Serial Zorro

ZORINA13

Początek XIX w. Napoleon Bonaparte podbija Europę. Piotr Bezuchow, zakochany w pięknej Nataszy Rostowej, żeni się z gburowatą księżną Heleną Kuragin. Wkrótce zdaje sobie sprawę z popełnionego błędu.

[/img]

Kronikarz56

Słodka Audrey jako Natasza Rostowa. Może sama postać nie jest jakoś specjalnie rozbudowana, to jednak mimo wszystko uwielbiamy ją, bo urok Audrey robi swoje Smile

ZORINA13

Wojna i pokój Lwa Tołstoja nie jest utworem literackim, który występuje
w spisie szkolnych lektur. Nie znaczy to, że nie można i nie warto się z nim
zapoznawać. Taka okazja może się później nie zdarzyć. Przecież Lew Tołstoj
należy do wybitnych pisarzy europejskich. Podjął w swoim utworze problem
dla historii i kultury europejskiej początku XIX wieku kluczowy – kampanię
napoleońską. Na tle życia społeczeństwa rosyjskiego ukazał sceny klęski
Napoleona. Opisał sytuację Rosjan przed i po wojnie. Ten okres historii Rosji
miał wielki wpływ na historię i losy Europy, a może przede wszystkim na
losy Polski. Nie ziściło się przecież marzenie Polaków o odzyskaniu niepod-
ległości. W Lalce, Panu Tadeuszu i w Popiołach pisarze ukazali ten okres
z perspektywy Polaków, odmiennej od spojrzeniu.

Kronikarz56

W zasadzie to prawda. "WOJNA I POKÓJ" pozwala nam spojrzeć na okres wojen napoleońskich z perspektywy Rosjan. Bo przecież racja, wszystkie inne dzieła na temat wojen Napoleona i jego słynnych kampanii ukazują nam wydarzenia z tych kampanii z perspektywy albo Napoleona, albo jego żołnierzy (powieści Dumasa), albo z perspektywy Polaków (dzieła polskie). Z kolei dzieło Tołstoja ukazuje nam cały obraz z perspektywy Rosjan. Przy okazji jest to chyba jedno z pierwszych dzieł, które odziera wojsko napoleońskie z jakiegokolwiek mitu. Zwykle dzieła doby romantyzmu i częściowo pozytywizmu pokazuje nam Napoleona jako wielkiego i genialnego wodza, a jego wojska walczące w Rosji jako wyzwoleńców spod władzy tyranii. Ukazanie ich jako żołnierzy okupantów, potrafiących zabijać dla zabawy, gwałcić kobiety, palić i niszczyć, to coś nowego. Chyba Tołstoj zrobił to jako pierwszy. Kolejny był chyba Żeromski w "POPIOŁACH".

ZORINA13

Kronikarz56

ZORINA13

Ładni aktorzy, ale ta wersja najmniej mnie się podobała. Za dużo scen erotycznych i to takich wulgarnych.

Kronikarz56

Tak, to się zgadza. Zwłaszcza ta scena, kiedy Dołohow uprawia seks z Heleną Kuragin, żoną Pierre'a i robią to... na stole. Dosyć to wulgarne i w zasadzie nie wiem, czemu miało służyć. W innych adaptacjach nie pokazywali nigdy ich seksu, nawet nie wiemy, czy rzeczywiście był jej kochankiem, czy po prostu się do niej zalecał. W samej powieści wszak nie jest ten fakt wyjaśniony. Dlatego trochę razi to, że tak wulgarnie do tego podeszli w tej wersji.

ZORINA13

W każdym razie Helena nie budzi sympatii.

Kronikarz56

W żadnej wersji Helena Kuragin nie budzi sympatii. Ale w zasadzie taka właśnie miała być.

ZORINA13

Chociaż ciekawe czy kiedyś ktoś zaryzykuje i pokażę to wszystko z perspektywy Heleny.

Kronikarz56

Nie wydaje mi się. Poza tym, jakby niby wszystko wyglądało z perspektywy czarnego charakteru tej historii? Byłaby to raczej bardzo smutna i przygnębiająca opowieść, z narracją pełną uprzedzeń, podłości i nietolerancji wobec kogokolwiek.

ZORINA13

Może masz rację.

Kronikarz56

Helena jest niestety postacią pustą, żałosną i płytką. Dlatego opowieść z jej perspektywy ukazana zdecydowanie niczego by do tej historii nie wniosła. Co innego opowiedzieć to z perspektywy Nataszy, Pierre'a i Andrzeja. Pokazać wszystko z ich punktu widzenia, w formie np. ich pamiętników. Jestem pewien, że takie dzieło wniosłoby sporo ciekawych rzeczy do fabuły.

ZORINA13

Epicki obraz słynnego radzieckiego reżysera Siergieja Bondarczuka. Ekranizacja powieści Lwa Tołstoja "Wojna i pokój" z udziałem wszystkich gwiazd radzieckiego kina. Jeden z największych filmów w historii światowego kina. Akcja filmu rozgrywa się w Rosji w okresie od 1805 do 1813 roku. Film opowiada o kilku rodach szlacheckich: Rostowów, Bołkońskich, Kuraginów, Bezuchowów w tragicznym okresie w historii Rosji między dwoma wojnami.
Film w czterech częściach.

Nagrody i wyróżnienia: Wiaczesław Tichonow i Ludmiła Sawieljewa - Najlepsi aktorzy w 1966 roku w plebiscycie magazynu "Sowiecki ekran". Lider popularności: część 1 - "Andrzej Bołkoński" (1966, 1 miejsce, 58,3 mln widzów); część 2 - "Natasza Rostowa" (1967, 9 miejsce, 36,2 mln), część 3 - "1812" (1967, 29 miejsce, 21 mln), część 4 - "Piotr Bezuchow" (1967, 19,8 mln widzów). Sceny batalistyczne i sceny pojedynku nakręcone przez operatorów Aleksandra Szelenkowa i Yolanda Chena. W filmie wzięło udział 120 tysięcy żołnierzy statystów (Patrick Robertson. "Nowa księga rekordów Guinnessa", 1993). Najdroższa produkcja filmowa, koszt której wyniósł 18 milionów rubli (25 $ mln). W 1968 roku film otrzymał "Oscara", nagrodę "Złoty Glob" oraz nagrody na międzynarodowych festiwalach filmowych w Wenecji i Moskwie. Film został sprzedany do 117 krajów.