Serial Zorro

[Kronikarz56]

Rewelacyjnie ciekawa biografia. Miała takie przygody, że z pewnością by stanowić one mogły doskonały materiał na rewelacyjny serial sensacyjno-przygodowy. I niczego nie trzeba by dodawać od siebie, bo wszystko w tej historii już jest: przygody, intrygi, szpiegostwo, wojna, seks, walka o ojczyznę, romanse itd. No i piękna, zmysłowa kobieta. Czego chcieć więcej? Tylko scenariusz pisać i do roboty, Polacy!

[ZORINA13]

W dn. 16 września br. English Heritage odsłoniło tablicę upamiętniającą, tzw. „blue plaque”, poświęconą Krystynie Skarbek (Christine Granville), agentce działającej w czasie II wojny światowej, którą brytyjski premier Winston Churchill określił mianem swojego „ulubionego szpiega”. Tablica znajduje na fasadzie I Lexham Gardens Hotel w Kensington (ówczesnym Shelbourne Hotel), gdzie po wojnie Krystyna Skarbek mieszkała.
Krystyna Skarbek (Christine Granville) była pierwszą kobietą i najdłużej służącą agentką brytyjską w czasie II wojny światowej. Urodzona w Warszawie w 1908 jako Krystyna Skarbek, dołączyła do brytyjskiego wywiadu po niemieckiej inwazji na Polskę w 1939 r. Agent, który ją rekrutował, opisał Skarbek słowami: „Wielka polska patriotka, wytrawny narciarz i prawdziwa miłośniczka przygód”.

W czasie wojny Krystyna Skarbek wykazała się na frontach: wschodnim, zachodnim i na Bliskim Wschodzie. Posługiwała się wieloma pseudonimami, chociaż już na początku wojny otrzymała brytyjski paszport na nazwisko Granville, o czym w późniejszym czasie pisała: „Chcę zachować nazwisko Granville, na które sobie zapracowałam i z którego jestem bardzo dumna”. Jednymi z jej najbardziej imponujących misji było przedostanie się przez zaśnieżoną granicę polską w temperaturze -30°C, przemycenie mikrofilmu, który zawierał informacje na temat planów Adolfa Hitlera dotyczące inwazji nazistowskich Niemiec na Związek Radziecki, a także oswobodzenie francuskich opozycjonistów z rąk Gestapo. Mówi się, że Skarbek była inspiracją dla postaci Vesper Lynd, bohaterki pierwszej powieści Iana Fleminga o Jamesie Bondzie pt. „Casino Royal” (opublikowanej w 1953 r.).

„Christine Granville dzielnie służyła Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej, wykazując się ogromnym sprytem. Mamy nadzieję, że tablica upamiętniająca pozwoli większemu gronu osób poznać jej niezwykłą historię i związek z Londynem” – powiedziała Anna Eavis, kurator generalny English Heritage.

Clare Mulley, autorka biografii Skarbek pt. „The Spy Who Loved”, dodała: „Zbyt często działaczki wojennej opozycji są wychwalane za swoje piękno i odwagę, a za mało mówi się o ich prawdziwych osiągnięciach. Krystyna Skarbek, aka Christine Granville, była jednym z najzdolniejszych agentów specjalnych, zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn, którzy służyli w brytyjskim wywiadzie w czasie II wojnie światowej”.
Błękitna tablica” English Heritage znajduje się na budynku dawnego Shelbourne Hotel (obecnie I Lexham Gardens Hotel) w Kensington i zawiera zarówno przyjęte – brytyjskie, jak i polskie nazwisko agentki. Po zakończeniu swojej wybitnej kariery wojskowej w życiu Skarbek nastąpił okres, do którego odnosiła się jako „okropności czasu pokoju”. To właśnie w Shelbourne Hotel, prowadzonym przez Towarzystwo Pomocy Polakom, odnalazła wsparcie i dogodne zakwaterowanie. Hotel był jej domem od roku 1949 aż do tragicznej śmierci z rąk prześladowcy w 1952 r.

„Błękitna tablica” English Heritage upamiętniająca Christine Granville jest jedną z najnowszych tablic poświęconych agentkom specjalnym z czasów II wojny światowej. Inne wyróżnione w ten sposób kobiety to m.in. Violette Szabo i Noor Inayat Khan. Jedynie 14% spośród ponad 950 tablic upamiętniających znajdujących się w Londynie jest poświęcona kobietom. Chociaż liczba ta jest zastraszająco niska, English Heritage od 2016 r. aktywnie działa na rzecz upamiętniania roli wybitnych kobiet w swojej kampanii „Tablice dla kobiet” ( ang. „Plaques for women”). Jeszcze w tym roku English Heritage odsłoni tablicę upamiętniającą Barbarę Hepworth – jedną z najwybitniejszych artystek XX wieku.

[Kronikarz56]

Nasza droga Krysia zdecydowanie zasługuje na to, aby ją upamiętnić, a Anglicy powinni potraktować to jako swego rodzaju obowiązek, bo ostatecznie to w ich wywiadzie Skarbek pracowała i to ich narodowi oddała tak wielkie usługi. A została potraktowana podle dlatego, że była cudzoziemką. Jakby była Angielką, na pewno inaczej by się z nią obeszli.

[ZORINA13]

Książkowe dziewczyny James'a Bonda wypadają przy nich niezwykle blado. I choć każda z nich miała zupełnie inne doświadczenia, pochodzenie, a nawet motywację do działania w szeregach wywiadu - łączyła je niezwykła odwaga i spryt, których mógł pozazdrościć im niejeden mężczyzna. Hrabina Klementyna Mańkowska zdobyła plany niemieckiej inwazji na Francję i na Rosję Sowiecką. Elżbieta Zawacka do ogarniętej wojną Polski wróciła ze spadochronem, a później opracowała najważniejsze szlaki kurierskie łączące okupowaną Polskę z krajami Zachodu. Halina Szwarc została agentką już w wieku 18 lat, a odkryte przez nią informacje pomogły ostatecznie rozprawić się z wojskami Hitlera na wschodnim froncie. I choć to Krystyna Skarbek jest uznawana za pierwowzór dziewczyny James’a Bonda, te trzy polskie agentki mają równie pasjonujące historie, a ich dokonaniami można by obdzielić co najmniej kilkadziesiąt życiorysów.

[Kronikarz56]

No widzisz sama. Zobacz, jak doskonale sobie nasze urocze rodaczki radziły w wywiadzie. Moim zdaniem o nich powinno się nakręcić seriale, a nie jakieś tam "WOJENNE DZIEWCZYNY". O nich serial, a najlepiej kilka seriali. Zdecydowanie Krysia Skarbek była najlepsza z nich. Ale o innych warto też sobie opowiedzieć. Jaka szkoda, że nie są one jakoś wdzięcznym tematów dla polskich filmowców. I racja, że dziewczyny Bonda mogą się przy nich schować.

[ZORINA13]

Krystyna Skarbek, piękna brunetka i arystokratka, była ulubionym szpiegiem Churchilla. Jako pierwsza kobieta w dziejach ukończyła mordercze szkolenie tajnych służb Jej Królewskiej Mości i celująco zdała testy strzeleckie oraz kurs zabijania nożem, liną i gołymi rękami.

Była prawdopodobnie najlepszym agentem II wojny światowej. Brytyjczycy obsypali ją medalami. Dla Francuzów była wzorem kochanki i… Marianną Ruchu Oporu. Izraelczycy nawet dziś zaliczają Krystynę Skarbek do grona swoich najodważniejszych żołnierzy w dziejach. Gdy pojawiała się w gabinecie Churchilla, ten przedstawiał ją pieszczotliwie jako swojego ulubionego szpiega. Niejaki Ian Fleming opisał ją później w „Casino Royale”, premierowej powieści o przygodach agenta 007, jako Vesper Lynd, pierwszą miłość Jamesa Bonda. Ale tak naprawdę Bondem była ona – Krystyna Skarbek, polska agentka Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE) tajnej służby Jej Królewskiej Mości.

[Kronikarz56]

Po prostu rewelacyjna postać, bardzo niedoceniona przez Brytyjczyków, którzy po wszystkim potraktowali ją jak Murzyna, który zrobił swoje i może sobie odejść. Po prostu bardzo przykre i pokazuje, jak bardzo Brytole nas traktowali jak zera, kiedy już przestali nas potrzebować. Nie pierwszy i obawiam się, że nie ostatni raz. A o Krysi warto nakręcić jakiś dobry serial.

[ZORINA13]

https://www.youtube.com/watch?v=X2X2J66Tr6A

[Kronikarz56]

Wiesz, to nieco ironicznie, nie sądzisz? Wielu ludzi wspomina Matę Hari jako najlepszy przykład kobiety szpiega, a nie pamięta o Krysi Skarbek, która była tak doskonała w tym, co robiła, że Mata mogłaby jej co najwyżej buty czyścić. A jednak o Macie wszyscy słyszeli, a o Krysi nie wszyscy.

[ZORINA13]

Historia Krystyny Skarbek - Polki, która w czasie II wojny światowej pracowała dla brytyjskiego wywiadu i zainspirowała Iana Fleminga - będzie tematem holywoodzkiego filmu w reżyserii Agnieszki Holland - pisze tygodnik "Mail on Sunday".

Zdjęcia do filmu zatytułowanego "Christine: War My Love" (Krystyna: wojna to moja miłość) rozpoczną się w czerwcu.

Wśród potencjalnych odtwórczyń tytułowej roli jest wymieniana Kate Winslet, ostatnio nominowana do Oscara za rolę w filmie "The Reader". Inną kandydatką jest francuska aktorka Eva Green, która otrzymała nagrodę Bafty za rolę Vesper Lynd w filmie "Casino Royale" według książki Iana Fleminga pod tym samym tytułem.

Pochodząca z arystokratycznej polskiej rodziny, dwukrotnie zamężna Krystyna Skarbek przyjechała do Anglii w 1939 r., gdzie przekonała brytyjski wywiad, by ją zatrudnił. Pod przybranym nazwiskiem Christine Granville uczestniczyła w misjach specjalnych brytyjskiej organizacji SOE (Special Operations Executive) powołanej przez Winstona Churchilla w celu dywersji w krajach okupowanych przez Niemcy, m.in. we Francji.

W technikach walki z użyciem broni przeszkolił ją Kim Philby, podwójny brytyjsko-sowiecki agent, który zbiegł do Moskwy w 1963 r.

Do okupowanej Polski docierała na nartach z Węgier

Przekazała do Londynu doniesienia o koncentracji niemieckich czołgów, co umożliwiło Churchillowi ostrzeżenie Stalina przed inwazją Hitlera na ZSRR. W okupowanej Warszawie odwiedziła matkę Stefanię Goldfeder.

Po powrocie z jednego z wypadów do Polski została w 1941 r. aresztowana wraz z partnerem Andrzejem Kowerskim przez węgierską policję, która zamierzała ich wydać Gestapo. Granville przekonała węgierskiego lekarza, iż jest gruźliczką, gryząc się w język i pozorując atak krwawego kaszlu.

Z Węgier wydostała się w bagażniku samochodu brytyjskiego dyplomaty Owena O'Malleya, który powiedział o niej, że "z dynamitem potrafi zrobić wszystko, z wyjątkiem połknięcia go".



W 1944 r. została zrzucona do Francji, gdzie organizowała ruch oporu jako Pauline Armand i uwolniła swego dowódcę, belgijskiego agenta Francois Cammaertsa z rąk Gestapo na kilka godzin przed planowaną egzekucją.

Niemcy wyznaczyli wysoką nagrodę za jej wydanie i rozlepili plakaty z jej zdjęciem na stacjach kolejowych.

Odznaczona Croix de Guerre i George Medal, po wojnie Skarbek- Granville miała trudności z przystosowaniem się do normalnego życia i była pozostawiona przez Brytyjczyków samej sobie. Miała przejściowy romans z Ianem Flemingiem, autorem książek o agencie 007, i była prototypem postaci Vesper Lynd.

Została zamordowana w 1952 r. przez zazdrosnego psychopatę George'a Muldowneya poznanego na liniowcu kursującym między Southampton a Australią, na którym pracowała jako stewardessa.

[Kronikarz56]

Kate Winslet swego czasu zagrała w filmie "ENIGMA", który niestety dowodzi, jak podli i bezczelni zarazem bywają Brytyjczycy, ponieważ w filmie tym pominęli całkowicie udział Polaków w rozszyfrowaniu kodu Enigmy i wszystko przypisali sobie, a jedyny Polak w tym filmie jest zdecydowanie czarnym charakterem. Po prostu podłe i jeszcze raz podłe. Wobec Krystyny Skarbek tak samo podle się zachowali, Brytole wredne. I jeszcze wobec Dywizjonu 303. I wobec wielu Polaków, którzy ratowali im tyłki w czasie II wojny światowej.

[ZORINA13]

Historie piszą zwycięzcy. Niestety to prawda, byliśmy tylko mięsem armatnim.

[Kronikarz56]

Nie inaczej. Krystyna Skarbek z kolei, chociaż Churchill nazywał ją swoją ulubioną agentką, spotkała się z jawną niewdzięcznością i nie dostała żadnej kolejnej misji po II wojnie światowej. Chyba w myśl zasady, że Murzyn zrobił swoje i może teraz odejść. W tym wypadku kobieta. Biedna nasza Krysia dostała tylko 100 funtów odprawy i spadaj, babo! Naprawdę szkoda. Nie wiodła biednego życia, to prawda. Ale... Nie mogła już robić tego, co kocha. A dlaczego? Bo dla Anglików była za polska. A dla Polaków w nowej, socjalistycznej ojczyźnie nazbyt angielska.

[ZORINA13]

.Historie bohaterów wojennych zazwyczaj są czarno-białe. Mamy w nich najczęściej dobrych ludzi walczących ze złymi. Ci dobrzy są, ma się rozumieć, odważni, więc wygrywają i maszerują potem w pierwszym szeregu w paradach na cześć zwycięstwa, zdobywają medale, powracają na łono rodziny i żyją długo i szczęśliwie. Mimo że Krystyna Skarbek (znana także jako Christine Skarbek, Christine Granville i Jacqueline "Pauline" Armand) była jedną z największych bohaterek drugiej wojny światowej, jej historia nie kończy się dobrze – nigdy nie dane jej było uczestniczyć w paradzie zwycięstwa, a proste wybory były w jej życiu prawdziwą rzadkością. Dlatego właśnie ta opowieść mówi nam więcej o wojnie i polityce niż setki pozytywnych historii o bohaterach.
Krystyna Skarbek urodziła się w szlacheckiej rodzinie, która nie była wolna od trosk. Skarbkowie byli potomkami polskiej szlachty, ale wystawne życie ojca Krystyny (Jerzego Skarbka) doprowadziło rodzinę na skraj bankructwa. Aby podreperować domowy budżet, papa Skarbek ożenił się z bajecznie bogatą potomkinią żydowskiej rodziny bankierów Goldfederów. Krok ten uratował Skarbków od finansowej katastrofy, ale nadszarpnął ich reputację – w tamtych czasach potomkowie szlachty powinni się wiązać wyłącznie z innymi Polakami szlacheckiego pochodzenia. Pomimo zawarcia związku małżeńskiego, Jerzy nie spędzał wiele czasu ze swoją nową małżonką i dalej oddawał się życiu pełnemu przygód, podróży, jazdy konnej, romansów, hazardu i przyjęć. Jeżeli już brał na swoje eskapady jakieś towarzystwo, to nie była to nigdy jego żona, ale pierworodna córka Krystyna. Ta szybko odnalazła się w tej atmosferze nieskrępowanej wolności i niezależności, nauczyła się jeździć konno, zafascynowała przygodami, sportem i chętnie uczestniczyła w życiu towarzyskim potomków dawnej szlachty.
Poza wszystkim Jerzy Skarbek był utracjuszem i rozpustnikiem i po śmierci w 1930 roku zostawił rodzinę na pastwę losu, nie tylko bez pieniędzy, ale też ze znacznymi długami.
Krystyna zdążyła się już przekonać, że nie przystaje do roli społecznej, która była jej pisana. Jako pół-Żydówce polska szlachta nie była jej przychylna. Odziedziczywszy rodzinny brak samodyscypliny, Krystynie nie udało się skończyć szkoły dla panien z dobrych domów, do której ją posłano.

Z drugiej strony, Skarbkówna miała niespotykaną osobowość. Była bystra, zadziorna, piękna, kusząca, samowystarczalna, wysportowana i tak czarująca, że wkrótce stała się rozpoznawalną postacią w warszawskim światku arystokratycznym i artystycznym. Dzięki temu poślubiła młodego i zamożnego biznesmena Gustava Gettlicha. Małżeństwo nie przetrwało nawet roku, ponieważ przepaść między oczekiwaniami Gustava, aby jego świeżo poślubiona żona przeistoczyła się w pokorną panią domu, a jej planami niezależnego życia, była zbyt wielka. Tuż po rozwodzie Krystyna wyjechała do Zakopanego – oficjalnie, aby podreperować niedomagające płuca, a prawdopodobnie przede wszystkim po to, by uciec od warszawskich plotek. Tam wygrała konkurs Miss Narciarstwa i zaprzyjaźniła się z przewodnikami górskimi, przemytnikami i miejscową socjetą. To w Zakopanem poznała swojego drugiego męża – Jerzego Giżyckiego. Ten globtroter i dyplomata, starszy od Krystyny o dwadzieścia lat, był prawdopodobnie jednym z niewielu dobrze urodzonych, którego status i oderwanie od polskiego społeczeństwa były na tyle duże, że pozwoliły mu na poślubienie Krystyny.
Niedługo po ślubie Giżyckiemu zaproponowano stanowisko konsula w Kenii. Podróż do Afryki w tamtym czasie była długa i para dotarła do Johannesburga dopiero pod koniec sierpnia 1939 roku. Wybuch drugiej wojny światowej zastał ich jeszcze w drodze do Kenii. Nie mając żadnych wskazówek od rządu polskiego i będąc bardzo poruszonymi napaścią Hitlera na Polskę, Krystyna i Jerzy zawrócili z drogi, dojechali do wybrzeża i wsiedli na pierwszy statek do Europy, który zastali w porcie. Niestety, okazało się, że była to powolna parowa jednostka towarowa zmierzająca do Southhampton. Gdy dotarli do Wielkiej Brytanii, Polska już nie istniała, a polska armia dopiero się na nowo formowała we Francji.
Pozbawiona możliwości zaangażowania się w działania wojenne po stronie Polski, Krystyna postanowiła walczyć po stronie Wielkiej Brytanii, a dzięki łatwości w nawiązywaniu znajomości, udało jej się nawiązać kontakt z oficerami brytyjskich służb specjalnych (SIS), którzy wciągnęli ją w szeregi wywiadu jako brytyjskiego szpiega. Na tym etapie wojny Wielka Brytania nie planowała prowadzenia żadnych faktycznych działań ofensywnych przeciwko nazistowskim Niemcom, ale była zainteresowana wspieraniem polskiego ruchu oporu, jak też infiltrowaniem niemieckich wojsk za linią frontu. To dlatego Krystynę wysłano na misję na Węgry, które miały stać się jej bazą wywiadowczą do działań prowadzonych w okupowanej Polsce.
Celem misji Krystyny w Budapeszcie było zbieranie informacji na temat sytuacji w Polsce i przekazywanie ich szefostwu Special Operations Executive (SOE), brytyjskiego tajnego urzędu odpowiedzialnego za działalność wywiadowczą podczas wojny. Skarbkównie udało się wypełnić misję skutecznie dzięki współpracy z Andrzejem Kowerskim (znanym także jako Andrew Kennedy), który przemycał polskich żołnierzy i oficjeli z Polski na Węgry w oplu ukradzionym niemieckiej armii. Krystyna z kolei chciała dostać się do Polski, aby pozyskać informacje z pierwszej ręki i skontaktować się z polskim podziemiem. Jedyną możliwością przedostania się przez pilnie strzeżoną granicę było przekroczenie pieszo i na nartach "zielonej" granicy w Tatrach, po śladach pozostawionych przez przemytników. Biografowie Skarbek nie są zgodni co do tego, ile razy kobieta przekraczała granicę, ale istnieją dowody na to, że udało jej się ustanowić bliskie relacje i pozyskać wiele istotnych danych wywiadowczych od niezwykle kontrowersyjnej tajnej grupy zwanej Muszkieterami.
Poza ważnymi informacjami na temat zbrodni dokonanych przez nazistów na ludności polskiej i żydowskiej, agentce udało się przemycić mikrofilm z danymi na temat rozmieszczenia wojsk niemieckich, z których jasno wynikało, że Niemcy mogą szykować się do inwazji na ZSRR. Podobno po zapoznaniu się z tymi danymi Winston Churchill miał powiedzieć:

To, że na tym etapie Niemcy, zanim uporają się z Bałkanami, zamierzają wszcząć kolejną wielką wojnę przeciwko Rosji, wydaje się zbyt piękne, by było prawdziwe.

Mimo to, tak właśnie się stało. 22 czerwca 1941 roku Niemcy rozpoczęły Operację Barbarossa, mającą na celu podbicie całego terytorium Związku Radzieckiego. Krystyna była jednym z pierwszych agentów, którzy poinformowali zachodnie siły alianckie o tej akcji.
Podczas czwartej próby przekroczenia granicy Skarbek została schwytana przez słowacką straż graniczną i mimo że udało jej się uciec, jej dokumenty i zdjęcia zostały przekazane Gestapo. Jej zatrzymanie kilka dni później w Budapeszcie nie było zatem zaskoczeniem. Dzięki przekonywującemu symulowaniu objawów gruźlicy w ostatnim stadium choroby Krystynie udało się wyrwać ze szponów Gestapo, po czym niezwłocznie została wywieziona wraz z Kowerskim z Węgier do Rumunii w bagażniku samochodu na dyplomatycznych numerach. Oboje otrzymali nowe tożsamości i dokumenty: Krystyna została Christine Granville, a Andrzej – Andrew Kennedym. Wspólnie udali się przez Turcję, Syrię, Palestynę do Egiptu, a ostatecznie znaleźli się w Kairze, który w tamtym czasie pełnił rolę "przechowalni" dla Europy Wschodniej.
Mimo że Christine i Andrew nie mieli w zwyczaju się przechwalać, lista ich dotychczasowych sukcesów była imponująca – tym większym zaskoczeniem było dla nich, że tuż po przybyciu do Kairu nieoficjalnie zarzucono im, że są podwójnymi agentami. Było wiele przyczyn braku zaufania, z którym się spotkali. Przede wszystkim dowództwo ruchu oporu nie ufało im z powodu ich wcześniejszej współpracy z kontrowersyjną organizacją Muszkieterów. Niestety nieprzychylni im rozpuścili plotki mające na celu wzbudzenie wątpliwości SOE co do wiarygodności Christine i Andrew. Ponadto okoliczności ich ucieczki z Gestapo i ich podróż międzykontynentalna także wzbudzały podejrzenie. Panowało przekonanie, że niemożliwe było, aby szpieg przeżył przesłuchanie przez Gestapo i został zwyczajnie wypuszczony z więzienia. Poza tym nie dawano wiary temu, że parze udało się bezpiecznie przedrzeć przez Turcję i kontrolowaną przez rząd Vichy Syrię.

[Kronikarz56]

Biedna Krysia Skarbek. Naprawdę jestem zasmucony, kiedy tylko czytam o tym, jak podle została ona potraktowana przez władze brytyjskie, którym przecież tyle zasług oddała. Dzięki jej staraniom wiele ofiar się dało uniknąć, a wojska aliantów zyskały naprawdę niezwykle pożyteczne informacje, które naprawdę pomogły aliantom wygrać wojnę. I jaka spotkała ją za to nagroda? Po prostu przykre. Jedna wielka niewdzięczność ze strony Wielkiej Brytanii.