Serial Zorro

Kronikarz56

GARCIA: Kapitanie Monastario, przybył do koszarów nasz nowy nabytek, kapral Reyes.
MONASTARIO: Ten gamoń? To zakała całego hiszpańskiego wojska. Że też musiał trafić właśnie do nas.
GARCIA: Ale spokojnie, panie kapitanie. On się zmieni, zmądrzeje.
MONASTARIO: Skąd ta pewność?
GARCIA: Ponieważ ja go wezmę pod swoje skrzydła i zaopiekuję się nim.
MONASTARIO: O, a to ciekawe. Tylko jak ty to sobie wyobrażasz?
GARCIA: Co pan chce przez to powiedzieć? Po prostu nauczę go wszystkiego, co umiem.
MONASTARIO: O... Nie zajmie ci to wiele czasu.

ZORINA13

Monastario: Czego pan chce?
Garcia: […] Poradzić się chciałem.
Monastario: A tu na ogrodzeniu było „Poradnia” napisane?

Kronikarz56

DOLORES: Może przestałbyś się tak wreszcie opychać, co?
GARCIA: Ja się opycham? Gdzie tam! To dopiero mój trzeci prosiak!
DOLORES: O, przepraszam uniżenie. On zjadł zaledwie trzy prosiaki, ale pewnie zjesz jeszcze ze cztery.
GARCIA: Nie, tylko dwa. Kolacje jadam lekkie.
DOLORES: Rzeczywiście. To niby od czego jesteś gruby jak beka?
GARCIA: Jestem tylko puszysty.

ZORINA13

Garcia: Tyś to czytał? (pyta, wskazując na pergamin)
Kapral: Ja.
Garcia: Ty czytać nie umiesz.
Kapral: Umiem.
Garcia: A tu nic nie piszę.
Kapral: Jakby były litery, to każdy barani łeb by to przeczytał.

Kronikarz56

GARCIA: O Boże, po prostu porażka.
KAPRAL: Coś się stało, sierżancie?
GARCIA: Owszem. Nie ma ani jednej odpowiedniej kandydatki na żonę dla kapitana.
KAPRAL: Nie poddawaj się, sierżancie. Uwielbiam wesela. Tę atmosferę, tłumy gości, prezenty... Wątpliwości, czy panna młoda schudła...
GARCIA: W tym wypadku takich wątpliwości nie będzie. Jakby kapitan postawił warunek „wygląd lepszy niż strach na wróble”, to byśmy byli dawno w domu. Tutaj niewiele kobiet jest o jakimś normalnym wyglądzie.
KAPRAL: No to chyba idealnie. Mniejszy wybór.
GARCIA: Niby tak, ale z nimi też jest problem. Bo w zasadzie, w ten sposób zostają nam tylko dwie. Jedna z nich to Elena Torres. Tej za nic nie zmusimy do ślubu z Monastario.
KAPRAL: Dlaczego?
GARCIA: Bo go zna!
KAPRAL: To zostaje nam?
GARCIA: Brunhilda von Taas. Ale ona ma najgorszy charakter w całych Niemczech, a tam jest niezła konkurencja.
KAPRAL: No to leżymy.
GARCIA: Niestety tak. Chociaż... Dawaj gazetę z ogłoszeniami towarzyskimi! To przecież nie musi być szlachcianka! Kapitan potrzebuje tylko pięknej i bogatej.
KAPRAL: To szkoda, bo ja odpadam.
GARCIA: No chyba. O urodę i bogactwo nikt cię raczej nie posądzi.
KAPRAL: Uroda to nie wszystko. A jeśli chodzi o bogactwo, to moja mamusia uważa, że mam bogatą osobowość.
GARCIA: Jeśli to ta sama mamusia, która ci powiedziała, że jesteś największym ciachem w Los Angeles, to ja bym uważał na to, co mówi.
KAPRAL: Kocham mamę.
GARCIA: A ja pieczone kurczaki, ale nie pytam ich o zdanie. Nie zawsze warto pytać o zdanie tych, których kochamy.

ZORINA13

Kapitan Monastario i sierżant Garcia jada na miejsce zbrodni. Po drodze kupują mapę.

Garcia:Poproszę drugą na wypadek, gdyby szef tamtą zgubił

Kronikarz56

GARCIA: A wieczór zapowiadał się tak obiecująco.
BANDYTA (wiążąc go): To korzystaj z niego, póki możesz, bo to twój ostatni. Szkoda, bo mam zwyczaj nie zabijać idiotów. Ale ty za dużo widziałeś, także... Teraz niestety nie mam czasu, ale jak tu wrócę, to tak cię podziurawię, że pójdziesz na rynku za szwajcarski ser.
(Odchodzi)
GARCIA: Ech, żeby tak umierać. Rozwalony przez bandziora na jakimś pustkowiu.
REYES: Dobry wieczór, sierżancie.
GARCIA: Reyes, przyjacielu!
REYES: Przyjacielu? To ja jestem pana przyjacielem.
GARCIA: Oczywiście.
REYES: Cieszę się.
GARCIA: To dobrze, bo widzisz, dzięki tobie spotyka mnie zupełnie nowe doświadczenie.
REYES (rozwiązując go): To znaczy?
GARCIA: Cieszę się na twój widok.

ZORINA13

Kapral: Miłość to światło życia.
Garcia: A małżeństwo to rachunek za to światło.

Kronikarz56

GARCIA: Ależ długa ta droga.
REYES: Może zagramy w coś, aby nam się nie dłużyło?
GARCIA: A co proponujesz?
REYES: Zagrajmy w „To, co widzę”.
GARCIA: Dobra, niech ci będzie. Zaczynaj.
REYES: To co widzę, jest zielone.
GARCIA: Kaktus?
REYES: Tak, teraz pan.
GARCIA: To co widzę, jest wysokie i smukłe.
REYES: Kaktus?
GARCIA: Dobrze.
REYES: To co widzę, ma... Jak to się nazywa? Kolce?
GARCIA: Kaktus?
REYES: Zgadza się.
GARCIA: Dobra. To co widzę, to ma... Smukły, choć powyginany kształt.
REYES: Kaktus?
GARCIA: Tak.
REYES: Dobra, to co widzę, jest...
GARCIA: Kaktus.
REYES: Tak.
GARCIA: Dobra, teraz cię zaskoczę.
REYES: Kaktus.
GARCIA: Ej! Jeszcze nawet nie zacząłem!
REYES: Ale liczy się!
GARCIA: Ale nie zacząłem!
REYES: Ale liczy się!
GARCIA: No dobra... KAKTUS!
REYES: Wie pan co? Zagrajmy w coś innego.

ZORINA13

Garcia: Już chcesz ją zastrzelić kapitanie Monastario ? Nawet się z nią nie ożeniłeś!

Kronikarz56

MONASTARIO: To Zorro! On jeszcze żyje?
GARCIA: A niech mnie! Zorro żyje!
REYES: Co za radość!
GARCIA: Dokładnie. Teraz wszystko pójdzie jak zwykle.
MONASTARIO: Co to znaczy, jak zwykle?
GARCIA: To znaczy, że możemy się cieszyć, bo wszystko pójdzie jak zawsze, bo Zorro nas z łatwością pokona.
MONASTARIO: Zdrajcy! Przyzwyczailiście się, że on stale z wami wygrywa?! Na koń i gonić go!
GARCIA: Tak jest, kapitanie! Żołnierze, na koń!
(Żołnierze wskakują na koń, ale spadają z nich, bo siodła zostały wcześniej odpięte)
MONASTARIO: Boże... Za co?
GARCIA: Spokojnie, panie kapitanie. Zaraz się pozbieramy i możemy go ścigać.
MONASTARIO: Już go nie złapiecie. Już zniknął za horyzontem.
GARCIA: Naprawdę? A to peszek. Kto by przypuszczał?
MONASTARIO: Boże, za co mnie to wszystko spotyka? Nienawidzę takich sytuacji! Nienawidzę scenarzysty, który napisał ten odcinek! I nienawidzę matek, które urodziły tych idiotów!
GARCIA: Proszę tak nie mówić, panie kapitanie. Jeszcze pan się do tego przyzwyczai.
MONASTARIO: Prędzej osiwieję niż tego doczekam.

ZORINA13

Kelnerka: Proszę pana, tu nie można palić.
Garcia: Wiem, ale ja się nie zaciągam.

Kronikarz56

MONASTARIO: Możesz mi wyjaśnić, Garcia, co robiłeś w klubie dla nudystów?
GARCIA: Dokonywałem poszukiwań podejrzanej.
MONASTARIO: I musiałeś się tam rozebrać?
GARCIA: Wtapiałem się w otoczenie.
MONASTARIO: I aresztowałeś tę dziewczynę, która zabiła?
GARCIA: Nie, ponieważ ona nie zabiła.
MONASTARIO: Przecież znaleziono ją nad ciałem i z narzędziem zbrodni w ręku.
GARCIA: Tak, ale prawdziwy zabójca tego właśnie chciał, żebyśmy myśleli, że to ona. Ale ja, jak na rasowego śledczego przystało, nie uwierzyłem w to.
MONASTARIO: Więc jak mi to wyjaśnisz?
GARCIA: Uważam, że zabójca się pomylił i chciał zabić tę dziewczynę.
MONASTARIO: Ale zamiast niej, zabił mężczyznę?
GARCIA: Zgadza się. On się pomylił.
MONASTARIO: Jak mógł pomylić mężczyznę z kobietą?
GARCIA: Czasami to się zdarza.
MONASTARIO: Ale w klubie dla nudystów?
GARCIA: Nikt nie jest nieomylny.

ZORINA13

Garcia – Kamasutra była dla mnie jak poradnik młodego majsterkowicza.

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 10:57, 22 Mar 2023 Temat postu:

GARCIA: Bardzo przepraszam za to niezbyt miłe metody zabrania padre z misji.
PADRE FELIPE: Jak delikatnie to ująłeś, cholerny grubasie.
GARCIA: Bardzo dziękuję za nieprzeklinanie w mojej obecności.
PADRE FELIPE: Zamierzasz mnie teraz pouczać? A w ogóle, to po co mnie zabrałeś z misji? Chcesz, żebym dał ślub?
GARCIA: A co? Za wysoko na taką uroczystość?
PADRE FELIPE: Nie dam. Nie wiem, czy nie mają przeszkody.
GARCIA: Nie mają.
PADRE FELIPE: Nie wiem, nie wolno.
GARCIA: A ja bardzo proszę. Coś tam pomruczysz, pogadasz i będzie dobrze. Młodzi biorą pierwszy raz ślub, to się nie poznają.
PADRE FELIPE: Będzie grzech.
GARCIA: Czy to jeden grzech ma człowiek na sumieniu?
PADRE FELIPE: Nie wiem, nie wolno.
GARCIA: A ja cię bardzo proszę. Postaraj się, a Pana Boga się nie obawiaj.
PADRE FELIPE: Ale ty się lepiej obawiaj. Bo nie dostaniesz odpuszczenia. Diabły będą cię w kotle smażyć, ty Antychryście!
GARCIA: Wątpię, jeszcze takiego kotła nie widziałem, żebym mógł do niego wejść.