Serial Zorro

Kronikarz56

ESTEBAN: Och, Diego! Cieszę się, że cię widzę!
DIEGO: Co się stało, wujaszku?
ESTEBAN: Mógłby pomóc swojej gospodyni?
DIEGO: Dolores? A co się stało?
ESTEBAN: Martwię się o nią. Ciągle się odchudza.
DIEGO: Ale co w tym złego?
ESTEBAN: Jak to, co? Kolejny wieszak ma chodzić po świecie?
DIEGO: Oj, wujaszku. Chyba trochę przesadzasz. To raczej nie grozi naszej Dolores.
ESTEBAN: No wiesz, ale... Ja, tak na samych warzywkach? Ilekroć do was przyjdę, to zawsze tylko to mi ofiaruje. Przecież na tym się nie da żyć.
DIEGO: Wiesz, wujku... Króliki na ten przykład to jedzą całe życie.
ESTEBAN: Tak i co im z tego przychodzi? Lądują potem na naszym stole. No, oczywiście pod warunkiem, że akurat gospodyni nie ma fazy wegetariańskiej.

ZORINA13

Alejandro: Małżeństwo jest jak wojna. Prawdziwa wojna.
Esteban: Ale na wojnie nie sypia się z wrogiem.

Kronikarz56

MARGARITA: Tato, chciałam ci kogoś przedstawić.
OJCIEC: Nie no! Tylko mi nie mów, że to jakiś kolejny twój nowy narzeczony.
MARGARITA: Nowy, jak nowy. Jest w twoim wieku.
OJCIEC: Że co?!
(Wchodzi Esteban)
MARGARITA: Tato, to jest Esteban. Estebanie, to jest mój ojciec.
ESTEBAN: Witam pana.
OJCIEC: Człowieku, przecież mógłbyś jej ojcem.
ESTEBAN: No i to jest najbardziej w tym wszystkim podniecające.
OJCIEC: Nie wstydzisz się? Nie przeszkadza wam różnica wieku?
ESTEBAN: Wyrównujemy ją spontanicznym seksem.
OJCIEC: Jakim czym?
MARGARITA: Tato, daj spokój. Przecież miłość jest ślepa.
OJCIEC: Nie miłość jest ślepa, tylko ty jesteś ślepa, dziewczyno! To stary cap!
MARGARITA: Tato, obiecałeś nie robić awantur!
OJCIEC: Dobrze, obiecałem nie robić awantur po pijaku. To jest awantura na trzeźwo.
ESTEBAN: Nie do końca na trzeźwo, bo ja jestem po dwóch butelkach wina.
OJCIEC: Nie prowokuj mnie, dobrze ci radzę.

ZORINA13

Do Estebana:
– A co ty masz z tą Margaritą ?
– No jak to co? Małżeństwo z nią mam.

Kronikarz56

ESTEBAN: Panowie, proponuję wznieść toast.
DIEGO: Za stan kawalerski?
ESTEBAN: Nie tym razem. Za kobiety.
ALEJANDRO: Pochwalam. Za wszystkie piękne kobiety w naszym towarzystwie.
DIEGO: Ale trochę ich jest.
ESTEBAN: Dlatego ten toast uczci je wszystkie. Aby było sprawiedliwie.
ALEJANDRO: Pochwalam. A zatem za nasze żony!
DIEGO: I za nasze ukochane.
ESTEBAN: I oby nigdy się nie spotkały. A już na pewno nie te moje.

ZORINA13

Margarita: Ja będę miała dziecko.
Esteban: A tak oczywiście. Przepraszam, nie wiedziałem.

Kronikarz56

ESTEBAN: Moja droga, wyglądasz na strasznie wzburzoną.
MARGERITA: Nie uwierzysz, co się stało. O mały włos nie trafiłam do łóżka twojego siostrzeńca.
ESTEBAN: Słucham?
MARGERITA: Powiedziałam, o mały włos.
ESTEBAN: Uff... To dobrze. Diego chyba nie zrobił ci krzywdy?
MARGERITA: Nie, ale był nadto śmiały.
ESTEBAN: Niemożliwe, to porządny chłopak. Tylko nauka mu w głowie. Nigdy nie opowiadał mi o dziewczynach.
MARGERITA: Może nie opowiadał, ale wie, do czego służą.

ZORINA13

"Miłość jest piękna w bajkach, w życiu kończy się na alimentach"

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 11:11, 22 Mar 2023 Temat postu:

MARGEURITA: Och, Estebanie!
ESTEBAN: Co się stało, najdroższa?
MARGEURITA: Okradziono mnie. Ukradli mi naszyjnik.
ESTEBAN: Zaraz dopadnę złodzieja!
MARGEURITA: Spokojnie, najdroższy. Nie warto. Bo to był falsyfikat.
ESTEBAN: Słucham?
MARGEURITA: Owszem, podobnie jak mój pierścionek, bransoletki i cała reszta. Cała moja biżuteria jest falsyfikatami.
ESTEBAN: Poważnie?
MARGEURITA: Dokładnie. Przyznam ci się, że chciałam cię w ten sposób skusić, bo chciałam bogato wyjść za mąż. Ale spokojnie, wiem już, że ty też niczego nie masz i dlatego idealnie do siebie pasujemy.
ESTEBAN: Ekhem... No tak, oczywiście.
MARGEURITA: I ty mnie poślubisz mimo wszystko, bo przecież kochasz mnie naprawdę.
ESTEBAN (załamanym tonem): Oj tak, nawet nie wiesz, jak mocno.

ZORINA13 · Wysłany: Czw 17:38, 23 Mar 2023 Temat postu: Esteban

Margarita do Estebana (męża) – dlaczego my pracujemy, a ty siedzisz?
Esteban – na tym polega małżeństwo, na współpracy.

Kronikarz56

ESTEBAN: Ale zaraz! To my jedziemy tym wozem na akcję i co? Mamy udawać, że to, co wieziemy to jest fortepian?
ALEJANDRO: Jakby się kto pytał.
ESTEBAN: A kto ma się pytać?
ALEJANDRO: Jakaś kontrola.
ESTEBAN: A jak on zajrzy pod płachtę?
ALEJANDRO: To wtedy nasi otworzą do nich ogień.
ESTEBAN: Nasi? Czyli ci z tyłu?
ALEJANDRO: Dokładnie tak.
ESTEBAN: To oni mogą mnie trafić.
ALEJANDRO: To upadniesz na podłogę.
ESTEBAN: Mogę nie zdążyć.
DIEGO: Wujku, jak nie zdążysz, to też będziesz na podłodze.

ZORINA13

Esteban dał ogłoszenie do gazety "Szukam żony". Jeszcze tego samego dnia otrzymał mnóstwo odpowiedzi. Zdecydowana
większość zaczynała się słowami "Weź pan moją".

Kronikarz56

ESTEBAN: No, nie sekret, żem nie młody, ale także i nie stary, cóż?
ALEJANDRO: No...
ESTEBAN: Możeś młodszy?
ALEJANDRO: Tylko widzisz, przyjacielu.
ESTEBAN: I cóż takiego?
ALEJANDRO: W małżeńskim ciężko stanie. Ty zaś, mówiąc między nami, masz podagrę.
ESTEBAN: Oj, czasami.
ALEJANDRO: Skurcz żołądka.
ESTEBAN: Po przepiciu.
ALEJANDRO: Reumatyzmy jakieś łupią.
ESTEBAN: Ot, co powiesz, wszystko głupio. Ten maknament nic nie znaczy. Wszak i u niej coś w ukryciu... Bóg to tylko wiedzieć raczy.

ZORINA13

Garcia: Gdzie Pan był między 9 a 10 rano
Esteban: Co to konkurs jakiś? Wygram coś?

Kronikarz56

ALEJANDRO: Skąd masz te kwiaty dla Margerity? No nie! Wygrzebałeś to ze śmieci!
ESTEBAN: Ej, ty mówisz "Grzebanie w śmieciach", a ja mówię "Recykling". Tak brzmi bardziej romantycznie.
ALEJANDRO: Romantycznie? Ty nawet nie wiesz, co to słowo znaczy.
ESTEBAN: A niby dlaczego?
ALEJANDRO: Czemu? Ostatnio czekoladki, które jej dałeś ukradłeś dziecku na ulicy. A teraz ten bukiet wyciągnąłeś ze śmieci. Beznadziejne.
ESTEBAN: Ej! Wszystko brzmi beznadziejnie, kiedy tak to przedstawiasz!