Serial Zorro

ZORINA13

Ricardo chyba znowu planuje nowy żart.

Kronikarz56

Oj tak, ta jego mina zdecydowanie mówi sama za siebie. Diego, miej się lepiej na baczności.

ZORINA13

Mamy dowód, że Ricardo się ożenił. Nie może być chłopak całe życie szczęśliwy.
Już żona go wychowa i oduczy robienia głupich żartów.

Kronikarz56

No właśnie. Już w sumie ta rzekoma żoneczka, która miała udawać żonkę Diego i go ośmieszyć, a ośmieszyła samego Ricardo, nauczyła naszego żartownisia, aby dał sobie spokój z żartami. A teraz spotkał miłość swego życia i skończyły się żarty, a zaczęły się schody, jak powiedział nasz kochany Bolesław Wieniawa-Długoszowski Smile

Kronikarz56

Diego i Ricardo siedzą w celi, Ricardo wali głową o ścianę.
DIEGO: Słuchaj, wymyśliłeś już coś?
RICARDO: Czekaj, jeszcze chwila (wali jeszcze raz). Dobra, teraz mam już plan.
DIEGO: Zamieniam się w słuch.
RICARDO: Dziś o północy włamiemy się do kuchni i weźmiemy trochę jedzenia, ukradniemy dwa konie i nimi dojedziemy do portu, a stamtąd weźmiemy statek i uciekniemy nim do Hiszpanii.
DIEGO: Do Hiszpanii?
RICARDO: Tak.
DIEGO: To ciekawe. I to jest ten plan?
RICARDO: Tak, zgadza się.
DIEGO: Dla mnie genialny. A jak stąd wyjdziemy?
RICARDO: A więc... Zaraz po północy włamiemy się do kuchni i weźmiemy trochę jedzenia i... Dobra, a jaki ty masz plan, cwaniuro?!
DIEGO: Ej, na mnie się nie patrz. Od planów to jesteś ty.
RICARDO: To już po nas.
DIEGO: Niekoniecznie (wyjmuje jabłko i pokazuje je koniowi) Koniku, jest sprawa. Zobacz, jabłuszko. Chcesz jabłuszko? Dobre jabłuszko, takie soczyste. Dostaniesz je, ale najpierw przynieś nam łom. No wiesz, łom. Taki długi pręt.
RICARDO: Ej, stary? Co ty wyprawiasz? To jest durny koń, rozumiesz? I nie zna takiego pojęcia jak łom. I na pewno nam nie...
(Koń przynosi im klucze)
DIEGO: I co ty na to?
RICARDO: Dobra... Ale na łom to mi nie wygląda Very Happy

https://www.youtube.com/watch?v=A7jZw_gqLp8

A tak ta scena wygląda w oryginale Very Happy

ZORINA13

Dobre.
-Pani nie jest moją żoną.
-Trybunał Konstytucyjny Juli Przyłebskiej ogłosił, że nasze małżeństwo jest zgodne z polską konstytucją.

Kronikarz56

He he he. Biedny Ricardo. I co on teraz zrobi, co? Very Happy

Wyobraźmy sobie, że siedzi on w celi za niedotrzymanie obietnicy ślubu. Kiedyś to było karalne. I ma super plan ucieczki. Kolejny.

DIEGO: I co teraz zrobisz, przyjacielu? Masz przechlapane jak Pinokio w Krainie Termitów.
RICARDO: Wiem, ale spokojnie. Mam już genialny plan. Wezmę łyżkę do zupy, wyryję nim tunel jak hrabia Monte Christo i ucieknę.
DIEGO: Łyżkę? Do zupy?
RICARDO: Tak, a co? Coś nie tak?
DIEGO: Przecież ty nie masz łyżki. Poza tym wiesz... Monte Christo tak rył tunel kilka lat.
RICARDO: Dobra, nie to nie. Projekt upadł.

ZORINA13

Jak mogli myśleć, że ten pożałowania, godny klaun to Zorro ?

Kronikarz56

(Ricardo stoi na dachu i chce skoczyć)
TOLEDANO: Don Ricardo, nie skacz!
GARCIA: Właśnie, chłopie! Masz całe życie przed sobą!
RICARDO: A co mi po nim? Anna Maria uciekła mi ze sprzedawcą Biblii, Diego się na mnie obraził, ojciec odciął mnie od pieniędzy. Życie mi obrzydło.
TOLEDANO: Masz wiele powodów, żeby żyć.
GARCIA: Właśnie! Myślisz, że ty masz źle? Ja ci zazdroszczę. Jesteś młody i przystojny. A ja? Gruby i wieczny sierżant. Trzydzieści lat z tą samą żoną i to jędzą. Do tego w pracy za psie grosze pracuję i mam wrednego szefa.
TOLEDANO: Dziękuję ci bardzo.
GARCIA: To nie o panu, tylko o Monastario.

ZORINA13

Ricardo śpiewa piosenkę dla Anny Marii.

Nigdzie nie znajdziesz takiego pięknego zdolnego jak ja, Nigdzie nie znajdziesz bo takich już nie ma. Jak dinozaury wymarły jedyny egzemplarz to ja, Nigdzie nie znajdziesz, bo takich już nie ma. Witaj królowo bajecznych złudzeń, Obudź się słońce wstaje już. Ci piękni chłopcy, wszyscy na luzie. Bohaterowie z twoich snów. Ref. Nigdzie nie znajdziesz takiego pięknego zdolnego jak ja, Nigdzie nie znajdziesz, bo takich już nie ma. Jak dinozaury wymarły jedyny egzemplarz to ja, Nigdzie nie znajdziesz, bo takich już nie ma. Tych, co spotykasz na swojej drodze, To nie ta sama talia kart. Święconą woda tu nie pomoże, Tylko oryginał jest coś wart. Ref. Nigdzie nie znajdziesz takiego pięknego zdolnego jak ja, Nigdzie nie znajdziesz, bo takich już nie ma. Jak dinozaury wymarły jedyny egzemplarz to ja, Nigdzie nie znajdziesz, bo takich już nie ma.x2

Kronikarz56

ANNA MARIA: Musimy ratować Milanę.
DIEGO: To twoja ukochana, Ricardo. Wymyśl coś.
RICARDO: Mam tu przyjaciela, na pewno nam pomoże.
(puka do drzwi, otwiera im Miquel)
MIQUEL: O nie! To Ricardo!
(Szybko zamyka drzwi)
DIEGO: Widać, że cię pamięta.
RICARDO: Jest nieśmiały.
(Wyważa drzwi kopniakiem i wchodzą do środka)
MIQUEL: O nie! Nie ma mowy! Więcej ci w niczym nie pomogę! Za każdym razem, gdy to robię, obrywam! Ostatnim razem w tyłek! Pamiętasz sprawę z tym bankiem w Barcelonie?
ANNA MARIA: Z bankiem?
RICARDO: He he he... To nie to co myślicie. To nie był żaden napad.
MIQUEL: Dokładnie to, a niby co innego? Chłopak ucieka z kasą, daje mi znak, to podjeżdżam wozem, żeby go zabrać. Nagle pada strzał, dostaję w tyłek, padam na ziemię i się wykrwawiam, a on tymczasem ucieka sobie z tancerką flamenco.
DIEGO: Tej przygody nie znałem.
MIQUEL: Jeszcze sporo ich nie znasz.
DIEGO: Umilisz nam nimi drogę, gdy ruszymy w podróż po jego narzeczoną.
MIQUEL: To on się żeni? Wreszcie się zamierza ustatkować? To na pewno Ricardo, a nie ktoś do niego podobny?

ZORINA13

-Don Diego -Dziś jest święto narodowe Francji.
-Ricardo -Mam nowy pomysł.
-Don Diego -Już się boję.
Ricardo -Przebiorę się za Zorro i uwolnię więźniów trzymanych w miejscowej Bastylii.
-Don Diego-Tam jest obecnie tylko trzech pijaków.
-Ricardo -No i co z tego ? To będzie niezły dowcip.

Kronikarz56

DIEGO: Przypominam ci, że połowa twojego łupu z tej akcji jest moja.
RICARDO: Nie wiem, o czym do mnie mówisz.
DIEGO: Zabrałeś mi złoty kielich z rubinami, należący do brata Felipe.
RICARDO: Przysięgam ci, na głowę mojej żony, że nie mam pojęcia, o czym mówisz.
DIEGO: Ty nie masz żony.
RICARDO: Kielicha tym bardziej nie mam.

ZORINA13

Fajnie nawiązałeś do odcinka z kradzieżą złotego kielicha.

ZORINA13

Diego: Tak, ale pamiętaj, co ci mówiłem na temat Milany. Kobiety lubią być adorowane.
Ricardo: Och, ty akurat jesteś dobry w udzielaniu porad na temat pań. Chodziłeś z Eleną przez trzy lata, a teraz Benito się z nią żeni.
Diego: Cóż, po prostu nigdy jej nie poprosiłem o to by została moją żoną.
Ricardo: On naprawdę działa powoli, prawda. Trzy lata!!!