Serial Zorro

ZORINA13

To też prawda. To lepiej pokazuję, że z mężem Anna nie zaznała dobrego seksu.

Kronikarz56

Nie inaczej. Nie chcę spłycać tematu, ale moim zdaniem seks miał tutaj jednak spore znaczenie, nie sądzisz?

ZORINA13

Tak, ale coraz bardziej mam wrażenie, że miłość prawdziwa rodząca się powoli to Lewin i Kitty. A Anna i Wroński to tylko namiętność, bez porozumienia duszy.

Kronikarz56

W zasadzie nie jestem pewien, czy w powieści "ANNA KARENINA" w jakimkolwiek miejscu jest prawdziwa i piękna miłość godna naśladowania. Bo Lewin i Kitty jako para są po prostu beznadziejni. Na ekranie wypadają nieraz lepiej, z powieści ich uczucie psuje patriarchalne nastawienie Tołstoja, które tutaj aż bije w oczy.

Także wbrew temu, co można by pomyśleć, we współczesnych romansach nieraz łatwiej znaleźć wątek prawdziwej miłości niż u Tołstoja.

ZORINA13

Mam problem z patriarchalną wizją Tołstoja, bo nie pasuję to do współczesnych realiów i wrażliwości.

Kronikarz56

Mnie również. Zdecydowanie pasowała do jego czasów, ale obecnie zdecydowanie razi. Poza tym, tak na dobrą sprawę, z taką głupią Kitty, która umie tylko rodzić dzieci mężowi i się nimi zajmować i doglądać gospodarstwa nawet sobie nie pogadasz, bo w zasadzie niby o czym?

ZORINA13

Takie czasy, że kobieta miała być tylko paprotką, ładną ozdobą w domu.

Kronikarz56

No właśnie. Dlatego też, choć wiele tych powieści z minionej epoki to piękne dzieła, jednak po bliższym poznaniu potrafią nas w kilku sprawach razić np. ukazując ideał kobiety jako taką właśnie paprotkę.

ZORINA13

Anna jest najciekawszą postacią kobiecą, najbardziej realistyczną w prozie Tołstoja.
Bo niby powinnyśmy potępiać ladacznicę porzucającą męża i dziecko, a tak naprawdę współczujemy, bo jest ofiarą patriarchalnego porządku.

Kronikarz56

Zgadzam się. Ale swoją drogą, to naprawdę niesamowite, jak w tych starych romansach było wszystko takie czarno-białe i bardzo mało złożone. Kobieta w takich romansach była albo ladacznicą, albo wierną i posłuszną żoną. Nie było niczego pośrodku. Chyba dlatego Anna Karenina jest tak ważną postacią, bo nie jest ani jednym, ani drugim. Jest gdzieś pośrodku i chyba dlatego obrywa od obu stron naraz.

ZORINA13

Odrzuciła mieszczańską moralność i zapłaciła za to wysoką cenę. Wrażenie na mnie robi przenikliwość autora, jego literacki kunszt, z jakim Tołstoj przeprowadza operację na otwartym sercu swoich bohaterów.

Kronikarz56

Nie inaczej. Zgadzam się z tym. Przy okazji wtedy postać Anny Kareniny mogłaby budzić niechęć u czytelników, ale obecnie mamy więcej postaci w romansach, które odchodzą od współmałżonków i wcale ich się z tego powodu nie potępia. Najwidoczniej po prostu musiały się zmienić czasy, aby zmieniło się postrzeganie pewnych spraw.

ZORINA13

To wielka siła literatury, by dać czytelnikowi dostęp do innych ja. Nawet jak nie polubi danej postaci, będzie próbował ją zrozumieć, wyjść ze swojej bańki.
Czasy się zmieniły i sztuka też zauważa te przemiany obyczajowe i je opisuje.
Trudno to jednoznacznie ocenić czy te zmiany są na lepsze, czy na gorsze, one są po prostu są i trudno udawać, że jest inaczej.

Kronikarz56

To prawda. Nie inaczej, literatura pozwala nam poznawać innych ludzi, inne światy i inne perspektywy na wszystko, co nas otacza. Oczywiście, nie zawsze główny bohater książki będzie postacią, którą polubimy. Ale zdecydowanie poznamy jej sposób myślenia. Nawet, jeśli nie pochwalimy tego sposobu myślenia, to mimo wszystko docenimy to, spróbujemy zrozumieć itd. A nieraz w klasyce literatury postacie nie zawsze są takie, żebyśmy pochwalali ich zachowanie. Bo przecież taki Wokulski np. nie jest kimś, kogo zachowanie pochwalamy. Albo Ramzes XIII, czyli Faraon. Czy pochwalamy jego zachowanie? Rozumiemy wiele spraw, ale zdecydowanie nie jest to postać, którą lubimy. Albo Cezary Baryka lub Rafał Olbromski. Ciekawe postacie, ale nie lubimy ich za bardzo z powodu ich zachowania, którego nie pochwalamy. Ale mimo to czytamy o ich losach, bo ich losy są na tyle ciekawe, że chcemy wiedzieć, co będzie dalej i chcemy wiedzieć, czy się kiedyś zmienią tak, abyśmy ich polubili itd. To jest chyba największa magia tych dzieł.

ZORINA13

Myślę, że Olga Tokarczuk ma rację, że ta ambitniejsza literatura nie jest dla idiotów. Trzeba mieć pewien kapitał kulturowy, by lepiej zrozumieć niektóre historie.