Serial Zorro

ZORINA13

Dziecko, które wiecznie dostaje wszystko, co chce, będzie w dorosłym życiu narcystycznym egoistą. A te zawsze ustępujące, posłuszne to ofiara traumy, bo nikt je nie nauczy dbać o swoje granice emocjonalne.

Kronikarz56

No właśnie. Sam bym tego lepiej nie ujął. To pokazuje, że ta powieść posiada w sobie znacznie więcej niż nam się wydaje. Niby to po prostu książka dla dzieci o dziewczynce mocno rozkapryszonej, która musi się zmienić. Jednak prawda jest taka, że to tylko jeden z obrazów tej powieści. Drugi to dojrzała książka dla rodziców, ostrzegająca ich przed błędami, jakich nie wolno popełniać podczas wychowywania dzieci.

ZORINA13

Owszem. W sumie Kasia nic złego nie zrobiła i oczekiwanie rodziców, że pokocha z automatu młodszą siostrzyczkę, kiedy nikt jej do tego nie przygotował było głupie.

Kronikarz56

A i owszem. Kasia nas może drażnić swoim zachowaniem, ale czy zasługuje na nasze potępienie? Ostatecznie przecież zachowuje się po prostu tak, jak każda inna dziewczynka rozpieszczona przez rodziców i tracąca nagle swoją pozycję w rodzinie. Pozycję uprzywilejowaną, tak przy okazji. Czego zatem oni oczekują? Poza tym, tak jak powiedziałaś. Nawet jej nie przygotowali do roli starszej siostry i się dziwią, że Agnieszka nie podbiła jej serca od pierwszego wejrzenia.

ZORINA13

Wbrew chyba intencjom autorki zupełnie inaczej odbieramy to dzieło. To nie jest książka o niegrzecznej Kasi, tylko o niedojrzałych rodzicach.

Kronikarz56

Owszem. To swoją drogą naprawdę niesamowita. Autorka próbuje pisać książkę o dzieciach i dla dzieci, a wychodzi z tego powieść dla dorosłych, powieść przestroga o tym, jak nie należy być rodzicem. Naprawdę to dopiero ciekawa sytuacja.

ZORINA13

Naprawdę interesująca lektura.

Kronikarz56

I to jeszcze dodatkowo muszę powiedzieć, że również i dla dorosłych. Bo przecież bohaterowie tej książki i ich perypetie zdecydowanie bardziej nas zachwycają teraz, kiedy dorośliśmy. I zwłaszcza bardzo dobrze wchodzimy w sposób myślenia Kasi i zasadniczo wcale nie jest tak, że potępiamy dziewczynkę za jej zachowanie. Raczej jej rodziców za to, że tak skrzywdzili swoją córkę rozpieszczając ją, a potem stawiając ją przed faktem dokonanym, że już nie będzie ulubienicą rodziców.

ZORINA13 · Wysłany: Wto 14:07, 14 Mar 2023 Temat postu: Oto jest Kasia

Dziś to po prostu wiemy, bo świadomość pewnych rzeczy jest dużo większa.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 21:44, 22 Mar 2023 Temat postu:

Na szczęście tak jest. Ta świadomość jest bardzo dobra i potrzebna nam. Dzięki temu lepiej rozumiemy tę książkę i przy okazji widzimy wyraźnie, że była ona pisana w zupełnie innych czasach. Bo przecież dzisiaj nie można by było tak zrobić, że przyjdzie pani sąsiadka i wzywa mamę do komitetu blokowego, a mama może sobie pójść, bo zostawi Agnieszkę pod opieką Kasi, bo przecież Kasia "to takie duże dziecko i sobie radę da". Dzisiaj taka matka miałaby do czynienia z opieką społeczną.

ZORINA13

Rodzice Kasi są bardzo niekonsekwentni. Najpierw Kasia nie ma żadnych obowiązków, jest wychowana na księżniczkę, a potem zrzucają na nią zbyt wielką odpowiedzialność.

Kronikarz56

Zdecydowanie tak. Wiesz, można odnieść chwilami takie wrażenie, jakby to nie Kasia, ale oni byli dziećmi. Tak czy inaczej, naprawdę popełnili sporo błędów i to oni zepsuli charakter Kasi. Bo jeżeli bywała wredna i nieprzyjemna oraz skupiona na sobie, to jest to jedynie ich wina. I naprawdę teraz, gdy to czytamy, jest nam niesamowicie żal dziewczynki i jeszcze mocniej się cieszymy, kiedy ona staje się miła i kochana. Jednak wielka szkoda, że rodzice przy okazji niczego się z tej historii nie nauczyli. A w każdym razie nic o tym nie wiemy.

ZORINA13

Nie wiem, czy dalej jest to lektura w podstawówce.

Kronikarz56

Też tego nie wiem. Ale z przyjemnością jeszcze nieraz ją przeczytam. Wbrew pozorom, to bardzo mądra książka i wydaje się bardziej wyśmiewać postawę życiową rodziców, aniżeli samej Kasi. Poza tym, bardzo mi się podoba jej postać, kiedy jak widzimy na końcu, nie pcha się już zawsze na pierwszy plan i dobrze się z tym czuje.

ZORINA13

Książka potwornie archaiczna, i to chyba nawet jak na czasy, w których powstała (1959). Dzieci w wieku szkolnym nie informuje się o ciąży i porodzie matki, ukrywając nawet jej pobyt w szpitalu ("za kilka dni wróci z niespodzianką", uspokaja ojciec rodzeństwo przerażone nagłym zniknięcie mamy z domu). Ojciec i syn pozbawieni "kobiecej ręki" to dwie niedołęgi, które nie wiedzą, gdzie w ich własnym domu leży pieczywo, a konieczność zmywania uświadamiają sobie dopiero po zastawieniu całej kuchni brudnymi garami.

I co najgorsze, opowieść trąci nieznośnym smrodem dydaktycznym pokazuje cudowną przemianę tytułowej Kasi z zarozumiałej egoistki w miłą i grzeczną dziewczynkę. Ani jednak słowa o tym, że Kasia jest "zła" z powodu niezliczonych, a elementarnych błędów wychowawczych dorosłych. Przykładowo, trudno oczekiwać empatii od dziecka, które, uwaga, jest przez dziadka chwalone za przedrzeźnianie sepleniącej koleżanki, bo tak ją świetnie udaje, jak jakaś aktorka!