Serial Zorro

ZORINA13

Dziewczę z sadu
Powieść autorstwa: Lucy Maud Montgomery.
Piękny, baśniowy wręcz romans, zachwycająca głuchoniema Audrey.

Kronikarz56

O! To jest książka Lucy, którą bym pochwalił i pochwalam Ciebie za pochwałę tejże powieści Smile

Za to muszę wyrazić swój smutek, że pochwaliłaś także "BŁĘKITNY ZAMEK", który jest beznadziejną powieścią i przynajmniej w pierwszej połowie tak nudny, że miałem ochotę zasnąć na tej lekturze. Beznadzieja po prostu Smile

Za to słodka Kilmeny, niemowa, ale nie fizycznie, tylko psychicznie... Jej pisanie na kartkach to, co czuje. Jej gra na skrzypcach... I ten cudowny sad... I to, w jaki sposób odzyskała głos... Po prostu uwielbiam tę powieść i uważam ją za cudowny romans dowodzący, że prawdziwa miłość zniesie wszelkie przeciwności. Prócz tego jakoś dziwnie mnie wzrusza ta miłość, gdy jedno nie może mówić, a mimo to bez trudu wyraża swoje uczucia na migi albo pisaniem. Coś w tym jest. Miłość mimo trudności. Mimo pewnego upośledzenia.
Poza tym... Kocham skrzypce. I kocham muzykę skrzypiec. Mnie Kilmeny mogłaby grać całymi godzinami Smile

ZORINA13

Mnie się takie wątki w filmach i książkach bardzo podobają.
Najbardziej pamiętam odcinek Bonanzy, gdzie Joe uczył języka migowego, taką śliczną głuchoniemą dziewczynę, która mieszkała z podłym ojcem.
I ten ojciec, też ukrywał córkę przed światem, prawie tak samo jak w powieści Montgomery.
Wiele odcinków Bonanzy, to była żałosna beka, ale ten bardzo zapadł mi w serce. Tylko ten głupi Joe, nie odwzajemnił uczucia, gdy dziewczyna się w nim zakochała.

Kronikarz56

Ech, to rzeczywiście był strasznie głupi ten Joe. A ja pamiętam takie coś w jakimś serialu i to polskim, nie jestem tylko pewien w jakim, że chłopak był zakochany z wzajemnością w dziewczynie, która pisała mu na kartce lub na komputerze, co chce mu powiedzieć i była urocza scena ich pocałunku Smile

Widziałem też w serialu o Smerfach taki wątek, że był przyjaciel Smerfów, jakiś elf i jego ukochana wróżka, która nie umiała mówić i pokazywała na migi, co chce powiedzieć. Mimo to oboje doskonale się rozumieli Smile

Swoją drogą nieco przypominali mi Piotrusia Pana i Dzwoneczka Smile

Ale tak czy inaczej ten wątek był niesamowicie wzruszający.
Ta książka wzruszyła mnie do łez i to niesamowicie. A przy okazji to też przypomina mi bajkę o "MAŁEJ SYRENCE", gdzie też jest dziewczyna niemowa, zakochana w chłopaku, z którym spędza czas. Ale w baśni Andersena idiota książę mylnie uważa, że to inna ocaliła mu życie i nie potrafi odwzajemnić jej uczucia. A w bajce Disneya miłość jest zakończona happy endem - tak, jak być powinno Smile

Ja osobiście powiem, że bardzo chciałbym poznać taką słodką i cudowną Kilmeny... Ale niestety to niemożliwe. Takie są tylko w książkach.