Serial Zorro

Kronikarz56 · Wysłany: Czw 0:47, 24 Mar 2022 Temat postu:

He he he. No, nie wiem, czy to porównanie jest adekwatne. Ale na pewno pewne podobieństwa pomiędzy tymi obydwiema historiami rzeczywiście istnieją.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 10:57, 24 Mar 2022 Temat postu: Ania z Zielonego Wzgórza

Ania-z-Zielonego-Wzgorza-Dalsze-Losy2000.
Zamknięcie cyklu według prozy Lucy Maud Montgomery: dorosła Ania bierze ślub i wraz z mężem wyrusza na I wojną światową.

Kronikarz56

Bardzo ciekawy pomysł, chociaż oczywiście nie ma on za wiele z książką. Bo przecież Gilbert był za czasów I wojny za stary na bycie żołnierzem i ich synowie pojechali na wojnę. Ale nigdy nie wybaczę Lucy uśmiercenia Waltera.

ZORINA13

Ja też tego nie rozumiem. Zresztą w większości fanfików o Ani Walter przeżywa.
Ania z Zielonego Wzgórza

Ania ma 11 lat, płomiennie rude włosy i niezły charakterek! Właśnie opuszcza sierociniec i nareszcie wyrusza do tak długo wyczekiwanego nowego domu. Na miejscu okazuje się jednak, że zaszła pomyłka… Maryla Cuthbert i jej brat Mateusz chcieli przygarnąć pracowitego chłopca, a nie pyskatą dziewczynkę, której czasami nie wychodzą nawet najprostsze domowe czynności. Ania jest ufna i otwarta, ale też uparta, szczera i inteligentna. Z łatwością zdobywa przyjaciół i równie łatwo przysparza sobie wrogów. Czy Ani uda się zdobyć serca tymczasowych opiekunów i zostanie w domu na Zielonym Wzgórzu? Czy okiełzna swoją żywą wyobraźnię i zapanuje nad językiem?

„Ania z Zielonego Wzgórza” to klasyka literatury dla dzieci i młodzieży, która swoich fanów ma również wśród dorosłych. Książka kryje w sobie wiele wątków poważnych i trudnych, a jednocześnie jest pełna humoru i niezwykłych opisów świata widzianego oczami głównej bohaterki. W nowym przekładzie powieść staje się jeszcze ciekawsza i bardziej wciągająca.

Kronikarz56

To prawda, chociaż nie we wszystkich łączy się z zakochaną w nim szczerze Umą. A swoją drogą, jaki szok musiał być dla Waltera, kiedy uznany za zmarłego wrócił w rodzinne strony, próbował normalnie żyć, ale niestety... trauma wojny wciąż go dręczyła. Ludzie tak wrażliwi nie powinni iść na wojnę. I twardziela może wojna psychicznie wykończyć. Co dopiero takiego wysoce wrażliwego człowieka jak on.

ZORINA13

Biedny Walter jest przypadkową ofiarą, bo musi zginąć, bo takie jest społeczne oczekiwanie, że tylko tchórz nie idzie na wojnę.

Kronikarz56

Nie inaczej. Na szczęście, jak wiemy, nie zginął on wcale na froncie, tylko zaginął. I potem wróci w rodzinne strony i ułoży sobie życie z ukochaną Umą. Ale cóż... Czasami trzeba poprawić klasyka.

ZORINA13

Ja widzę pewne podobieństwo Waltera z Ashleyem, a Uny z Melanią.

Kronikarz56

No właśnie i dlatego jestem zdania, że on, podobnie jak Ashley, przeżył wojnę i wrócił i poślubił ukochaną Unę, ale oczywiście wszystko, co przeszedł mocno na jego psychikę wpłynęło i pewna trauma po wojnie w nim pozostała.

ZORINA13

Chętnie bym przeczytała taki fanfik o Walterze.

Kronikarz56

Kiedyś go napiszę. Jestem pewien, że będzie on ładny i spodoba Ci się, fance osoby Waltera i w ogóle przygód Ani Shirley.

ZORINA13

Walter z dzisiejszej perspektywy to introwertyk i osoba wysoka wrażliwa.
Nigdy go za babę nie brałam.

Kronikarz56

Ja również i czułem naprawdę wstręt do tych jego "męskich" podobno kolegów, kpiących sobie z niego, że on nie chce jechać na wojnę i uważając go z tego powodu za tchórza. Wielka szkoda, że im uległ. Jak wiemy, nie zginął na wojnie i wrócił do Avonlea, ale niestety... Trauma, jakiej wtedy doznał pozostanie z nim już na zawsze. Z czasem zmniejszy się ona, z czasem będzie lepiej, ale pewne traumy pozostaną na stałe w jego duszy. A wszystko przez głupich kolegów, którzy sami na front się nie pchali, ale od innych tego oczekiwali.

ZORINA13

Walter był zawsze inny. Jak osoba introwertyczna i wysoko wrażliwa widział więcej niuansów niż inne nawet starsze dzieci

Kronikarz56

Otóż to. I dlatego mnie, introwertyka, tak bardzo smuci jego śmierć na kartach powieści. Nie jestem w stanie pojąć, dlaczego autorka to zrobiła. Chciała pokazać, że taka osoba nie ma prawa żyć na tym świecie i jedynym dla niej ratunkiem jest śmierć? Jeśli tak, to nie jest to zbyt pozytywna myśl, a już zwłaszcza dla nas, introwertyków.