Serial Zorro

Kronikarz56 · Wysłany: Czw 1:19, 24 Mar 2022 Temat postu:

Być może jestem kompletnym ignorantem w kwestii poprawności politycznej, ale ja w tych filmach, o których tutaj mowa, nie doszukałem się rasizmu czy homofobii, a seksizmu to już tym bardziej. Naprawdę nie wiem, jakimi kategoriami kierowali się co, wymyślali takie hece. I tak swoją drogą, chyba im się bardzo nudziło.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 12:30, 24 Mar 2022 Temat postu: Przeminęło z wiatrem

Kronikarz56

ZORINA13

Kronikarz56

Bardzo ciekawy cytat. Zgadzam się z nim, ale dodałbym jeszcze to, że moim zdaniem jest coś bardzo niepokojącego w tym, iż jakiś człowiek, bez względu na płeć czy wiek, może się nie bać dosłownie niczego. Taki człowiek sam sobie robi krzywdę.

ZORINA13

Kronikarz56

ZORINA13

Mało osób wie, że Vivien to też Kleopatra.

Kronikarz56

Nie inaczej, należy wszakże zauważyć, że film "CEZAR I KLEOPATRA" nie jest jednak opowieścią o losach historycznej królowej, a jedynie ekranizacją sztuki George'a Bernarda Shawa, do którego to filmu sam Shaw napisał scenariusz. Ale sam film, jak i sztuka, moim zdaniem, to po prostu genialne dzieła i pełne typowej dla Shawa ironii.

ZORINA13

Kronikarz56

Wydanie powieści z ilustracjami wzorowanymi na zdjęciach z filmu. Moim zdaniem największy to z możliwych hołdów wobec tego klasyka.

ZORINA13

Mam to wydanie, jest przepiękne.

Kronikarz56

To prawda. Jestem zdania, że chyba lepszego wydania nie moglibyśmy sobie wymarzyć.

ZORINA13

Stare Hollywood żegna stare Południe. Przeminęło z wiatrem – „romans wszech czasów”, bijąca rekordy popularności adaptacja bestsellerowej powieści Margaret Mitchell, dzieło życia producenta Davida O. Selznicka – to także hołd złożony tym, którzy przegrali wojnę secesyjną. Część pierwsza filmu pokazuje wielkość i chwałę posiadaczy ziemskich z południowych stanów Ameryki, druga – ich upadek, trzecia – zmiany, jakie zaszły w Georgii po klęsce Konfederatów.

O sukcesie Przeminęło z wiatrem zadecydował przede wszystkim rozmach tego widowiska – Hollywood bije tu własne rekordy w dziedzinie: długości, wystawności, epickości itd. itp. Ale także para głównych bohaterów, pozbawionych płomiennego idealizmu i innych szlachetnych cech, które charakteryzują większość ekranowych kochanków. Scarlett O’Hara (w brawurowej kreacji pięknej Vivien Leigh) i Rhett Buttler (Clark Gable) są krnąbrni, aroganccy, „samolubni i okrutni”. W gruncie rzeczy… niesympatyczni. A jednak to dzięki nim film budzi emocje i jest czymś więcej niż tylko monumentalną rekonstrukcją przeszłości.

Oglądając tę megaprodukcję, trzeba pamiętać, że kultura Południa, którą sławi się na ekranie, była konserwatywna, patriarchalna, ksenofobiczna, oparta na segregacji rasowej i niewolnictwie czarnoskórych. Ideowo niewiele się zresztą różniła od kina hollywoodzkiego lat 30. Z perspektywy czasu przyglądam jej się z pewną fascynacją, lecz zarazem cieszę się, że już przeminęła z wiatrem.
Victor Fleming

Urodził się w 1883 roku w Pasadenie, zmarł w 1949 w Cottonwood. Zaczynał karierę w kinowym show-biznesie jako kaskader, potem został kamerzystą filmów z Douglasem Fairbanksem. Pierwszy film wyreżyserował w roku 1919. Stał się jednym z najbardziej cenionych i najwszechstronniejszych hollywoodzkich rzemieślników. Kreacje w jego filmach stworzyli m.in. Emil Jannings (nagrodzona Oscarem rola w Niepotrzebnym człowieku), Gary Cooper (The Virginian), Jean Harlow (Platynowa blondynka), Spencer Tracy (Oscar za Bohaterów morza), Vivien Leigh (Oscar za Przeminęło z wiatrem). Szczyt kariery Fleminga przypadł na 1939 rok, gdy premierę miały dwa najpopularniejsze z podpisanych przez niego widowisk – Czarnoksiężnik z Krainy Oz i Przeminęło z wiatrem. Co ciekawe, w obu przypadkach przyszło mu zastąpić za kamerą innych reżyserów zwolnionych przez producentów filmów.