Serial Zorro

ZORINA13

Trochę mnie denerwowało ,że ten pogański świat i zwyczaje poznajemy przez naiwne ,chrześcijańskie oczy Ligi.
W Quo Vadis zachwyca mnie ten barwny ,piękny ,pełen subtelności i symboli poetyckich język i opisanie uniwersalnych ,bezwzględnych do dziś obowiązujących zasad rządzących polityką ,czyli z jednej strony publicznego rozdawnictwa, a z drugiej okrutnych igrzysk na przeciwnikach.

Starlet

Myślę, że perspektywa Ligii była mniejszą częścią Very Happy

ona jakby nie było jest... dodatkiem Very Happy

przynajmniej w moim odczuciu Smile

dużo ważniejsi są Winicjusz i Petroniusz. I to najczęściej ich oczami patrzymy na starożytny świat. Jedna perspektywa jest bezkrytyczna, do pewnego momentu, bo przecież w Winicjuszu dokonuje się zmiana. Inna perspektywa jest piekielnie inteligentna, przenikliwa, dostrzega wady i zalety, zarówno systemu, jak i ludzi, którzy go tworzą i to (oczywiście i wiele, wiele innych spostrzeżeń) perspektywa Petroniusza, a perspektywa Ligii też nie jest taka hmmm.... naiwna. Żyła przecież w tym systemie długie lata, w bogactwie i w takim a nie innym otoczeniu różnych ludzi. Dopiero gdy Neron staje się bardziej radykalny został ukazany okrutny obraz tamtej rzeczywistości. Ale wtedy jest to jakby, obiektywne, tak przynajmniej mnie się wydaje.

ZORINA13

Bardzo lubię sarkastycznego Petroniusza i jego piękną niewolnicę Eunice.
Są dużo bardziej wyrazistymi postaciami ,niż Ligia i Winicjusz ,tak moim subiektywnym zdaniem.
Lubię też Akte ,tą dawną kochankę Nerona ,taka dobra kobieta ,która jako jedyna pamiętała ,że cezar kiedyś był innym ,trochę lepszym człowiekiem.

Starlet

Wydaje mi się, że to kwestia perspektywy i interpretacji... Eunice i Petroniusz chyba byli specjalnie skonstruowani na zasadzie przeciwieństw do Ligii i Winicjusza. Ale jest też wiele podobieństw, to szalenie ciekawe. Obie pary rozpoczynają swoje związki z pozycji niewolnica-pan. I obaj panowie dzięki miłości zaczynają traktować kobiety inaczej, kochać prawdziwiej, bez całej społecznej otoczki, która mówi, że mogą mieć wszystko, bo są Rzymianami. Petroniusz i Eunice są jakby parą bardziej intelektualną, Ligia i Winicjusz reprezentują typ bardziej emocjonalny i romantyczny. Ale może tylko tak mi się wydaje, bo Petroniusz był intelektualistą, opanowanym i inteligentnym, a Winicjusz polegał na swoich uczuciach, emocjach i sile, skoro był żołnierzem...

ZORINA13

Winicjusz na początku książki jest porywczy ,otwarty i nawet bywa okrutny wobec swych niewolników gdy wpadnie gniew.
Co do Petroniusza masz chyba sporo racji ,jest on estetą i subtelnym intelektualistą.
Jednak mimo kreowania się na takiego zepsutego ,umiał stanąć w obronie chrześcijan.
Nie podzielał ich poglądów ,ale czuł to ,że dobrzy ludzie i nie zasługują na śmierć.
Petroniusz kojarzy mi się właśnie z takim pięknem i klasą antyku ,światem który musi odejść ,bo przychodzą barbarzyńcy ,nie mający żadnego szacunku do kultury.
Tak to odebrałam.

Starlet

Hmmm możesz rozwinąć tę myśl, o tym, że Petroniusz kreował się na zepsutego? Bo chyba nie zrozumiałam, przepraszam. Wydaje mi się, że jego zachowanie co do chrześcijan było najpierw generowane miłością do Winicjusza, a później jakąś głębszą refleksją. Mam wrażenie, że to postać, która poszukuje prawdy. Z jednej strony był trochę karierowiczem, lubił wygodne życie i potrafił się dopasować, o ile się nie mylę był taki fragment, że Petroniusz wspomina, że nie wierzy w bogów, ale też nie obchodzi się z tym, bo w jego świecie trzeba w nich wierzyć. Ale był to dla niego problem, bo był człowiekiem inteligentnym i nie wystarczało mu życie, takie jakie prowadził. Wspomniałaś, że był subtelny, chyba wiem o co Ci chodzi i pewnie też użyłabym w pierwszej chwili tego słowa, ale może hmmm warto by poszukać innego słowa, bo "subtelny" wydaje mi się zbyt delikatne. Pamiętasz jego list pożegnalny do Nerona? To było takie... ojej nawet nie wiem jak to ująć, doskonale go obraził, ale zrobił to tak inteligentnie, podstępnie i hmm sama nie wiem, ale wydaje mi się, że ten list świetnie oddaje charakter tej postaci.

ZORINA13

Tak ,ta scena jest świetna.
" Bardzo cię proszę nie gwałć , dłużej już sztuki '..
Chyba najlepsze określenie to autoironiczny i złośliwy ,zdawał sobie sprawę z wad swoich i otaczających go bliźnich.
W książce jest parę fragmentów gdzie jest wspomniane ,że cezar i jego faworyt Petroniusz tarzali się w rozpuście.
Arbiter elegancji nie miał na początku książki ,tak wyraźnie postawionej granicy między dobrem a złem.
Bo to on wymyślił by ,porwać podstępem Ligię.
Winicjusz chciał przecież od razu prosić o rękę królewny ,tak jak należy.
Bardzo lubię Petroniusza ,że ma w sobie tyle kolorów ,nie jest ani postacią ani czarną ani białą tak do końca ,widać w nim więcej szarości i ludzkich rozterek.