Serial Zorro

ZORINA13

Dzisiaj często prostytucję nazywa się ładniej sponsoringiem, ale to to samo.

Kronikarz56

Nie inaczej. Przy okazji zauważ, jak kiedyś ładnie i literacko się to wszystko nazywało. Uprawianie miłości, tak na to mówiono. Albo przybytki rozpusty na domy publiczne. Po prostu ciekawa to była epoka. Były na pewno wulgarne określenia jak burdel, ale mimo wszystko nie używano tego publicznie, a już na pewno nie w literaturze.

ZORINA13

To smutna historia. Dziewczyna w zasadzie nie miała w powieści Iwetta wyboru i mogła iść tylko w ślady matki luksusowej kurtyzany.

Kronikarz56

Rozumiem. Powiem Ci jednak, że trochę mnie irytuje zachowanie tych pisarzy tamtej epoki. Tak lubowali się oni w dramatach zakończonych tragicznie i nieraz tak prowadzili fabułę swoich powieści, że cokolwiek nie zrobi bohater, zawsze marnie skończy i musi to być moralitet dla czytelników. O wiele ciekawiej by było, gdyby bohaterka tej powieści miała wybór i po prostu zwyczajnie źle wybrała, skuszona np. perspektywą lekko zarobionych dużych pieniędzy. A tak, jak nie ma wyboru, to trochę takie... płaskie. Nie mówię, że historia jest przez to zła, ale brak tu nieco większej głębi.

ZORINA13

Język jest staroświecko piękny. Postacie nie budzą jednak specjalnej sympatii.

Kronikarz56

Rozumiem. Tak to wygląda. Zauważyłaś, że w niektórych powieściach z minionej epoki nieraz tak jest, że język jest naprawdę piękny, fabuła ciekawa, ale postacie zdecydowanie nie potrafią wzbudzić naszej sympatii? A już na pewno nie postacie główne, bo te drugoplanowe to już prędzej.

ZORINA13

Czasem tak bywa.

Kronikarz56

Chyba szczególnie to dotyczy właśnie powieści z epoki XIX wieku. Główni bohaterowie wiele razy w nich budzili w nas, czytelnikach mieszane uczucia z powodu swoich zachowań, przemyśleń i podejścia do wielu spraw. Byli nieraz skomplikowani i z tego powodu nieraz budzili mieszane uczucia. Dlatego o wiele bardziej nas zachwycali bohaterowie drugoplanowi, którzy byli raczej o wiele bardziej prostymi osobami w poglądach i zachowaniu, dlatego łatwiej nam było ich polubić.

ZORINA13 · Wysłany: Wto 14:03, 14 Mar 2023 Temat postu: Maupassant Guy de Iwetta

Tak, tyle, tyle że w prawdziwym życiu ludzie też są skomplikowani. Nawet ci, których kochamy, czasem nas wkurzają, bo nikt nie jest doskonały, każdy ma swoje wady czy dziwactwa.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 21:38, 22 Mar 2023 Temat postu:

Nie inaczej. A tu zobacz, powieści obecnie często są raczej bardzo proste, o wiele inaczej niż na przełomie XIX i XX wieku, kiedy postacie z książek były często bardzo złożonymi osobowościami. Obecnie jednak panuje chyba moda na upraszczanie wszystkiego. A romanse typu Harlequin to już naprawdę proste historie. Chociaż kto wie? Może to lepiej, bo ostatecznie przecież, po co takie romansiki miałyby być skomplikowane?

ZORINA13

Te książeczki są proste, ale uczciwe. Nikt kto je czyta, nie oczekuję literatury nagrodzonej Noblem. Chcą tylko poprawić czytelnikom a częściej czytelniczkom humor.
Co w tym złego ? Czasy mamy tak trudne, że szukamy jakichś rozrywek.

Kronikarz56

Tak, to wszystko prawda. Zgadzam się, bo przecież w takiej sytuacji, w jakiej jesteśmy, przyjemnie jest sobie poprawić humor jakąś niekoniecznie wyszukaną literaturą o skomplikowanej fabule. W takiej to sytuacji o wiele lepiej jest, kiedy mamy proste historie o prostej fabule z ciekawymi, choć prostymi postaciami.

ZORINA13

Owszem. Drażni mnie to wieczne narzekanie. Że Polacy nie czytają książek a jak czytają, to, że czytają szmirę.
Czytanie ma być przyjemnością, a nie przymusem.

Kronikarz56

Otóż to. Choć jedyne, co mnie czasami przeraża, to fakt, że ludzie i to bez względu na pochodzenie potrafią czytać bardzo wulgarne i okrutne książki, dodatkowo takie tworzące złe wzorce do naśladowania. To mnie niepokoi. Wiem, że świr nawet w niewinnej książce znajdzie powód do tego, aby kogoś zabić, ale po co celowo prowokować? Pisarz powinien brać odpowiedzialność za to, co pisze i jak to robi. Pisarze dawnych epok zdawali się to rozumieć, jak chociażby ten tutaj omawiany.

ZORINA13

Czytałam. Bardzo lubię tego autora. Cóż, Iwetta
była na straconej pozycji, nie ze swojej winy
Sad