Serial Zorro

ZORINA13

Lassie, wróć! – powieść Erica Knighta, opowiadająca o przygodach psa rasy owczarek szkocki długowłosy imieniem Lassie. Utwór początkowo opublikowany został w 1938 roku na łamach Saturday Evening Post jako nowela. W 1940 roku autor zdecydował się wydać napisaną na podstawie tej noweli powieść. Wikipedia

Kronikarz56

Czyli jeśli dobrze zrozumiałem, to najpierw była nowela, a potem została przez tego samego autora przerobiona na powieść, którą obecnie wszyscy znamy? Brzmi ciekawie. A kiedy była pierwsza adaptacja filmowa tej powieści?

ZORINA13

Pierwsza była ekranizacja z 1943 roku ,gdzie 11-letnia Liz Taylor grała wnuczkę tego księcia ,który kupił Lassie.
Elizabeth grała też panią Lassie w filmie Odwaga Lassie
Courage of Lassie1946.
Pies wychowuje się w lesie, do momentu gdy przygarnia go Kathie Merrick. Szczęście psiaka nie trwa długo, bowiem nieoczekiwanie trafia do bazy wojskowej, gdzie po przeszkoleniu zostaje wysłany na front.

Kronikarz56

Jaka śliczna dziewczynka była z naszej słodkiej Liz. Przyznam, że całkiem podobna jest do swojej dorosłej wersji. A zatem Liz zagrała w dwóch adaptacjach tej powieści? Ale ta druga, to chyba jakaś taka... Sam nie wiem, jak ją określić, bo swobodna to chyba za mało powiedziane. A czy tę pierwszą można znaleźć gdzieś po polsku?

ZORINA13

Owszem. Można obejrzeć na tej stronie.
[link widoczny dla zalogowanych]

Kronikarz56

Aha, na tej stronie. Kiepsko ona działa. Muszę sprawdzić, czy jest ten film na gryzoniu.

Kronikarz56

Niedawno obejrzałem wersję z 1943 roku. Ona jest po prostu piękna. Najlepsza adaptacja książki. Mała Elizabeth Taylor jest po prostu słodka i urocza. A sam film wyciska łzy z oczu chwilami. Sam płakałem jak dziecko, gdy ci bandyci napadli tego biednego wędrownego artystę i zabili mu pieska Niunię. I za co? Za to tylko, że piesek bronił swego pana, choć nie miał z bandytami szans. Szkoda, że Lassie, która obroniła ostatecznie artystę, nie zabiła tych bandziorów. Ale pocieszam się tym, że skoro Lassie na końcu ma szczenięta, jedno z nich zostało podarowanemu temu artyście, który mógłby przypadkiem spotkać Lassie i jej pana i poznać pieska, którego kiedyś spotkał i opowiedziałby swoją historię i dostał na pociechę jednego ze szczeniaczków Lassie, którego nauczyłby podobnych sztuczek i pustka w jego sercu zostałaby wypełniona.

I płakałem też na końcu, kiedy książę udaje, że nie poznaje Lassie i zatrudnia ojca chłopca u siebie, dzięki czemu sytuacja rodziny się poprawia. A potem Lassie idzie po swego pana do szkoły i ludzie są zdziwieni i wzruszeni jej widokiem i że przyszła punktualnie. I to, jak chłopak ściskał łeb Lassie i cieszy się z jej obecności. I to zakończenie jeszcze, jak wnuczka księcia Priscilla i nasz drogi Joe jadą na rowerach, za nimi biegnie Lassie, a za nią jej szczeniaczki, małe urocze kuleczki. Boże, jakie one są słodkie! Oczu nie można od nich oderwać.

I przy okazji podczas seansu czekałem na to słynne "Biedna Lassie", o którym mi mówiłaś. I bardzo się ucieszyłem, gdy to usłyszałem. Liz Taylor jest taka słodka, gdy to mówi.

ZORINA13

Kronikarz56

Bardzo podobna do siebie starszej, kiedy grała Kleopatrę. Ale tutaj jest jeszcze słodkim i uroczym dziewczątkiem. I jak słodko mówiła "Biedna Lassie".