Serial Zorro

ZORINA13

Anita: Nie powinnam przyjmować prezentów, choć są miłe.
Diego: Nie są miłe, są kuszące. Nie daję nic, nie oczekując czegoś w zamian.
Anita: Nie pocałuję cię, bo kupiłeś mi sukienkę.

Kronikarz56

GARCIA: Przykro mi, panienko, ale niestety nie mogę pani pomóc.
ANITA: To po prostu skandal! Sierżancie, co pan sobie wyobraża?!
GARCIA: Proszę się tak nie unosić, panienko.
ANITA: A właśnie, że będę się unosić! Złożę skargę u najwyższych władz w Los Angeles.
GARCIA: Ale... To ja jestem najwyższą władzą w Los Angeles.
ANITA: Ach tak? Wobec tego składam u pana skargę na pana samego.
GARCIA: Może być pani pewna, że ją rozpatrzę w trybie bardzo szybkim.

ZORINA13

Anita: Na pewno nie słyszysz na to ucho?
Diego: Na pewno.
(pochyla się po coś pod ladę. Anita przesuwa się tak, aby szepnąć mu coś na głuche ucho)
Anita: Będę cię kochać do końca życia.

Kronikarz56

ANITA: Dlaczego nie chcesz jechać na spotkanie z moimi rodzicami?
DIEGO: Nie sądzisz, że nie będą zbyt zadowoleni, kiedy dowiedzą się, że pobraliśmy się potajemnie?
ANITA: Wiesz, na pewno nie będą skakać z radości, ale to moi rodzice. Zobaczysz, na pewno cię polubią.
DIEGO: Tak, jasne. Mam dziwne wrażenie, że na golfa to mnie nie zaproszą.
ANITA: Daj spokój, oni nie są tacy.
DIEGO: Mam jakieś dziwne wrażenie, że chyba jednak są.
ANITA: Może powinieneś dać im szansę?
DIEGO: I co jeszcze? Może im bat na siebie przygotuję?
ANITA: Nie, oni po prostu chcieliby cię poznać.
DIEGO: O, świetnie. A to znaczy, że ja też chcę, tak?
ANITA: No, jeżeli chcesz należeć do tej rodziny, to tak.
DIEGO: A kto niby powiedział, że chcę do niej należeć?
ANITA: Ty, Diego. Żeniąc się ze mną, wiesz?
DIEGO: Patrz, nie wiedziałem, że to transakcja wiązana.
ANITA: Czyli nie chcesz, tak? Nie zgadzasz się?
DIEGO: Wierz mi, to jest beznadziejny pomysł. Nigdzie nie jedziemy, a zupa była za słona!

ZORINA13

Miguel: Chcę się z tobą ożenić.
Anita: Nieee…
Miguel: No…
Anita: Ale ja nie chcę!
Miguel: W takim razie idę stąd na bazar prosić twojego ojca o twoją rękę.
Anita: O, Jezu! Nie rób tego! On się zgodzi!

Kronikarz56

DIEGO: Możesz mi wyjaśnić, co to miało znaczyć?
ANITA: Sama nie wiem. Po prostu mnie poniosło.
DIEGO: Anito, poniosło cię? Przecież wiesz, że takim zachowaniem niczego nie osiągniesz, a już na pewno nie przychylności miejscowych władz.
ANITA: Tak, wiem o tym.
DIEGO: Powiedz mi, co chciałaś osiągnąć, rzucając wiadrem w komendanta Los Angeles?
ANITA: Nie mam pojęcia.
DIEGO: No właśnie. Nie powinnaś tego robić. Pamiętaj, że jesteśmy bohaterami serialu Disneya. Nie wolno nam posuwać się do takich rzeczy. Musimy dawać dzieciom przykład. Mamy pokazywać, że każdy czyn człowieka powinien być dobry i dawać szczęście.
ANITA: Mnie widok Monastario obrywającego wiadrem dało szczęście.

ZORINA13

- Miałyście zostać na miejscu.
- Nie przeproszę za to, że pomogłam.

ZORINA13

Kocham cię. Kocham cię. Kocham cię od pierwszej chwili, kiedy cię zobaczyłam.

Postać: Anita
Opis: kiedy Diego nie pozwolił jej odjechać.

Kronikarz56

ANITA: Diego, latałeś kiedyś balonem?
DIEGO: Owszem, setki razy... Na ziemi.
ANITA: Że co?
DIEGO: To pierwszy raz, kiedy latam w praktyce, czyli po niebie.
ANITA: Diego, zapowiadam ci! Jeżeli przeżyjemy, zabiję cię!
(Chwilę później, gdy lądują...)
DIEGO: No i udało się.
ANITA (grożąc mu piąstką): Pamiętasz? Powiedziałam, jak przeżyjemy, to...
DIEGO: Ale przecież nic nam się nie stało.
ANITA: Jeszcze nic. Ale znając ciebie, na pewno zaraz coś się stanie.

ZORINA13

- A skąd wiesz o kondomach?
- Byłam siedem lat w internacie katolickiej szkoły. Myślisz, że cośmy tam robiły. Modliłyśmy się?

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 10:51, 22 Mar 2023 Temat postu:

ANITA: Panie Alejandro, bardzo pana przepraszam.
ALEJANDRO: Bardzo się cieszę, że widzisz swoją winę.
ANITA: Źle zrobiłam, że uciekłam swojej opiekunce.
ALEJANDRO: Cieszę się, że to zrozumiałaś.
ANITA: Obiecuję, że dla nowej opiekunki będą milsza.
ALEJANDRO: Liczę na to.
ANITA: Wiem i dlatego przygotowałam ogłoszenie za pana.
ALEJANDRO: Ogłoszenie?
ANITA: O nową opiekunkę dla mnie. Sam pan chciał, żebym pomogła.
ALEJANDRO: Pomogła, a nie... No dobra. Przeczytaj to.
ANITA: Poszukiwania opiekunka dla rozkosznej panienki.
ALEJANDRO: Rozkosznej? Nie wiem, czy podzielam opinię.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 14:38, 23 Mar 2023 Temat postu: Anita

Anita pyta Diego (brata) – czy to był głos Teresy?
Diego. – tej z apetycznymi nogami?
Anita – ty to masz pamięć do twarzy.

Kronikarz56

DIEGO: Anita, jesteś tutaj?
ANITA: Jestem w łazience. Szykuję się na studniówkę.
DIEGO: Jak wychodziłem, to też się szykowałaś.
ANITA: Kobieta potrzebuje na to dużo czasu. Kupiłeś mi odżywkę do włosów?
DIEGO: Oczywiście.
ANITA: A z witaminą B?
DIEGO: Właśnie zapomniałem, jaką witaminę chciałaś, to ci kupiłem Rutinoscorbin.
ANITA: Ech, ciebie po coś posłać.
DIEGO: Tak? To może na przyszłość szykuj się wcześniej, a nie na ostatnią chwilę.
ANITA: A kupiłeś mi chociaż podwiązkę?
DIEGO: Oczywiście, nawet kilka. Tylko oczywiście nie powiedziałaś mi, czy chcesz „Always” czy „Bella”.

ZORINA13

Anita: Wypuśćcie mnie! Jestem pełnoletnia!
Alejandro de la Vega: Pełnoletnia to może ty i jesteś, ale pełna rozumu to nie!

Kronikarz56

ALEJANDRO: Cześć, złotko. Niezły cyrk, co?
ANITA: Cicho bądź, wujku! Usłyszą nas!
ALEJANDRO: Aha, rozumiem. Znaczy pełna konspiracja, tak? Nie damy się przyłapać!
ANITA: Cicho! Nigdy jeszcze nie widziałam balu z bliska (patrzy na Diego). Och! Jest bardzo przystojny, co?
ALEJANDRO (patrząc na Garcię): Czy ja wiem? Strasznie zarośnięty i zaśliniony.