Serial Zorro

[ZORINA13]

Jego filmowa śmierć bardzo wszystkich ucieszyła. Wszystkich fanów Czasu honoru.

[Kronikarz56]

Kmicic na Jasnej Górze. Żywy dowód na to, że nawet największy warchoł w imię miłości do ojczyzny i ukochanej kobiety jest w stanie się zmienić na lepsze. Przy okazji, jeden z najbardziej patetycznych przykładów patriotyzmu w wykonaniu polskiej popkultury

[ZORINA13]

Jędruś ja twych ran, niegodna całować.

[Kronikarz56]

Zobacz, nawet Kmicic ma już dosyć tych schematów powieści Sienkiewicza. Wolałby całą historię zupełnie inaczej poprowadzić. Ale czy wtedy byłaby to taka znakomita i kochana przez wszystkich opowieść?

[ZORINA13]

Pearl Harbor (2001)

I ostatni przykład. Epicka opowieść o epickiej porażce, jaką zaliczyli Amerykanie na początku swego udziału w II wojnie światowej. Ale uwaga – ten film wcale się na tym nie kończy. Bay ciągnie go jeszcze kolejną godzinę, by pokazać, jak żołnierze USA zrewanżowali się Japończykom. Bo tak się kręci dobre kino patriotyczne.

[Kronikarz56]

Warto zaznaczyć, że jako kino przygodowe, film o miłości, przyjaźni i walce dobra ze złem, ten film daje sobie naprawdę dobrze radę. Jednak jako kino historyczne jest zdecydowanie dziełem, które bardzo mocno kuleje. Japończycy są pokazani jako zbrodniarze wojenni, Amerykanie jako dzielni i szlachetni, którzy jedyne, co robią, to po prostu biorą odwet za bestialską napaść na Pearl Harbor. Film zawiera kilka naprawdę pompatycznych scen, jak chociażby scena, kiedy siedzący na wózku prezydent Franklin Delano Roosevelt wstaje na chwile z wózka, aby pokazać, że Amerykanie potrafią wszystko. W filmie widzimy, że Japończycy rąbali jak do kaczek do cywilów na Pearl Harbor i niszczyli budynki cywilne, w tym m.in. szpitale polowe. Jest to kłamstwo, bo tak naprawdę Japończycy nigdy tego nie zrobili. Jako piloci wyszkoleni do niszczenia celów wojskowych, nie rąbali do przypadkowych ludzi na ulicach. Nie mieli na to ani czasu, ani dość amunicji, ani paliwa w samolotach. Mieli zaatakować statku i lotniska, zniszczyć je i szybko się wycofać. Rąbanie jak do kaczek w kierunku ludzi zatem zaprzeczało temu, było wbrew rozkazom i nie miało sensu. Film musi jednak pokazać ich jako tych okrutnych, aby podnieść patriotyzm widza amerykańskiego i żeby uzasadnić nalot na Tokio ze strony USA w czasie wojny. Dodatkowo, podczas nalotu na to miasto, Amerykanie niszczyli budynki cywilne i nie mieli skrupułów, aby strzelać do cywili. Jednak to nie mogło znaleźć się na ekranie w tak patriotycznym filmie.

[ZORINA13]

Rocky 4 (1985)

Ależ ta amerykańska flaga tu powiewa. Oto w czwartej odsłonie serii o bokserze, co to bił jak nikt, Stallone musiał się zmierzyć na ringu z Lundgrenem. Czyli Rocky vs Drako, sowiecka maszyna śmierci. By pomścić przyjaciela i ku chwale USA. Zimna wojna trwała wówczas w najlepsze, więc każda forma ekranowego spuszczenia łomotu Sowietom była przyjmowana z aplauzem.

[Kronikarz56]

Amerykański film "ZIELONE BERETY" z roku 1968 jest przykładem bardzo napompowanego patriotyzmu w wykonaniu amerykańskim. Nie jest to film obecnie dobry do obejrzenia, ponieważ gloryfikuje on wojnę w Wietnamie, żołnierzy amerykańskich ukazujących jedynie w pozytywnym świetle, a Wietnamczyków z kolei pokazuje jako bezmyślnych i podłych dzikusów, którzy nie zasługują na to, aby być wolni. Film dzisiaj niezbyt popularny.

[ZORINA13]

Syzyfowe prace”

Kinowa wersja serialu telewizyjnego z 1998 r. Filmowa adaptacja "Syzyfowych prac" (1898), pierwszej liczącej się w dorobku Stefana Żeromskiego powieści, do dziś pozostającej w kanonach lektur szkolnych. Paweł Komorowski wykorzystał jej najbardziej dramatyczną część: ostatnie 3 lata nauki bohatera, Marcina Borowicza, w kieleckim gimnazjum.

Lata 90. XIX wieku w Królestwie Polskim to okres wzmożonej rusyfikacji. Marcin, syn szlachcica, daje się wciągnąć przez nauczycieli i dyrekcję gimnazjum w "naukową" działalność propagującą ideę panslawizmu - ukrytą formę rusyfikacji. Swoje zniewolenie dostrzega dopiero w atmosferze działań patriotycznych inspirowanych przez nowego kolegę, Bernarda Zygiera, wyrzuconego ze szkoły w Warszawie za działalność w konspiracyjnych kołach młodzieżowych. Swoistym kontrapunktem dla dziejów Borowicza jest historia drugiego bohatera powieści i filmu - Andrzeja Radka, chłopskiego syna, który z uporem zdobywa wiedzę. Zdarzenia, w których chłopcy wzajemnie sobie pomagają, stają się początkiem ich przyjaźni. W "Syzyfowych pracach" nie brak też wątku pierwszej miłości. Marcin zakochuje się w pięknej pensjonarce - Birucie. Po maturze ich uczucie wystawionejest na ciężką próbę - okazuje się, że dziewczyna wraz z całą rodziną wyjechała w głąb Rosji.