Serial Zorro

ZORINA13 · Wysłany: Pią 9:04, 10 Mar 2023 Temat postu: Ptaki ciernistych krzewów

To epicka opowieść rodzinna z lat 1915 - 1969, wkomponowana w tło egzotycznych obrazów Nowej Zelandii i Australii. Główną jej bohaterką jest Meggie, jedyna dziewczynka wśród dziewięciorga dzieci w rodzinie Clearych. Poznajemy dzieciństwo Meggie, dorastanie, małżeństwo, wreszcie największą, najbardziej dramatyczną sprawę jej życia - miłość, której obiektem jest ksiądz - mądry, ambitny, urodziwy Ralph de Bricassart. Jest on najpierw opiekunem i przyjacielem samotnego, wrażliwego dziecka, potem jedynym marzeniem dziewczyny i nieszczęśliwej w małżeństwie kobiety. Miłość jest w pełni wzajemna, toteż ksiądz Ralph staje przed wyborem : szukać spełnienia u boku ukochanej, czy w powołaniu i karierze w Watykanie?

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 21:22, 22 Mar 2023 Temat postu:

Muszę powiedzieć, że powieść jest naprawdę znakomita. I do tego jeszcze pozytywnie mnie zaskoczyła. Ja sądziłem, że po obejrzeniu serialu, wiem już wszystko o bohaterach i powieść naprawdę niewiele więcej zawiera faktów. Okazało się, że wręcz przeciwnie. Powieść zawiera znacznie więcej faktów i do tego dokładne opisy uczuć naszych bohaterów, dzięki którym o wiele lepiej ich rozumiemy. No i ponadto jeszcze w serialu wprowadzono nieco zmian, jedne większe, jedne mniejsze, ale rzucające na całą historię znacznie inne światło. Warto by chyba te zmiany omówić.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 21:52, 23 Mar 2023 Temat postu: Ptaki ciernistych krzewów

Zgadzam się. Książka jest chwilami moim zdaniem dużo odważniejsza i bardziej kontrowersyjna niż serial.

Kronikarz56

Owszem. Wprost pisze o seksie i o innych sprawach. Ponadto jeszcze zawiera kilka scen, które nie zostały ukazane w powieści. Ponadto niektóre wydarzenia odbywają się w powieści nieco inaczej niż miało to miejsce w serialu, bardziej dramatycznie, ale przy okazji wszystko jest dokładnie wyjaśnione i sprecyzowane, dlatego rozumiemy lepiej, dlaczego pewne postacie postępują tak, a nie inaczej. Zauważ jednak, że w serialu postacie takie jak Ralph czy Luke są zdecydowanie sympatyczniejsze niż w książce. Zapewne przyczyniają się do tego mocno aktorzy odgrywające te postacie Smile

ZORINA13

Fajnie, że udało się nam serial obejrzeć, bo obecnie na powtórkę w naszej katolickiej rządowej telewizji chyba nie ma co liczyć.

Kronikarz56

A to jest dużo więcej niż pewne, że nasza kochana polska, katolicka telewizja nie będzie powtarzać tego serialu. Dlatego zostaje nam liczyć jedynie na Internet i na nasze prywatne źródła. Dziękować losowi, serial ten da się obejrzeć w Internecie, bo jest dostępny po polsku.
Pamiętam jednak nasz szok po tym, kiedy przeczytaliśmy książkę i okazało się, jak bardzo mocno serial w kilku momentach się różni od oryginału. Bo przecież Ralph w powieści jest bardzo obrzydliwą postacią i nie można go lubić. W serialu zaś aktor robi wszystko, abyśmy go lubili. Ponadto należy zauważyć, że Luke w serialu też ulega poprawie. Bo w książce nie jest za sympatyczny i zdecydowanie dybie jedynie na majątek Maggie. W wersji serialowej jakoś nie umiem się pokusie ogromnej chemii między Maggie a Lukiem i to, że to sama Maggie wszystko zepsuła. Luke ma tu więcej honoru aniżeli w książce, a do tego nie jest fizycznie podobny do Ralpha, co też jest znacznie ważnym wątkiem w powieści. Nie mówiąc już o tym, iż w książce Maggie jest dużo bardziej cyniczna i bezwzględna. No i jeszcze w powieści Danny nie jest tak sympatyczny jak w serialu, bo jest wyraźnie fanatykiem religijnym, który umiera dobrowolnie podczas utonięcia, nie próbując nawet walczyć o życie, bo Bóg w jego mniemaniu go przyzywa do siebie. Autorka więc pokazuje nam ostrą krytykę Kościoła katolickiego, za którą bym chętnie ją uściskał Smile

ZORINA13

Postać Meggie była wzorowana na matce pisarki.
Która, całe życie robiła z siebie ofiarę i chyba lubiła być nieszczęśliwa i swoim nieszczęściem terroryzować otoczenie.

Kronikarz56

No cóż... Trzeba powiedzieć, że rzeczywiście tak właśnie jest. Maggie w powieści jest zdecydowanie niesympatyczną postacią, wiecznie szukającą problemów i dążącą chwilami do swoistej autodestrukcji. Bo trudno mi to inaczej nazwać. Dodatkowo jest egoistką, myślącą jedynie o sobie i o tym, co ją boli i co ona czuje. Nie liczy się z nikim innym, może cały świat spłonąć, byle tylko ona miała to, czego chce. Jest oczywiście postacią tragiczną, ale nie usprawiedliwia to w żaden sposób tego, jak podle traktowała własną córkę, niewiele lepiej niż ją traktowała jej matka. Autorka tej powieści zresztą lubiła przemycać do swoich książek wątki autobiograficzne.

ZORINA13

Bardzo dobra pisarka.