Serial Zorro

Kronikarz56

ESTEBAN: Panie prezydencie, ja mam doprowadzić do upadku bank rosyjski? Przecież to nie w porządku, nie honorowe. Ja się nie zgadzam.
PREZYDENT ZEŁEŃSKI: Panie Esteban, a za sakiewkę?
ESTEBAN: Panie prezydencie... Jak to? Pan oczekuje, że ja sprzedam swoje zasady za sakiewkę?
PREZYDENT: A za kilka?
ESTEBAN: O rety, o rety... Już zmieniają się priorytety. To co mam robić? Very Happy

ZORINA13

Kronikarz56

ALEJANDRO: I jeszcze jedno, kochany szwagierku. Dopóki nie spłacisz swoich długów, masz szlaban na wszystkie kobiety do odwołania.
ESTABAN: Ale ja nie mogę. Ja mam aktualnie cztery narzeczone.
MARGAREITA: Słucham?
ESTEBAN: O, kwiatuszku! Nie wiedziałem, że tu jesteś.
MARGAREITA: Cztery narzeczone, tak? A ja która jestem z kolei? Trzecia? Czwarta?
ESTABAN: Ależ najsłodsza. Tamte cztery nic dla mnie nie znaczą.

ZORINA13

Pamiętam, że użyczyłeś ten dialog swojej powieści.

ZORINA13

Garcia: Don Esteban, jak pański szwagier Alejandro przyłapie nas na tych wyścigach i dowie się, że na tym zarabiamy obedrze nas ze skóry. Uważasz, że ktoś nas rozpozna?
Esteban: No cóż, masz swój nowy mundur, tak?
Garcia: Tak.
Esteban: Masz włosy uczesane naprawdę ładnie.
Garcia: Tak.
Esteban: Masz buty wypolerowane?
Garcia: Tak.
Esteban: To, kto mógłby Cię rozpoznać?

Kronikarz56

ESTEBAN (pobity i obolały): Jezusie kochany. Ale mnie wszystko boli.
DIEGO: Zobacz, tato, jak go Pan Bóg skarał za to latanie za babami.
ESTEBAN: Diego, nie dobijaj mnie. Jezusie kochany, wszystkie baby na mnie. Wszystkie na mnie.
ALEJANDRO: Boś piękny.
ESTEBAN: Też prawda. Ale żeby wszystkie naraz?
ALEJANDRO: Lepiej, żeby ustawiły się w kolejce, co?
ESTEBAN: Mniej by bolało.
ALEJANDRO: A tak przy okazji, to co to były za panie?
ESTEBAN: Moje byłe narzeczone. Wszystkie.
ALEJANDRO: O ty, człowieku! Nie wiedziałem, że uwiodłeś tyle kobiet.
ESTEBAN: Ja też nie. Po setnej straciłem rachubę.

ZORINA13

Garcia: Co mam zrobić z tym koniem?
Esteban: Nie wiem… ożeń się z nim…?

Kronikarz56

DIEGO: Coś taki przygnębiony, wujaszku?
ESTEBAN: Bo jestem do niczego, Diego. Nic mi się nie udaje. Wszystkie moje plany walą w łeb. Nic nie umiem. Wiecznie tylko się staram i nic mi nie wychodzi, wszystko knocę i zawalam.
DIEGO: Nie bądź wobec siebie aż tak okrutny, wujaszku. Na pewno masz jakieś atuty i zdolności.
ESTEBAN: Niby jakie? Umiem tylko wciskać ludziom kit, wyłudzać pieniądze i nie zwracać ich, obiecywać złote góry i nie umieć tego realizować. Znasz może jakieś zawody, w których te atuty są użyteczne, co?
DIEGO: Wujku... A nie myślałeś może o pracy w rządzie?

ZORINA13

Alejandro: W kostnicy powiedzieli mi, że tu jeszcze jesteś.
Esteban: W kostnicy bez ciebie? Nigdy.

Kronikarz56

REYES: I jak wyglądam w tym stroju, Don Esteban?
ESTEBAN: No, nie wiem.
REYES: Niech pan mówi śmiało. Czy w tym stroju zdołam uwieść Zorro?
ESTEBAN: Nie wydaje mi się, przyjacielu.
REYES: A co mi brakuje do udawania kobiety?
ESTEBAN: Nie masz odpowiednich gruczołów. Poza tym, ta twoja charakteryzacja.
REYES: A co jest z nią nie tak?
ESTEBAN: No cóż, przyjacielu... Jesteś tak przekonującą kobietą jak Tarzan, który zjadł szminkę Jane. Ale skoro nie mamy innej seniority na przynętę, to... Bierzemy, co jest.

ZORINA13

Esteban: Po prostu mnie nie lubisz Alehadro. To wszystko.
Alehadro: Nie, nie wszystko! Sierżanta też nie lubię.

Kronikarz56

ESTEBAN: Alejandro, przyjacielu... Poznajesz mnie?
ALEJANDRO: Esteban!
ESTEBAN: Szwagier!
ALEJANDRO: Esteban, szwagierku...
ESTEBAN: Aleś schudł, Alejandro.
ALEJANDRO: Ty gnido dworska. Na przeszpiegi tu przyszedłeś? Dla konkurencji pracujesz, prawda? Do lochu z nim!
BENITO: Gdzie?
ALEJANDRO: A niech to! Zapomniałem, że lochów nie ma! To powiesić go!
ESTEBAN: Szwagier, ja nie na przeszpiegi, tylko do was w odwiedziny przybyłem. A winnica jest twoja.
ALEJANDRO: Winnica moja?
ESTEBAN: Twoja.
ALEJANDRO: To witaj w domu, szwagierku kochany!

ZORINA13

Esteban: Jeszcze nigdy niczego podobnego nie czułem. Chcę coś dla Margarity zrobić! Tylko co?
Alejandro: No, to co zwykle: kwiaty, czekoladki, obietnice, których się nie dotrzyma.

Kronikarz56

(Esteban widzi piekącego się na rożnie mocno już objedzonego barana)
ESTEBAN: Co to ma znaczyć?!
KAPRAL: Niby co?
ESTEBAN: A to! Co to jest?!
KAPRAL: To? Baran.
ESTEBAN: Ty jesteś baran i to bez rozumu! Kto go piekł, co?
KAPRAL: Garcia go piekł, ale gdzieś zniknął. Chyba poszedł po Don Diego. Ja go zastępowałem, ale kiedy wrócił Garcia i posłał mnie po coś do koni, to ja poszedłem, a jak wróciłem, to już było po wszystkim.
ESTEBAN: Jak mnie tu nie ma, to od razu się tu wyprawiają takie świętokradztwa! Pan Bóg was skaże! Szlak was trafi od tego obżarstwa! Mnie posyłacie po flaszki, a sami się do żarcia bierzecie! Ostatni raz z wami chodzę na grilla! Ostatni raz!

ZORINA13

Esteban: Myślałem, że tu mnie nie znajdą…
Garcia: Mafia?!
Esteban: Gorzej! Byłe żony!