żydzie człowieka, a w dodatku utalentowanego artystę, a artysty nie umiał wydać ani zabić. Tak to interpretuje.

Kronikarz56

Właśnie. Co innego czcić pamięć bohaterów, którzy oddali życie za ojczyznę, a co innego gloryfikować nasze przegrane i pochwalać takie coś. Bo wiele z tych przegranych przecież wynikło z głupoty dowódców powstańców i braku jedności narodowej, czego oczywiście romantyczna wizja nie ukaże, zwykle poprzestając jedynie na powiedzeniu, że wrogów było zbyt wielu. Ale tak, masz rację. Prawica z romantyzmu robi jakąś farsę.

Mówisz, że on go ocalił przede wszystkim dlatego, że dostrzegł w nim artystę? Może również także zaszczutego i przerażonego człowieka, którego zabicie byłoby niehonorowe i w ogóle nie godne drugiego człowieka?

ZORINA13

Ten Niemiec wyglądał mi na człowieka z zasadami. Że wiedział co jest dobre, a co jest złe bez używania wielkich słów czy dorabiania do tego ideologii.

Kronikarz56

Właśnie. Bez patetycznych hasełek czy niezwykle doniosłych wypowiedzi. Takie po prostu okazanie człowiekowi serca, ponieważ też się czuje człowiekiem, członkiem ludzkiej rasy. Tak po prostu. Tylko tyle i AŻ tyle.

ZORINA13

Są ludzie zdolni do wielkich czynów. Tych paru ratuje honor innych.
Padło to zdanie w jakimś westernie i pasuje tutaj do naszej dyskusji o pianiście.

Kronikarz56

No właśnie, a swoją drogą uważam, że ten film jest laurką dla wszystkich ludzi, którzy dokonali kiedyś wielkiego czynu - pomogli Szpilmanowi, ryzykując własnym życiem. Zobacz, ilu takich ludzi w tym filmie jest. Każdy z nich pomógł Władkowi tak, że gdyby nie on, Szpilman by zginął.

ZORINA13

Może to brzmi ironicznie, ale miał dużo szczęścia, że mimo piekła wojny poznał tylu porządnych ludzi.

Kronikarz56

No właśnie. Nie miał przecież prawie żadnej pewności, że takich ludzi zdoła spotkać. A jednak ich spotkał i cóż... Dzięki nim zdołał przeżyć to całe piekło wojny. A to wcale nie było takie proste. Przetrwać te wszystkie tragiczne wydarzenia, łącznie z powstaniem w getcie warszawskim i samo powstanie warszawskie... To nie jest byle co. On miał wiele szczęścia.

ZORINA13

Jak to się mówi szczęście w nieszczęściu. W jego przypadku to prawda.

Kronikarz56

No właśnie. Szczęście w nieszczęściu, bo przecież on przeżył, ale jego rodzina już nie. Ich nie zdołał biedak uratować i o ile wiem, nigdy więcej już ich nie zobaczył.

ZORINA13

Niestety tak bywa na wojnie, że wiele niewinnych i przypadkowych ludzi ginie bez żadnego w zasadzie powodu.
Szpilman, mimo że stracił całą rodzinę, umiał żyć dalej i cieszyć się tym, że Warszawa po wojnie tak pięknieje.

Kronikarz56

No właśnie, umiał cieszyć się życiem. Ale oczywiście nigdy nie zapomniał tego, co go spotkało i zapisał to wszystko w formie pamiętnika, który jak wiemy, zainspirował Romana Polańskiego do nakręcenia swego słynnego filmu.