Serial Zorro

[ZORINA13]

"Jakim sposobem pan, najgorszy szermierz Kalifornii, pokonał Martineza, jednego z najlepszych ?
Może po prostu, miałem szczęście'
Od tej chwili chyba Monastario, zaczął się domyślać, że Diego to Zorro.
W sumie bardzo dobrze go wykapował
Jestem ciekawa co Monastario sobie pomyślał, kiedy Zorro (Bernardo) pojawił się w tym samym momencie, kiedy toczył pojedynek z Diego. Czy przyznał się w duchu, że popełnił błąd czy nie dał się nabrać na to i dalej wierzył, z Diego to prawdziwy Zorro?

[Kronikarz56]

A to bardzo dobre pytanie. Moim jednak skromnym zdaniem, Monastario dalej uparcie wierzył, że Diego to Zorro i jedynie co, to uznał, że zapewne nasz drogi lis miał jakiegoś wspólnika, który wyrabia mu w ten sposób alibi. Nie zdążył się jednak podzielić swoimi rewelacjami z wicekrólem, ponieważ ten już wiedział, że nasz komendant to łajdak i wszystkie zarzuty wobec niego są prawdziwe i dlatego nakazał aresztować jego i Pinię.

[ZORINA13]

Ironia losu, zdemaskował prawdziwego Zorro, ale i tak mu nikt nie uwierzył.

[Kronikarz56]

He he he. Zauważ, że serial kończy się podobną sytuacją, kiedy ten fałszywy przyjaciel Diego też go demaskuje, ale i tak nikt mu nie wierzy. Ciekawe, czy to był przypadek z podobieństwem tych sytuacji, czy może celowy zabieg? Oczywiście tych przeciwników porównać się ze sobą nie da, obaj jednak wpadli w podobny sposób i w podobny sposób Zorro ich ośmieszył.

[ZORINA13]

Co można powiedzieć jeszcze więcej o relacji Diego i Monastario ?

[Kronikarz56]

Monastario przede wszystkim jest pierwszym poważnym wrogiem Zorro i można powiedzieć, że gdyby nie on i jego działalność, to nigdy by mógł nie powstać Zorro. Diego przecież został mścicielem w masce tylko dlatego, iż Monastario zaczął działać w Los Angeles i dlatego właśnie on rozpoczął z nim walkę. Kiedy z kolei podły kapitan został aresztowany, nasz bohater był gotów odejść na bohaterską emeryturę i dopiero pojawienie się bandy Orła zmieniło jego plany. Ale to już inna historia. Monastario zatem należy się nasz szacunek, bo to dzięki niemu powstał Zorro, którego wszyscy tak kochamy

[ZORINA13]

Mój tatuś zawsze powtarzał, ze najlepsze odcinki Zorro to te, w których Monastario był.

[Kronikarz56]

Twój tata miał całkowitą rację. Odcinki z Monastario są zdecydowanie najlepsze. Nie, żeby kolejne były dużo gorsze. Przeciwnie, kolejne są naprawdę bardzo dobre i w zasadzie chyba tylko ten odcinek ze skarbami w górach, a także te z Traperem są średnio udane. A pozostałe są naprawdę bardzo dobre i fajnie jest obejrzeć Los Angeles nie będące już pod panowaniem tyrana, a Zorro może się pojawiać trochę mniej, a więcej odpocząć i podziałać jako Diego. A poza tym, przygody z Monastario nawiązują do oryginalnej książki Johnstona McCuleya, od której wszystko się zaczęło i dzięki którym rozpoczął się fenomen naszego ukochanego mściciela w masce. No i pamiętać należy, że to dzięki tyranii Monastario pojawił się Zorro. I po jego usunięciu z miasta Zorro mógłby zakończyć działalność, podobnie jak zrobił w książce, tylko Orzeł i jego działalność mu w tym przeszkodziła. A potem co jakiś czas pojawiał się ktoś zły i Zorro musiał kontynuować swoją działalność. Ale tak czy inaczej, wszystko zaczęło się od Monastario. Zatem musimy go uszanować, bo gdyby nie ten gnojek, to by nie było przygód naszego ulubionego bohatera

[ZORINA13]

-Znowu pan ze mnie zrobił głupka Dela Vega.
-Niech pan nie przesadza kapitanie. To nie było znowu wcale takie trudne.

[Kronikarz56]

He he he. Uwielbiam ten dialog. Uwielbiam w ogóle ten sposób, w jaki Diego drażnił kapitana. To jest po prostu boskie i niesamowicie inteligentne. Diego robi to z klasą i pomysłowością. W taki sposób, że nie da się jego wypowiedzi uznać za bunt, ale za inteligentny przytyk, który jednak, choć może wydawać się niemożliwe, także jest formą buntu. Formą buntu polegającą na... ośmieszeniu swojego przeciwnika. Ośmieszeniu tyrana. Diego idealnie nam pokazuje, jak tyrani obawiają się śmiechu i jak bardzo wielki cios można im zadać, kiedy się ich ośmiesza

[ZORINA13]

Może to właśnie najlepszy sposób walki z tyranią.
Nie zabijać, nie ranić przeciwnika, tylko go po prostu ośmieszyć.
Gdy ludzie śmieją się z władzy, to już się jej nie boją.