Serial Zorro

ZORINA13

Monastario: Dziwi mnie tylko, że ty odsiedziałeś swoje trzy lata i nie zwiałeś w ten sposób.
Tomas Piña: To nie miałoby sensu.
Monastario: Dlaczego?
Tomas Piña: Bo wtedy byłbym ścigany przez wojsko gubernatora tak jak ty teraz. Ha ha ha.
kapitan Monastario: Bardzo śmieszne.

Kronikarz56

MONASTARIO: De La Vega, czy wie pan, że wycie serenad po nocy jest zabronione przez prawo?
DIEGO: A uzurpowanie sobie niczym nieograniczonej władzy bez wiedzy gubernatora nie jest zabronione przez prawo?
MONASTARIO: Uważaj, de La Vega! Przeginasz!
DIEGO: Dopiero zacząłem. Pragnę panu oznajmić, że jeżeli nie zaprzestanie pan swojej działalności, stanę na czele rewolty prostego ludu i pana obalę.
MONASTARIO: A czemu to niby lud miałby cię posłuchać i pójść za tobą?
DIEGO: Ponieważ... W przeciwieństwie do innych Zorro... Mówię po angielsku z hiszpańskim akcentem.

ZORINA13

Monastario: Garcia, przypomnij mi, bo ja zapomniałem... Kto tu jest szefem?!
Garcia: Eee... no... szef.

Kronikarz56

MONASTARIO: Zapomniałeś mi powiedzieć, Garcia, że to tak daleko.
GARCIA: Nie było rozkazu, żeby przypominać. Powinniśmy byli wyjechać wcześniej.
MONASTARIO: Trzeba było przypomnieć, że to tak daleko, to bym wydał rozkaz, żeby wyjechać wcześniej.
GARCIA: Trzeba było dać rozkaz, żeby przypomnieć, że to tak daleko.
MONASTARIO: To przez was nie wyjechaliśmy wcześniej, bo myślałem, że jest bliżej.
GARCIA: No, to zajedziemy później, bo to jest dalej.
MONASTARIO: Nie mędrkuj mi tu, tylko pogoń te szkapy, bo zajedziemy na rano. A widziałeś kiedyś nocną kontrolę w dzień?
GARCIA: Nigdy, panie kapitanie.
MONASTARIO: I nie zobaczysz. Wystarczy, że w cywilu jest wszystko do góry nogami. Niech chociaż w wojsku będzie na głowie.

ZORINA13

Monastario: Garcia, co wiadomo?
Garcia: Że jestem nieprzeciętnie inteligentny, ale nie lubię się tym chwalić.
Monastario: Garcia, co tam na temat tajnej misji schwytania Zorro !
Garcia: Aaa.

Kronikarz56

GARCIA: Ale panie kapitanie, czy jest pan pewien tego, że chce pan uciec z panią Raquel?
MONASTARIO: Oczywiście, wszystko idzie doskonale według mojego planu.
GARCIA: Ale kapitan Toledano będzie was ścigał.
MONASTARIO: Nie odważy się. A zresztą ja niebezpieczeństwu śmieję się w twarz. Nie straszne mi ono. Wszystko jest idealne. Ona mnie zabierze do Ameryki Południowej, będziemy bogaci. A potem ją rzucę i wezmę sobie do łoża dwieście konkubin.
GARCIA: Po co panu konie w łóżku?
MONASTARIO: KONKUBIN, a nie KOŃKUBIN, pacanie!
GARCIA: Nie wierzę, że mnie pan nie bierze ze sobą.
MONASTARIO: Nie przejmuj się. Jak już ustawię się na plantacji na Barbados, przyślę po ciebie. Koniec ze smutnym Los Angeles i byciem popychadłem wojskowym. Tam będziesz wyróżniającym się człowiekiem.
GARCIA: Naprawdę?
MONASTARIO: Oczywiście. Wszyscy inni moi niewolnicy będą Murzynami.

ZORINA13

Monastario: Ci komedianci co w Montery występowali. Trzeba ich było wtedy do lochu wtrącić.''
Pinia: Pieśń z każdego lochu ucieknie.

Kronikarz56

MONASTARIO: Witaj, Pinia. Zauważyłeś może coś niezwykłego?
PINIA: Owszem, jest dziesiąta rano, a ty się ruszasz. Łóżko się zapaliło?
MONASTARIO: A skąd mam wiedzieć? Nie było mnie całą noc. Wiesz, gdzie byłem?
PINIA: Nigdy nie zgadnę.
MONASTARIO: Masz rację. Spotkałem cudowną kobietę na przyjęciu i pojechałem razem z nią do jej domu.
PINIA: A co się stało, jak już się obudziłeś?
MONASTARIO: To nie był sen. Spędziłem z nią upojną noc w domu na ulicy Złotej 10.
PINIA: Słucham?
MONASTARIO: Znasz ten adres?
PINIA: Tak, to dom kapitana Toledano. A ta pani, to zapewne jego żona.
MONASTARIO: Tobie też się podoba? I wcale ci się nie dziwię. Spędziłem z nią szaloną noc.
PINIA: Cudownie, ale zapewne zainteresuje cię fakt, że kapitan Toledano zapowiedział, że zabije każdego, kto tknie jego połowicę.
MONASTARIO: Tak, ale Toledano jest teraz w Hiszpanii i walczy z Francuzami. Nie dowie się.
PINIA: Przeciwnie, zwyciężył już i dzisiaj wraca do domu.
MONASTARIO: No to już nie żyję.
PINIA: Na to wygląda.
MONASTARIO: Zatem muszę stąd szybko zwiewać. Najlepiej do Anglii. Znasz angielski?
PINIA: Owszem, ale Anglia jest za blisko, a i Toledano ma tam sporo kumpli.
MONASTARIO: A po mongolsku gadasz?
PINIA: Trochę, ale to też nic z tego. Toledano koleguje się z jednym mongolskim wataszką. Chodzili razem do Eton.
MONASTARIO: No to już po mnie.

ZORINA13

Monastario: Do kogo masz zaufanie?
Pinia: Ja? Do nikogo.
Monastario: Słusznie, ale teoretycznie?
Pinia: Do ciotki?
Monastario: O, ciotka! Dobrze. Jak nazwisko ciotki?
Pinia: Ciocia Lusia. Yyy, ciocia Lusia ma na nazwisko… czekaj… hmm, w Rembertowie mieszka.

Kronikarz56

GARCIA: Dziwne, w moich ulubionych płatkach śniadaniowych nie ma niespodzianki. Coś tu jest nie tak. Zdaje mi się, że to będę musiał zbadać tę sprawę z moim ulubionym partnerem do walki ze złem. Kapitanem Monastario!
(Puka do jego drzwi. Monastario otwiera mu w piżamie i zaspany)
MONASTARIO: O co chodzi, Garcia? Wiesz dobrze, że miałem nockę i muszę odespać.
GARCIA: Wiem, kapitanie. Ale wstawaj, słońce na niebie, a jestem w potrzebie. Wskakuj w galoty i do roboty! Ogłaszam alarm purpurowy!
MONASTARIO: Purpurowy?
GARCIA: Właśnie, nie mamy czasu do stracenia!
MONASTARIO: Możesz mi wyjaśnić, o co chodzi? Co to znaczy „Alarm purpurowy”?
GARCIA: Chodzi o brak niespodzianki w płatkach.
MONASTARIO: Aha, to rzeczywiście ważne. Zaraz! Chcesz mi powiedzieć, że mnie budzisz, bo nie znalazłeś niespodzianki w płatkach śniadaniowych?
GARCIA: Tak, zgadza się.
MONASTARIO: Chcesz mi powiedzieć, że przerywasz mi sen o nadaniu mi tytułu komendanta roku i najlepszego pracownika pana Disneya, bo zabrakło niespodzianki w twoich płatkach?!
GARCIA: Tak, nie mogłem pozwolić, szefie, żeby taka sprawa przeszła ci koło nosa.
MONASTARIO: Garcia, dobrze ci radzę. Jeśli nie chcesz skończyć w fabryce smalcu jako produkt do przeróbki, to lepiej ZEJDŹ MI Z OCZU!!!
GARCIA: Dobrze, szefie. Ale nie miej potem żalu, że nic nie mówiłem.
(Odchodzi. Monastario chce iść do łóżka, nagle wpada jego córka)
MARYLIN: Tatusiu, tatusiu! Coś strasznego się stało!
MONASTARIO: Co się stało, kochanie? Jesteś chora? Mama rozbiła mój samochód za pięćdziesiąt tysięcy? Nasz dom się pali?
MARYLIN: Nie ma niespodzianki w moich płatkach. A zawsze były.
MONASTARIO: Panie, daj mi siłę (Wystawia córkę za drzwi) Kochanie moje, jesteś słodka. Ale nie budź już tatusia, DOBRZE?! (Zamyka drzwi za sobą) Nie wiem, co mam robić. Następna osoba, która mnie obudzi, gorzko tego pożałuje (Dzwoni telefon. Monastario odbiera) Słuchaj, ty głąbie...! Lepiej, żebyś miał dobry powód!
WALT DISNEY: Słucham?
MONASTARIO: Ojej! Pan Disney? To pan? Bardzo pana przepraszam. Nie wiedziałem.
WALT DISNEY: Domyślam się. Monastario, sprawa jest poważna. We wszystkich pudełkach z płatkami śniadaniowymi nie ma niespodzianek z firmy Disney Company. Ktoś je kranie, a to źle wpływa na nasze dobre imię. Masz z Garcią poprowadzić śledztwo w tej sprawie.
MONASTARIO: Tak jest, panie Disney! Już się za to biorę!
WALT DISNEY: I pamiętaj, jeśli mnie zawiedziesz, zostaniesz wyrzucony z serialu po trzynastym odcinku.
MONASTARIO: Tak jest panie Disney! (odkłada słuchawkę) Boże, żyję w ciągłym stresie.

ZORINA13

-Jest pan wyjątkowy bezczelny de la Vega.
-Nigdy panu nie dorównam.

Kronikarz56

MONASTARIO: Garcia, jak mi to wszystko wyjaśnisz?
GARCIA: To proste. Ktoś mi podłożył bombę i chciał mnie zabić.
MONASTARIO: Nawet tego kogoś rozumiem.
GARCIA: Dowiedzieli się o moim niesamowitym intelekcie i bojąc się, że wpadłem na ich trop, postanowili mnie wyeliminować. Na szczęście przeżyłem.
MONASTARIO: Szczęście to nie jest właściwe słowo. Poza tym, wyjaśnij mi, jakim cudem nie zauważyłeś tego napadu na bank?
GARCIA: Byłem zajęty przesłuchiwaniem grajka.
MONASTARIO: Aresztowałeś go?
GARCIA: Nie, bo nie był winny.
MONASTARIO: Ten grajek na pewno był ich człowiekiem. Stał na straży.
GARCIA: Niemożliwe, był ślepy. Jak ślepy może stać na straży?
MONASTARIO: A jak idiota może zostać żołnierzem?
GARCIA: Wystarczy się zgłosić.

ZORINA13

Monastario: Władza nie daje łapówek.
Garcia: Najwyżej odwrotnie.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 10:59, 22 Mar 2023 Temat postu:

MONASTARIO: Niech zgadnę, był tutaj Zorro?
GARCIA: Tak, to wszystko jego sprawka. Swoją drogą, niezły jest.
MONASTARIO: Jaki niezły? To tylko mit. I ja ten mit zakuję w kajdanki.
ZORRO: Panie kapitanie, szuka mnie pan?!
MONASTARIO: To Zorro!
ZORRO: Chwileczkę, zanim pan mnie zacznie gonić. Mam jedno pytanie. Czemu mnie pan ściga?
MONASTARIO: Z przyjemnością ci odpowiem. Otóż, mam wobec ciebie poważne zamiary.
ZORRO: A jakie zamiary?
MONASTARIO: Widzisz, jak tylko cię złapię, to znajdę najwyższe drzewo w całej okolicy, a potem cię na nim powieszę!
ZORRO: Naprawdę? Ciekawy plan. Ale wie pan co, kapitanie? Przez wzgląd na to, że to serial Disneya, nie powiem panu, gdzie pana i pana plany mam. Ale sądzę, że pan się sam domyśla. A teraz żegnam! Adios, amigos!

ZORINA13 · Wysłany: Czw 16:50, 23 Mar 2023 Temat postu: kapitan Monastario

Wracaj pokrako

tam, gdzie ciemno i nijako