Serial Zorro

ZORINA13

W filmie mama Scarlett jest dużo cieplejsza i bardziej wyrozumiała wobec córki niż w książce. To dosyć ważna zmiana.

Kronikarz56

A i owszem, chociaż też uczciwie trzeba powiedzieć, że tę mamę na ekranie widzimy tylko chyba tak w jednej czy dwóch scenach i niewiele się o niej dowiadujemy, choć oczywiście w filmie jest ona o wiele bardziej sympatyczna i ma w sobie więcej ciepła niż w książce. A w powieści jest ona na tyle wredną i nieprzyjemną postacią, że po prostu żal mi chwilami Scarlett, jak jej mamusia zepsuła psychikę.

ZORINA13

Przeminęło z wiatrem
Bohaterka potrafi poradzić sobie ze wszystkimi przeciwnościami losu podczas wojennej zawieruchy, nie potrafi jednak utrzymać miłości mężczyzny, którego pragnie najbardziej na świecie.

Kronikarz56

A wydawało się, że są sobie pisani i po prostu cokolwiek by się nie stało, będą do siebie się zbliżać. Ale mimo wszystko autorka opisała to wszystko bardziej przewrotnie.

ZORINA13

Dlatego jest to coś więcej niż typowe banalne romansidło z zakończeniem żyli długo i szczęśliwe. Ta opowieść zapada w pamięć, bo jest bardziej realistyczna.
Ludzie się czasem rozstają, miłość wypala i mimo bólu trzeba iść dalej do przodu. Bo jutro też jest dzień i mimo wszystko życie się dzisiaj nie kończy.

Kronikarz56

Wiesz, to jednak nie jest najbardziej dołujące na zakończenie tej opowieści. Nie to rozstanie naszej zakochanej pary. Najbardziej w tej opowieści dobija nas to, że Bonnie umarła i wtedy między nimi zginęło wszystko, co mogło ich ze sobą łatwo pogodzić. To jest najbardziej dołujące i okropne zarazem. Po czymś takim nie da się tak po prostu pozbierać. Takiego czegoś nie da się tak po prostu przeżyć. Po takiej stracie nigdy już chyba nie wstanie słońce. A jeśli nawet, to już nic nigdy nie będzie takie samo.

ZORINA13

Oczywiście, że nie będzie takie samo, będzie inne.

Kronikarz56

Owszem, to już by było zdecydowanie coś innego. Tylko pytanie, czy równie dobre, czy po prostu namiastka tego, co stworzyła tak doskonale stworzona ekranizacja? Wydaje mi się, że jednak przebić klasyka z 1939 roku, to po prostu się nie da, choćby nie wiem, jak bardzo się starano.

ZORINA13

Nikt nie jest odważny na tyle byle się na to porwać.
Poza tym jakby miało wyglądać Przeminęło z wiatrem w czasach poprawności politycznej ?

Kronikarz56

Oj, nie mam zielonego pojęcia. W zasadzie nawet nie chcę sobie tego wyobrażać, bo kiedy tylko próbuję tego dokonać, po prostu jestem przerażony. Dlatego może to i lepiej, że nikt nie zabiera się za remake tego klasyka. Poza tym, nawet gdyby chciał, niby kto przebiłby Clarka i Vivien w rolach swojego życia?

ZORINA13

Arcydzieło.

Kronikarz56

Nieładnie jej w czerni. Powinna zacząć nosić coś kolorowego. Ciekawe tylko, czy wyjdzie za niego, jak jej kupi kolorowy czepek? Very Happy

ZORINA13

Ciekawe, że akurat ten cytat zapamiętałeś.

Kronikarz56

He he he. Nie mam pojęcia. Może to dlatego, że nie tak dawno pisałaś mi ten cytat w SMSie podczas naszych rozmów. I odpowiedziałaś mi, że Twoja odpowiedź byłaby dokładnie taka sama, gdybyśmy to my byli na miejscu Rhetta i Scarlett Very Happy

ZORINA13

Rok 1861. Gerald O'Hara, jego żona, Ellen, i ich trzy dorastające córki wiodą spokojne i dostatnie życie w posiadłości Tara w południowej Georgii. Najstarsza Scarlett jest zakochana w Ashleyu Wilkesie, mieszkającym po sąsiedzku arystokracie. Jednak Ashley żeni się z kuzynką, Melanią, a Scarlett wbrew sobie wychodzi za mąż za brata Melanii-Charlesa, który wkrótce ginie na wojnie. Po wybuchu wojny Scarlett wraz z Melanią przenoszą się do Atlanty. O względy Scarlett nieustannie zabiega przystojny Rhett Butler.