Serial Zorro

ZORINA13

Był realistą, opisywał rzeczywistość taką, jaką wtedy była.

Kronikarz56

Owszem, choć przy okazji jednak autor jawnie pokazywał, że pochwala patriarchalizm i to, aby kobieta nie była partnerką ukochanego, a jedynie ozdobą u jego boku. Trochę to smutne i mocno psuje nam odbiór jego dzieł. Ponadto, psuje nam ocenę jego osoby, bo przecież on sam był człowiekiem, który w życie wprowadza tego rodzaju zasady.

ZORINA13

Nie jestem pewna czy powinnyśmy omawiać Tołstoja jeszcze nam zarzucą bycie pod rosyjskim wpływem he he 😅

Kronikarz56

He he he. Dokładnie tak. A już zwłaszcza powieść "WOJNA I POKÓJ", bo przecież tam opowiada się o wojnie Rosji z Francją, czasy wojen napoleońskich, dodatkowo jeszcze pokazująca Napoleona, który wszak dał nam przykład, jak zwyciężać mamy, jako agresora. A Rosjan jako biednych i pokrzywdzonych, napadniętych przez nikczemnych Francuzów i wspierających ich podłych Polaków. Tołstoj oczywiście miał prawo jako Rosjanin do takiej wizji, ale mimo wszystko zdecydowanie nie jest to wizja dla Polaków. Ale jeśli przymknąć na nią oczy, to cała fabuła jest bardzo ładna.

ZORINA13

Wojna i pokój. Andrzej Bołkoński
Zrealizowany z rozmachem film jest realistycznym obrazem Rosji XIX wieku ukazanym w tle romansu Nataszy Rostowej i księcia Bołkońskiego.

Kronikarz56

Powieść jest naprawdę ciekawa i rozbudowana pod wieloma względami. Powieść wielowątkowa i pełna interesujących postaci. Oczywiście, ciekawe jest to, że około połowa książki dotyczy czasów pokoju, a druga dotyczy czasów wojny. Oba okresy są naprawdę równie ciekawe, choć zdaniem niektórych osób, pewnie wiesz, o kim mówię, najlepsze by było, gdyby wyciąć z tej historii całą wojnę, a przynajmniej sceny batalistyczne i zostawić jedynie sceny salonowe i te poza bitwami. Ale jak niby wtedy by wyglądała ta opowieść? Zamiast "WOJNY I POKOJU" zostanie... Sam pokój? Very Happy

ZORINA13

Tak

Same romanse salonowe i będzie okey Very Happy

Kronikarz56 · Wysłany: Nie 17:01, 23 Mar 2025 Temat postu:

He he he. Naprawdę zwariowany pomysł. Wyciąć z serialu "WOJNA I POKÓJ" całą wojnę i zostawić sam pokój i romans salonowy. Tylko, że pewna część fabuły jest nierozłącznie związana z wojną i nie da się całkowicie tego wątku pominąć, czy się to komuś podoba, czy nie. Ponadto, gdyby zachować tylko wątek pokoju zdecydowanie by wszystko spłycił. Ale czego oczekiwać od mojej mamy, kobiety wręcz zakochanej w salonowych romansach? Very Happy

ZORINA13

Wojna i pokój” - problematyka

„Wojna i pokój” Lwa Tołstoja to dzieło niezwykle obszerne, obfitujące w rozmaite wątki, w którym autor podejmuje kilka istotnych problemów.

Na uwagę zasługuje z pewnością sposób widzenia przez Tołstoja historii, który badacze często określają mianem „fatalizmu historycznego” (widoczne wpływy Schopenhauera). Zdaniem autora monumentalnej powieści siłą organizującą i prowadzącą historię jest tajemnicze fatum. Jego wykonawcami nie są jednostki, lecz całe masy ludzkie. Najlepszym władcą jest więc ten, kto potrafi zjednoczyć wokół siebie lud – jakby stać się jego głosem. W ten sposób Tołstoj wykazał także wyższość dziedziczenia władzy nad wybieraniem osoby jej sprawującej; ten, kto dziedziczy, jest bowiem ściśle powiązany z owym fatum.

Z pojęciem historii wiąże się wojna. W dziele Lwa Tołstoja bardzo wymowne okazuje się zwycięstwo „wojny sprawiedliwej” (obronnej, nieekspansywnej). Autor powieści otwarcie krytykował wszelkie działania zaborcze, widząc w nich wyłącznie pragnienie zaspokojenia ambicji. Dlatego też Napoleon przegrywa z Rosjanami, którzy bronili swoich terenów przed agresorem.

W tytule swojego dzieła Tołstoj postawił obok siebie antonimy: wojna oraz pokój (od rosyjskiego „mir” oznaczającego także „ład”). W książce rosyjskiego powieściopisarza bardzo ważne miejsce zajmuje zaprezentowanie właściwego porządku społecznego. Przede wszystkim uwaga czytelnika zostaje zwrócona na układ patriarchalny, w myśl którego żyje rodzina Rostowów. Chociaż mają spore długi – ich dom jest domem szczęśliwym, a dzięki pomocy życzliwych ludzi zawsze udaje im się zażegnać kłopoty. Tego typu relacja gwarantuje udane życie, co w świecie naznaczonym przez wojnę, jest naprawdę trudne do osiągnięcia.

Na przykładzie Pierre’a Bezuchowa autor przedstawił z kolei trudną drogę życiową człowieka, począwszy od ciężkiej i wytrwałej pracy nad sobą po wytworzenie istotnych, stałych wartości moralnych. Postać nieślubnego syna hrabiego Kiryła bardzo mocno kontrastuje z ówczesną arystokracją, w skład której wchodzili ludzie kłamliwi, maskujący swoje ciemne uczynki. Bezuchin po rozczarowaniu związkiem z Heleną Kuraginowna położył wielki nacisk na poszukiwanie słusznej drogi życiowej. Dzięki kontaktom z masonami, przeżyciom wojennym i naukom Karatajewa zmienił się z człowieka często ulegającego żądzom i podszeptom emocji w postać prostą, religijną i skorą do poświęceń. Dzięki temu odnalazł szczęście we wspólnym życiu z Nataszą.