Serial Zorro

Kronikarz56

Właśnie. Zauważ, jak włoska wersja losów Anny Kareniny zdecydowanie naprawdę nas zachwyca, bo znacznie pod wieloma względami ulepszyła samą książkę, pokazując sporo postaci jako znacznie bardziej ciekawe lub bardziej sympatyczne. Dotyczy to także Karenina. I tak, jest on tam naprawdę przystojnym mężczyzną i wcale nie jest tak stary jak w innych adaptacjach i do tego wyraźnie ma o wiele więcej pozytywnych emocji w swoich zachowaniu niż w samej książce i w tej wersji naprawdę na serio mu współczujemy.

ZORINA13

Dał Anie szansę, tylko ona nie umiała tego wykorzystać.
Umiał pokochać cudze dziecko, owoc zdrady, naprawdę niezwykle i nie wiem, czy możliwe w realnym życiu.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 21:04, 22 Mar 2023 Temat postu:

Nie inaczej. Trudno powiedzieć, czy w prawdziwym świecie taka sytuacja mogłaby być kiedykolwiek możliwe. Czy kiedykolwiek naprawdę jakikolwiek mąż byłby w stanie wybaczyć żonie taki czyn i jeszcze umieć potem wychować i pokochać jej dziecko, owoc zdrady? Bardzo dobre pytanie. Sądzę, że wszystko zależy od ludzi. Ale naprawdę Karenin we włoskiej wersji niesamowicie mi zaimponował i budzi on o wiele więcej pozytywnych emocji niż sam Wroński.

ZORINA13 · Wysłany: Sob 14:35, 25 Mar 2023 Temat postu: Anna Karenina czy Wojna i pokój

Ładna wersja, choć chyba mało znana.

Kronikarz56

Owszem, zdecydowanie mało znana. Chyba dlatego, że nie leci ona w telewizji. Ja sam bym jej nigdy nie odkrył, gdyby nie to, że szukając czegoś innego, przypadkiem na tę wersję trafił. Ale powiem ci, że z miejsca ją polubiłem i jak widzę, nie tylko ja Smile

ZORINA13

Film był piękny, ale książka mnie rozczarowała. Tytuł Anna Karenina a samej Anny mało, za to dużo tych pseudofilozoficznych bredni Lewina.

Kronikarz56

Nie inaczej. Bardzo mnie to zaskoczyło, kiedy wspólnie czytaliśmy książkę. Nie mówię oczywiście, że już nigdy do tej powieści nie powrócę, skądże znowu. Ale naprawdę Tołstoj, tak jakoś czuję, chciał poprzez tę powieść i losy Anny mieć tylko pretekst do zaprezentowania nam wszystkim swoich poglądów na życie, uosabianych przez poglądy Lewina. Mimo wszystko to świetna książka, choć chyba trochę bardziej mi się podoba "WOJNA I POKÓJ". Bardziej pod względem fabuły spójna. I więcej akcji się tam dzieje.

ZORINA13

Tych powieści nie da się porównać. "Wojna i pokój" to epopeja można powiedzieć narodowa, opisująca trudne chwile dla Rosjan. Sceny batalistyczne są opisane po mistrzowsku, przejmująco ukazał autor grozę wojny, do tego w powieści są też wątki obyczajowe i romansowe. "Anna Karenina" to powieść obyczajowa, skupiająca się na problemach moralnych raczej, braku tolerancji i pochwały sielskiego życia na wsi. Tak w skrócie, bo jest jeszcze problem odpowiedzialności i wybaczania winy.

Kronikarz56

Mimo wszystko, obie powieści są podobne do siebie pod pewnymi względami. Chodzi o to, że w obu książkach pojawia się postać introwertyka, który przeżywa ciekawie życie, niekiedy dość burzliwie, aby ostatecznie uwierzyć w tego wielkiego, nieznanego nam i niezrozumiałego Boga, oddać mu się całkiem w tej wierze i potem żyć na wsi. Dodatkowo w obu książkach taki bohater (Lewin i Pierre) żyje na wsi i wprowadza tam szereg reform, zmian i w tej pracy znajduje sens istnienia. W obu powieściach występuje kobiety cnotliwie (Kitty i Natasza), będące jednak całkowitymi mimozami pod względem rozwoju charakteru, pojawiają się kobiety rozpustne i bez zasad moralnych (kuzyna Wrońskiego i Helena Kuragin). Pojawia się tam także postać uwodziciela (Aleksy Wroński i Anatol Kuragin). Dodatkowo introwertyk na salonach jest traktowany jak... głupiec, w najlepszym razie po prostu dziwadło. Ktoś jedynie tolerowany z powodu swojego pochodzenia, ale pozbawiony szacunku. Salony też są ukazane jako podłe i żałosne, podziwiają lowelasów i wyuzdane kobiety, a pogardzają ludźmi wiernymi w związku. Wierność jest uważana za coś przestarzałego, a brak wierności za coś zupełnie normalnego. Potępiona wśród nich zostaje walka o swoją godność, a nie gra pozorów.

ZORINA13

Anna Karenina to najważniejsza powieść psychologiczna w dorobku pisarza i subtelny portret cierpiącej kobiety, która daremnie walczy o prawo do szczęścia. Główna bohaterka, Anna, porwana uczuciem do przystojnego oficera huzarów Wrońskiego, zmuszona jest wybierać pomiędzy miłością do mężczyzny a miłością macierzyńską. Przeżywa głęboko rozstanie z synem i odtrącenie przez jej sferę; nie potrafi wybrać, popada w depresję, w rezultacie popełnia samobójstwo rzucając się pod pociąg. Nieszczęśliwie układają się tez losy drugiego z głównych bohaterów – Lewina, nawiązujące do biografii pisarza. Jego dzieje to równolegle rozwijający się wątek, ściśle powiązany z losami Anny. Powieść Tołstoja była wielokrotnie filmowana i adaptowana w teatrach, a główną bohaterkę kreowały m.in. Greta Garbo, Sophie Marceu i Keira Knightley.

„Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób” – Anna Karenina
20 listopada mija 110. rocznica śmierci Lwa Tołstoja rosyjskiego pisarza i myśliciela. Pochodził z arystokratycznej rodziny, ale głosił idee solidaryzmu społecznego, niesprzeciwianiu się złu siłą i doskonaleniu osobowości. Sławę przyniosły mu Opowiadania sewastopolskie, a ugruntowały ją dwie wielkie powieści – historyczny obraz społeczeństwa rosyjskiego w okresie wojen napoleońskich – Wojna i pokój i fascynujący portret psychologiczny kobiety łamiącej obowiązujące normy obyczajowe – Anna Karenina.

Powszechnie uznawany był za autorytet moralny. Jasna Polana, rodzinna siedziba pisarza odwiedzana była nie tylko przez rosyjskich intelektualistów. Już za życia Tołstoj był w Polsce pisarzem bardzo popularnym. W wieku XIX pojawiły się pierwsze przykłady opowiadań i powieści ; w XX wieku jego dzieła tłumaczyli m. in. Kazimiera Iłłakowiczówna i Andrzej Stawar.

Kronikarz56 · Wysłany: Nie 16:59, 23 Mar 2025 Temat postu:

Jedno mnie jednak intryguje. Tołstoj przecież naprawdę bardzo dobrze pisał, stworzył dzieła nad wyraz interesujące. I co? Z jego dzieł znamy wyłącznie "ANNĘ KARENINĘ" oraz "WOJNĘ I POKÓJ", czyli dwa jego najsłynniejsze dzieła. Naprawdę ciekawe, iż inne jego książki, opowiadania i powiastki są już praktycznie nieznane i bardzo mało kiedy tłumaczone na język polski. Szkoda, bo naprawdę Tołstoj postarał się jako autor.

ZORINA13

Anna Karenina". Tołstoj napisał powieść w latach 1873- 1877. początkowo treścią utworu były dzieje kobiety upadłej, która dla kochanka porzuca męża i dzieci. Pisarz stwierdził, że decyzja Anny, która zniszczyła więzi rodzinne, jest złem, pod względem moralnym, ale brał ją w obronę przed ludzką opinią, że nie należy jej potępiać. Tołstoj każe bohaterce wybierać między Kareninem a Wrońskim.
Wojna i pokój" (1863- 1969). Tołstoj utrzymywał zgodnie z konserwatywnym sposobem myślenia, że wieś należy pozostawić taką, jaka jest, gdyż nie są potrzebne jej cywilizacja ani wiedza teoretyków. Lud to organizm, który żyje i rozwija się według własnych praw, nie ma potrzeby burzenia tych praw. "Wojna i pokój" to powieść historyczna, której akcja toczy się w latach 1805- 1812. Tołstoj poświęcił utworowi prawie siedem lat. Na początku miał na celu stworzyć powieść obyczajową. Tytuł nawiązuje do traktatu francuskiego "La querre la paix". Powieść zwraca uwagę podziałem materiału historycznego: tomy I i II obejmują lata 1805- 1811, okres politycznych sukcesów cesarza Francuzów i klęsk wrogiej mu koalicji. Tomy III i IV opisują wojnę Rosji z Francją w 1812 roku, przy czym tom III opowiada o niepomyślnym dla Rosji etapie, tom IV o jej zwycięstwie. Opisując Rosję ominął Tołstoj wrogość w tym czasie chłopstwa wobec szlachty i złagodził obyczajowość arystokracji. Wielkość wodzów widział w niesprzeciwianiu się woli historii. Tak charakteryzował generała Kutuzowa, przeciwstawił mu Napoleona. Przyczyny zwycięstwa Rosji w 1812 roku to: mężna postawa narodu, poświęcenie całego narodu. W ten obraz Tołstoj zawarł własne przemyślenia filozoficzne. W opisie życia księcia Andrzeja Bołkońskiego pragnął pokazać załamywanie się fałszywych wyobrażeń o świecie. Mikołaj Rostow odsłania mizerotę umysłową i obyczajowość osiadłej szlachty epoki Aleksandra I, a Borys Drubecki cynizm i wyrachowanie arystokracji. W powieści Tołstoj obficie czerpał z języka francuskiego.