Serial Zorro

ZORINA13

Książka autorstwa: Edith Nesbit

Co można poradzić, gdy sytuacja finansowa rodziny nie przedstawia się najlepiej i nic nie wskazuje na to, żeby miała się poprawić? Rodzeństwo Bastablów wymyśliło rozwiązanie: trzeba znaleźć skarb. Każde z szóstki sympatycznych psotników ma inny pomysł, jak to zrobić, a ich metody są dalekie od standardowych. ...

Kronikarz56

Jedna z najładniejszych książek dla dzieci, jakie kiedykolwiek czytałem. Urocze perypetie bardzo sympatycznego rodzeństwa. Moją największą sympatią cieszyła się mała Alicja i jej bliźniak Noel, poeta marzący o poślubieniu księżniczki. Nawet w jednym rozdziale poznaje księżniczkę, ale nie wie, że ona jest rzeczywiście księżniczką, bo sądzi, że tylko udawała, tak jak on przed nią udawał księcia. Ładny był ten rozdział i taki smutny - zwłaszcza, kiedy przyszła ta opiekunka księżniczki i zabrała ją, oburzona tym, że ta zadaje się z hołotą, a księżniczka była zachwycona zwykłymi i normalnymi dziećmi. Fajny też był w książce pisarz, niewymieniony chyba z imienia, który był dla nich jak dobry wujek i kilka razy im pomagał w ich zabawach. A w drugiej części trylogii nawet udało im się go wyswatać z jego dawną miłością Smile

A ta książka jest pierwszą częścią trylogii. Kolejne to "ZŁOTA KSIĘGA DOBRYCH UCZYNKÓW BASTABLÓW" oraz "PRZYGODY MŁODYCH BASTABLÓW". Druga jest nieco gorzka, dzieciaki czasami dostają lanie lub kary za swoje pomysły, a przecież chciały dobrze. Trzecia jednak odzyskuje urok jedynki i jest już znacznie weselsza. Co ciekawe, wszystkie trzy książki są pisane z perspektywy Oswalda, drugiego pod względem wieku dziecka w tym rodzeństwie. To ciekawy zabieg dla pisarski - pisać jako młody chłopiec i jeszcze wsadzać w usta bohaterami drobne kpiny z dziewczyn np. ich słabości do płakania czy przytulania się i całowania xD

A przy okazji pamiętasz imiona dzieci? Ja wciąż je pamiętam i chyba nigdy nie zapomnę: Dora, Oswald, Dick, bliźnięta Alicja i Noel oraz Horacy Oktawiusz nazywany H.O.

ZORINA13

Dobrze pamiętasz ,tak się te dzieci nazywały.
Mimo że czytałam te książki w latach 90 XX wieku ,to nie miałam wrażenia ,żeby dzieciństwo tych dzieci się specjalnie różniło od naszego.

Kronikarz56

No właśnie, przecież podobne przygody mogłyby mieć miejsce również i dzisiaj, choć oczywiście z pewnymi różnicami. Swoją drogą przyjemnie jest poczytać o dzieciakach wychowujących się poprzez zabawny na podwórku, a nie siedzące całą dobę w Smartfonach. Przy okazji w książkach Edith Nesbit mamy ten uroczy styl, oddanie dziecięcego świata i jego radości i uroku z niezwykłą trafnością i bez żadnej sztuczności. Tę serię przeczytałem dopiero jako nastolatek, ale czytając ją czułem się jak dziecko powracające do świata dzieciństwa i lektura sprawiła mi ogromną frajdę.