Serial Zorro

ZORINA13

Tytułową bohaterkę – Katy – poznajemy jako niepokorną dwunastolatkę, najstarszą z szóstki rodzeństwa. Matka dzieci nie żyje, ojciec jest bardzo zapracowanym lekarzem, domem zaś zajmuje się ciotka Izzy, starsza i nieco zgorzkniała kobieta, jak się jednak później okazuje – o złotym sercu. Największe problemy wychowawcze sprawia jej właśnie Katy, która swoją niepokornością i niesubordynacją ciągle wpada w tarapaty, aż do momentu, kiedy w wyniku upadku z huśtawki zostaje unieruchomiona w swoim własnym łóżku, a jej życie wisi na włosku. Jako żywe dziecko Katy buntuje się i załamuje swoją bieżącą sytuacją, nie umie odnaleźć się w zupełnie obcej dla niej rzeczywistości. Z pomocą przychodzi jej kuzynka Helen – krewna jej zmarłej matki, która całe życie spędziła na wózku (jak się później ukazuje, nie urodziła się kaleką, ale również uległa poważnemu wypadkowi). Poprzez Helen pokazuje Katy, jak należy odnaleźć w sobie siły potrzebne do przetrwania trudnej sytuacji, jak nie stracić wiary w najcięższych chwilach i jak odnaleźć w nawet najgorszych warunkach dobre strony. Powieść, mimo że przeznaczona dla młodych czytelników, oswaja ich również z fenomenem śmierci bliskich osób , uczy dojrzałej, pogłębionej analizy stosunków międzyludzkich. Sposób patrzenia Helen na świat z pewnością przypomina dużo późniejsze podejście do życia innej bohaterki, Pollyanny, którą w 1913 roku powołała do życia kolejna znana amerykańska pisarka literatury młodzieżowej, Eleanor H. Porter.

Kronikarz56

Bardzo ciekawa książka. Żałuję, że nie poznałem ją jako dziecko. Być może dodałaby mi więcej siły do lepszego radzenia sobie z problemami. Tak czy inaczej, z wielką chęcią bym poczytał tę książkę. Bardzo możliwe, że była inspiracją dla autorki "POLLYANNY", choć słyszałem, że Eleanor H. Porter sama miała wypadek i straciła na jakiś czas władzę w nogach i dlatego poruszyła ten wątek w książce. Tak czy inaczej ta powieść mnie zaciekawiła. A jak się kończy ta historia? Mam nadzieję, że Katy odzyskała zdolność chodzenia.

ZORINA13

Tak ,pod koniec powieści zaczęła znowu chodzić.
Niestety w Polsce wydali tylko pierwszą część z trzech książek.

Kronikarz56

Pierwszą, powiadasz? To znaczy, że są jeszcze dwie książki o przygodach Katy i opisują ich dalsze losy? To bardzo ciekawe. A wiesz może, o czym one są?

ZORINA13

W kolejnych częściach cyklu mamy do czynienia z tradycyjnie pojętym Bildungsroman: wypadek, który zmienił Katy na zawsze, kształtuje z niej kobietę, która otrzymuje wykształcenie, spotyka życiową miłość oraz podróżuje po szerokim świecie, poznając różne kraje i kultury.
powieść o Katy doczekała się kilku ekranizacji, z których najciekawszą jest kanadyjska produkcja z 1999 roku. Fanów ekranizacji powieści L.M. Montgomery autorstwa Kevina Sullivana z pewnością zainteresuje fakt, że film ten nakręcono na tej samej farmie, która w Ani z Zielonego Wzgórza (1985) i jej sequelach przedstawiała Zielone Wzgórze, a w Drodze do Avonlea (1990–1996) farmę Kingów. Bardzo miło jest powrócić do tych przepięknych miejsc wraz z bohaterami opowieści Coolidge, którą scenarzyści również przesunęli nieco w czasie (przełom wieków). Postać tytułową gra młoda Alison Pill, natomiast kuzynkę Helen – której rolę w stosunku do pierwowzoru książkowego wyraźnie rozbudowano – zjawiskowa Megan Follows. Szczególnie dla niej warto zapoznać się z tym filmem i zobaczyć, jak wspaniale w postać sparaliżowanej Helen wciela się ta sama aktorka, która przeszło dziesięć lat wcześniej sportretowała żywą i energiczną Anne Shirley w sequelu Ani z Zielonego Wzgórza (1987).

Kronikarz56

Bardzo ciekawe. A zatem te filmy mają w sobie klimat Lucy Maud Montgomery, ten uroczy klimat, który zachwyca nawet po latach. To więc był jeden konkretny film? Czy było kilka filmów? A więc rozumiem, że dalszy losy bohaterki nie są tak ciekawe? W sumie schematyczne? Nie powinien, pochwalam to, że spotkała miłość, wyszła za mąż itd. Ale rozpisywanie tego na powieść nie zawsze jest ciekawe. "POLLYANNA DORASTA" najlepszym jest tego dowodem.

ZORINA13

Zrozumiałam,że ekranizacji było kilka ,ale ta była najładniejsza.

Kronikarz56

Rozumiem, a więc ekranizacji było kilka. Ale ta chyba rzeczywiście najlepsza. Zwłaszcza z powodu aktorki, która grała Anię i tutaj zagrała kuzynkę Helen. Już samo to nadaje klimat temu filmowi.