Serial Zorro

ZORINA13

Księga dżungli
Książka autorstwa: Rudyard Kipling
Chyba czytając książkę po obejrzeniu filmu byłam lekko rozczarowana i niezbyt dobrze ją zrozumiałam.

Kronikarz56

Ja miałem dość podobnie po tym, jak przeczytałem "KSIĘGĘ DŻUNGLI" oraz "DRUGĄ KSIĘGĘ DŻUNGLI" po obejrzeniu niejeden raz bajki Disneya z 1967 roku, która jest bardziej komediową wersją przygód Mowgliego. Książka jest z kolei dość mroczna i niezwykle poważna. To przy okazji pokazuje, jak poważne powstawały książki dla dzieci na przełomie XIX i XX wieku. Może dzięki nim dzieci prędzej dojrzewały, bo książki traktowały ich jak poważnych czytelników? I w ten sposób szybciej byliśmy dojrzali do poważnych decyzji i prędzej rozumieliśmy, czym jest honor, przyjaźń, odwaga i lojalność? Smile

Swoją drogą mam nadzieję, że nasza rozmowa przez telefon o obu książkach Kiplinga Ci się podobała i sprawi, że milej będzie Ci się czytać całą powieść, gdy już się za nią weźmiesz Smile

ZORINA13

Wydaje mi, że wtedy byłam za młoda, by ją zrozumieć i myślałam, że będzie opowiadać o przygodach z filmu, który zachwycił wtedy małą dziewczynkę.
A książka była tak naprawdę o czymś zupełnie innym, Mongli był tam w przeciwieństwie do filmu tylko jedną z wielu postaci. A to powieść w gruncie rzeczy bardziej filozoficzna. O okrucieństwie, głupocie i chciwości ludzkiej i o tym, że najgroźniejszym zwierzęciem jest sam człowiek.
Zwierzęta zabijają, by przetrwać, a nie z żądzy bogactwa jak człowiek.

Kronikarz56

Pamiętam, jak sam byłem w niezłym szoku, bo znałem wcześniej tylko bajkę Disneya z 1967 roku i film Disneya z 1993 roku, a książka okazała się być czymś zupełnie innym. Ale też muszę powiedzieć, że była zachwycająca. W sumie w niej tylko trzy pierwsze opowieści są o Mowglim, pozostałe cztery o innych bohaterach, jednak najlepsza jest o Riki-Tiki-Tavim. A potem powstała "DRUGA KSIĘGA DŻUNGLI", gdzie aż pięć opowiadań jest o Mowglim, a pozostałe trzy mają charakter filozoficzny i zwykle je przerzucam bez czytania, bo są dość nudne. Przy okazji dzieci kiedyś wyrastały na tej książce i myślę, że szybciej dojrzewały, bo książka traktuje czytelnika poważnie i sami przy niej poważniejemy.

A wiesz... Niby książka jest o zwierzętach, a wrogami są też głównie inne zwierzęta, ale też potem pojawiają się ludzie i ich przerażająco głupie prawa jak np. pieniądz wart więcej niż człowiek. Ale jednak to w pierwszej książce Shere Khan jest głównym wrogiem, to w dwójce mamy więcej ludzi i więcej wątku ludzkiego i krytyki świata ludzi. Ale niby mamy tu zwierzęta, ale... czy nie przypominają one ludzi? Czy podły tygrys to nie jest ktoś w rodzaj gangstera czy jakiegoś drania, który uważa się za władcę całej okolicy? I przy okazji ma coś z polityka, bo zobacz, jak zdołał łatwo nastawić młode pokolenie wilków przeciwko Mowgliemu? A plemię małp żyjące w totalnej anarchii? Czy to nie jest ostrzeżenie przed anarchią w ogóle?

Swoją drogą powstały też bajki wierne książce, jednak nieco łagodzące jej przekaz. A także powstało anime, które nie jest tak lekkie jak bajka Disneya, lecz dość mroczne i groźne, ale niesamowicie ciekawe. Do tego wątek miłosny Mowgliego i dziewczynki Meshui po prostu wzrusza do łez. To tak jak z Lapiczem i Lizą - oboje nie mówią sobie ani razu "KOCHAM CIĘ", a jednak ich miłość jest widoczna tak dobrze, że słowa są tu zbędne Smile

Tutaj Mowgli i Shanti, para z bajki Disneya

A tutaj Mowgli i Meshua, para z anime. Sama oceń, która słodziej wygląda Smile

Ja wolę tę drugą, zresztą Mowgli z wyglądu nawet w anime lepiej wygląda. Bardziej realistycznie. W wersji Disneya jest taki trochę za bardzo wygładzony.

ZORINA13

Faktycznie para w anime, wygląda bardziej słodko i uroczo.
Bardzo ciekawe twoje wnioski dotyczące książki.
W wielu sytuacjach te zwierzęta zachowywały się bardziej honorowo od ludzi, trzymały się swego kodeksu honorowego, niepisanego kodeksu księgi dżungli.

Kronikarz56

Warto zauważyć, że Mowgli w bajce Disneya wygląda... mało wiarygodnie. Spodenki, krótko obcięte włosy i w ogóle nieopalony. W anime z kolei nosi przepaskę na biodra, ma opaloną skórę i taką typową dla Hindusów, czyli nieco ciemniejszą niż nasza, a do tego ma długie włosy, co bardziej pasuje do osoby żyjącej lata w dżungli. Uwielbiam anime za wątek z Meshuą. Samo anime jest super, ale Meshua to jego perełka Smile

Właśnie, niby zwierzęta, ale jest tu sporo zachowań ludzi przemyconych. Do tego również w "DRUGIEJ KSIĘDZE DŻUNGLI" mamy aluzje do Biblii. Hathi (słoń) ma sto lat i trzech synów jako Noe. A do tego jeszcze opowiada Mowgliemu o tym, jak doszło w dżungli do pierwszej zbrodni, co może nawiązywać do opowieści Kainie i Ablu Smile

To prawda, zwierzęta były tutaj bardziej honorowe, choć nie wszystkie. Takie zwierzęta jak hieny czy szakale były uważane za bandytów dżungli i nie przestrzegały za bardzo jej praw, jeśli w ogóle. Małpy żyły w anarchii, a Sher Khan to wszyscy wiemy, jak żył.